Պատմություն 47

Գող՝ Իսրայելում

ՆԱՅԻ՛Ր, թե այս մարդն ինչ է թաքցնում իր վրանում... Մի գեղեցիկ վերարկու, ոսկու մի ձուլակտոր ու մի քանի կտոր արծաթ։ Նա դրանք վերցրել է Երիքով քաղաքից։ Իսկ Երիքովի իրերն ի՞նչ պիտի արվեին։ Հիշո՞ւմ ես։

Ամեն բան պիտի բնաջնջվեր, իսկ ոսկին ու արծաթը պիտի տարվեին Եհովայի խորանի գանձարանը։ Նշանակում է՝ այս մարդիկ անհնազանդ են գտնվել Աստծուն։ Նրանք գողացել են այն, ինչը Աստծուն է պատկանում։ Այս մարդու անունը Աքար է, իսկ մյուսները նրա ընտանիքի անդամներն են։ Եկ տեսնենք, թե ինչ եղավ հետո։

Աքարի կողմից այս իրերը գողանալուց հետո Հեսուն իր ռազմիկների մի մասին ուղարկում է Գայի քաղաքի դեմ պատերազմելու։ Բայց նրանք պարտվում են մարտում. ոմանք սպանվում են, իսկ մնացածները՝ փախչում։ Հեսուն շատ է տխրում։ Նա երեսի վրա ընկնում է գետնին ու աղոթում. «Եհո՛վա, ինչո՞ւ թույլ տվեցիր, որ մեզ հետ նման բան կատարվի»։

Եհովան պատասխանում է. «Վե՛ր կաց։ Իսրայելը մեղք է գործել։ Նրանք վերցրել են այն իրերից, որոնք կա՛մ պիտի ոչնչացվեին, կա՛մ էլ տարվեին Եհովայի խորանը։ Նրանք գողացել են մի գեղեցիկ վերարկու և թաքցրել այն։ Ես չեմ օրհնելու ձեզ այնքան ժամանակ, մինչև որ չոչնչացնեք այդ իրերը ու գողին»։ Եհովան խոստանում է Հեսուին ցույց տալ, թե ով է այդ չար մարդը։

Ուստի Հեսուն հավաքում է ժողովրդին, ու Եհովան չար Աքարին է մատնացույց անում։ Վերջինս խոստովանում է. «Ես մեղք գործեցի։ Երբ տեսա գեղեցիկ վերարկուն, ոսկու ձուլակտորն ու արծաթի կտորները, չկարողացա զսպել դրանց տիրելու ցանկությունս ու վերցրեցի։ Այդ իրերը գտնվում են իմ վրանում՝ հողի տակ թաղված»։

Երբ այս իրերը գտնվում են ու բերվում Հեսուի մոտ, նա ասում է Աքարին. «Ինչո՞ւ այս փորձանքը բերեցիր մեր գլխին։ Հիմա էլ Եհովան քեզ վրա դժբախտություն կբերի»։ Այդ խոսքերից հետո ողջ ժողովուրդը սկսում է քարկոծել նրան ու նրա ընտանիքի անդամներին այնքան ժամանակ, մինչև որ բոլորը մահանում են։ Մի՞թե այս դեպքը ցույց չի տալիս, որ երբեք չպետք է վերցնենք մեզ չպատկանող իրերը։

Այնուհետև Իսրայելը կրկին դուրս է գալիս Գայի քաղաքի դեմ պատերազմելու։ Այս անգամ արդեն Եհովան օգնում է ժողովրդին, ու նրանք հաղթանակ են տանում։

Յեսու 7։1–26; 8։1–29։