Սերելու էր Դավիթ թագավորի շառավղից (Եսայիա 9։7; Ղուկաս 3։23–31) *։

Ծնվելու էր Բեթլեհեմ քաղաքում (Միքիա 5։2; Ղուկաս 2։4–7)։

Խոնարհաբար հռչակելու էր «բարի լուրը» (Եսայիա 61։1; Ղուկաս 4։43)։

Արհամարհվելու էր մարդկանց կողմից (Եսայիա 53։3; Մատթեոս 26։67, 68)։

Մատնվելու էր 30 կտոր արծաթի դիմաց (Զաքարիա 11։12, 13; Մատթեոս 26։14, 15)։

Լուռ էր մնալու, երբ մեղադրողները անարդարացիորեն մահվան դատապարտեին իրեն (Եսայիա 53։6, 7; Մատթեոս 27։12–14)։

Զոհաբերելու էր իր կյանքը որպես «գառ»՝ մարդկանց մեղքերը քավելու համար, որ նրանք մաքուր լինեն Աստծու աչքին (Եսայիա 53։7; Հովհաննես 1։29, 34, 36)։

Մահապատժի էր ենթարկվելու, բայց նրա ոսկորներից ոչ մեկը չէր կոտրվելու (Սաղմոս 34։20; Հովհաննես 19։33, 36)։

Թաղվելու էր հարուստների գերեզմանում (Եսայիա 53։9; Մատթեոս 27։57–60)։

Երրորդ օրը հարություն էր առնելու (Մատթեոս 16։21; 28։5–7)։

Կիշխի որպես Աստծու Թագավորության՝ համաշխարհային մի կառավարության Թագավոր (Դանիել 7։13, 14; Հայտնություն 11։15)։

Օրհնություններ կբերի բոլոր այն մարդկանց, ովքեր հավատ կդրսևորեն իր հանդեպ (Ծննդոց 22։17, 18; Սաղմոս 72։7, 8)։

Կցնցի «շատ ազգերի» և նրանց ղեկավարներին, այսինքն՝ կկործանի նրանց այն բանի համար, որ դուրս են եկել իր դեմ (Եսայիա 52։15; Հայտնություն 19։19, 20)։

Կփրկի տարբեր ազգերի արդար «մարդկանց մի մեծ բազմության», որը կապրի խաղաղ նոր աշխարհում (Հայտնություն 7։9, 10, 13–17)։

Եհովա Աստծու հետ համագործակցելով՝ հարություն կտա մահացածներին, որ վերջիններս ապրեն դրախտային երկրում (Ղուկաս 23։43; Հովհաննես 5։21, 28, 29)։

Կսովորեցնի իր հպատակներին ապրել իսկական խաղաղության մեջ (Եսայիա 11։1, 2, 9, 10)։

Կվերացնի մեղքը՝ հիվանդության ու մահվան բուն պատճառը (Հովհաննես 1։29; Հռոմեացիներ 5։12)։

Սատանայի «գործերը կքանդի»՝ կվերացնի նրա պատճառած բոլոր վնասները, և կմիավորի մարդկությանը Եհովա Աստծու իշխանության ներքո (1 Կորնթացիներ 15։25–28; 1 Հովհաննես 3։8)։