«Նենգավոր է սիրտը ամեն բանից առավել և անհուսալի» (Երեմիա 17։9)

Եհովան մեզ ի՞նչ է տվել, որ մարզենք մեր խիղճը։

• Հռոմեացիներ 9։1; 1 Կորնթացիներ 4։4

  Մեր անկատար խիղճը կարող է սխալ բան հուշել։ Այն պետք է գործի սուրբ ոգու առաջնորդությանը ներդաշնակ, ոչ թե պարզապես մեր զգացողության հիման վրա։

• Եբրայեցիներ 5։14; 1 Պետրոս 3։16

  Աստվածաշնչից իմանում ենք, թե ինչ մտածելակերպ ունի Եհովան, և դա մեզ օգնում է տարբերել ճիշտը սխալից ու դաստիարակել մեր խիղճը։

«Թող ամեն մեկը ոչ թե իր օգուտը փնտրի, այլ իր դիմացինի օգուտը» (1 Կորնթացիներ 10։23, 24)

Ինչպե՞ս կարող ենք հարգել ուրիշների խիղճը։

• Հռոմեացիներ 15։1, 3

  Բոլորի խիղճը նույն ձևով չի գործում։ Գուցե քո խիղճը թույլ տա քեզ անել մի բան, ինչը ուրիշի խիղճը թույլ չի տալիս։

• 1 Կորնթացիներ 10։31–33

  Պողոս առաքյալը ավելի շատ մտածում էր իր եղբայրների ու քույրերի մասին, ոչ թե իր։ Նրանց զգացումները շատ ավելի կարևոր էին առաքյալի համար, քան իր անձնական նախասիրությունները։

• Հռոմեացիներ 14։10, 19

  Եհովան մեզ խիղճ է տվել, որ այն լինի մեր դատավորը, ոչ թե ուրիշներինը։ Չպետք է համառորեն պնդենք, թե մենք ճիշտ ենք, ուրիշները՝ սխալ։

«Մեր սրտերում հավաստիացած ենք.... որ Աստված մեր սրտերից ավելի մեծ է և ամեն բան գիտի» (1 Հովհաննես 3։19, 20)

Ի՞նչը կօգնի, որ թևաթափ չլինենք, եթե անցյալում տեղի ունեցած որևէ բանի պատճառով մեր խիղճը շարունակում է տանջել մեզ։

• Սաղմոս 86։5; 1 Կորնթացիներ 6։11

  Անցյալում գործած մեղքերի համար ունեցած մեղավորության զգացումը կարող է շատ ցավ պատճառել, և հնարավոր է՝ զղջալուց երկար ժամանակ հետո էլ մեզ անարժեք զգանք։ Բայց չենք կարող փոխել անցյալը։ Եհովան ներել է մեզ, և այդ մեղքերը ջնջվել են։ Մենք կարող ենք մաքուր լինել նրա առաջ։

• Գաղատացիներ 6։2; 1 Պետրոս 2։16

  «Քրիստոսի օրենքը» հիմնված է Աստվածաշնչի սկզբունքների վրա, ոչ թե օրենքների։ Նույնիսկ եթե որևէ հարցի վերաբերյալ կոնկրետ օրենք չկա, քրիստոնյան սողանցքներ չի փնտրի սխալ բան անելու համար։