ՇԱՏԵՐԻՆ է հայտնի, որ Հին Եգիպտոսում մարդիկ հիմնականում գրում էին պապիրուսից պատրաստված թերթի վրա։ Հույները և հռոմեացիները նույնպես գրում էին պապիրուսի * վրա։ Սակայն քչերին է հայտնի, որ այդ բույսն օգտագործվել է նաև նավաշինության մեջ։

Ավելի քան 2 500 տարի առաջ Եսայիա մարգարեն գրել էր, որ «Եթովպիայի գետերի շրջանում» ապրողները «պատգամաբերներ են ուղարկում ծովով ու ջրի վրայով գնացող պապիրուսե նավերով»։ Ավելի ուշ Երեմիա մարգարեն կանխագուշակել էր, որ երբ մարերն ու պարսիկները ներխուժեին Բաբելոն, այրելու էին բաբելոնացիների «պապիրուսե նավակները», որպեսզի վերջիններս չկարողանային փախչել (Ես. 18։1, 2; Երեմ. 51։32)։

Աստվածաշունչը ներշնչված է Աստծուց, ուստի այն ուսումնասիրողները չեն զարմանում, երբ հնագիտական գտածոներ են հայտնաբերվում, որոնք փաստում են, որ աստվածաշնչյան ժամանակներում պապիրուսն օգտագործվել է նավաշինության մեջ (2 Տիմոթ. 3։16)։ Հնագետները մանրամասն ապացույցներ են գտել այն մասին, որ Եգիպտոսում պապիրուսից նավակներ պատրաստելը լայն տարածում ուներ։

Եգիպտական դամբարաններում կան նկարներ և հարթաքանդակներ, որոնցում պատկերված է, թե ինչպես են մարդիկ հավաքում պապիրուսը և նավակներ պատրաստում։ Տղամարդիկ կտրում էին պապիրուսի ցողունները, խուրձ-խուրձ կապում դրանք, այնուհետև այդ խրձերը միացնում իրար։ Եվ քանի որ պապիրուսի ցողունը եռանկյունաձև է, խրձերը շատ ամուր ու պինդ էին ստացվում։ Հին Եգիպտոսի մասին մի գրքում ասվում է, որ պապիրուսե նավակների երկարությունը կարող էր հասնել ավելի քան 17 մետրի (55 ֆուտ)։ Նավակի յուրաքանչյուր կողմում տեղավորվում էր 10–12 թիավար (A Companion to Ancient Egypt)։

Նեղոսի հովտում աճում էր մեծ քանակությամբ պապիրուս։ Բացի այդ՝ պապիրուսից նավակներ պատրաստելը հեշտ էր։ Անգամ երբ մարդիկ սկսեցին փայտից պատրաստել մեծ նավեր, ձկնորսներն ու որսորդները շարունակում էին օգտագործել պապիրուսե լաստանավեր և նավակներ։

Պապիրուսե նավակները երկար ժամանակ լայն տարածում ունեին։ Հույն պատմագիր Պլուտարքոսը, ով եղել է առաջին դարի քրիստոնյաների ժամանակակիցը, գրել է, որ իր օրերում մարդիկ դեռ օգտագործում էին պապիրուսե նավակներ։