Ինչո՞ւ են Սատանան ու դևերը այդքան ջանքեր թափում մարդկանց մոլորեցնելու համար։ Որովհետև նրանք ուզում են, որ մենք էլ ապստամբենք Աստծու դեմ և դառնանք նրանց կողմնակիցները։ Ավելին, դևերը փափագում են, որ պաշտենք իրենց։ Չար ոգիները ցանկանում են, որ հավատանք նրանց ստերին և անենք Աստծուն տհաճ գործեր։ Այդ գործերից են նաև մահացածների հետ կապված սովորույթները։

Հարազատ կորցրած մարդը, բնականաբար, մեծ ցավ է ապրում, և դա արտահայտում է տարբեր ձևերով։ Օրինակ՝ Հիսուսը լաց եղավ, երբ նրա ընկեր Ղազարոսը մահացավ (Հովհաննես 11։35)։

Պատահական չէ, որ մահվան հետ կապված բազմաթիվ սովորույթներ կան։ Ընդ որում տարբեր երկրներում դրանք տարբեր են։ Երբեմն այդ սովորույթները չեն հակասում աստվածաշնչյան սկզբունքներին։ Բայց հաճախ դրանք կապ ունեն հոգու անմահության գաղափարի հետ։ Հանգուցյալի հոգուց վախենալով՝ մարդիկ անքուն գիշեր են անցկացնում դագաղի մոտ, կանչում են ողբասացների, տարբեր տեսակի թաղման արարողություններ են  կատարում և այլն։ Այնինչ մահացածները ոչինչ չգիտեն։ Ուստի այն անհատները, ովքեր հետևում են նման սովորությունների, իրականում Սատանայի շահերին են ծառայում (Ժողովող 9։5)։

Մի շարք ծեսեր ու սովորույթներ առաջ են եկել այն գաղափարից, թե մահացածները օգնության կարիք ունեն։ Եթե ապրողները ոչինչ չանեն ննջեցյալի հոգու հանգստության համար, վերջինս վնաս կհասցնի նրանց։ Որոշ երկրներում անհատի քառասունքին կամ մահվան տարելիցին հացկերույթ է կազմակերպվում կամ զոհ է մատուցվում։ Ենթադրվում է, թե դրա շնորհիվ ննջեցյալը հանգիստ կգնա երկինք։ Ընդունված է նաև ուտելիք և խմիչք մատուցել մահացածին։

Նման սովորույթները սխալ են, քանզի թիկունք են կանգնում այն սուտ գաղափարներին, որոնք Սատանան տարածում է մահացածների մասին։ Ի՞նչ եք կարծում, Եհովային հաճելի կլինի՞, եթե մենք մասնակցենք այնպիսի արարողությունների, որոնց հետևում դևերն են կանգնած։ Բոլորովի՛ն (2 Կորնթացիներ 6։14–18)։

Ճշմարիտ Աստծու ծառաները չեն ցանկանում որևէ ձևով մասնակից լինել այն ամենին, ինչը նպաստում է Սատանայի կեղծ գաղափարների տարածմանը։ Փոխարենը՝ նրանք օգնում և մխիթարում են կենդանի  մարդկանց, քանի որ մահացած մարդուն կարող է օգնել միմիայն Եհովան (Յոբ 14։14, 15)։

Ոմանք անմիջաբար կամ ոգեհարցի միջոցով կապ են հաստատում դևերի հետ։ Դա կոչվում է ոգեհարցություն։ Կախարդությունը, գուշակությունը, հոգի կանչելը, վախ չափելը և նման այլ բաները ոգեհարցության ձևեր են։

Աստվածաշունչը դատապարտում է այդ ամենը։ Այնտեղ ասվում է. «Ձեր մէջ չ’գտնուի.... դիւթութիւն դիւթող, գուշակող եւ հմայող եւ կամ հաւահարց, նաեւ կախարդ, կամ վհուկ, կամ նշանագէտ, կամ մեռելահարցուկ. որովհետեւ բոլոր այս բաներն անողը Եհովայի առաջին գարշելի է» (Բ Օրինաց 18։10–12)։

Ինչո՞ւ է Եհովան նման խիստ նախազգուշացում տալիս ոգեհարցության վերաբերյալ։

 Մեր իսկ բարօրության համար։ Աստված սիրում է մեզ և հոգ է տանում մեր մասին։ Այդ իսկ պատճառով խորհուրդ է տալիս մերժել ոգեհարցության բոլոր ձևերը։ Եհովան գիտի, որ դևերի հետ հաղորդակցվելով՝ վնաս կհասցնենք ինքներս մեզ։

Այս առումով ուշագրավ է Բրազիլիայում ապրող Նիլդայի օրինակը։ Քանի որ այդ կինը զբաղվում էր ոգեհարցությամբ, դևերը նրա կյանքը անտանելի էին դարձրել։ Նա պատմում է. «Ոգիների համար ես խաղալիք էի։ Նրանք ինձ անընդհատ թելադրում էին, թե ինչ անեմ։ Ժամանակ առ ժամանակ կորցնում էի գիտակցությունս։ Ի վերջո, հոգեբուժարան ընկա։ Դևերի այդ սաստիկ հետապնդումներից նյարդերս քայքայվել էին։ Ստիպված էի հանգստացնող դեղանյութեր ընդունել։ Նաև անընդհատ ծխում էի ու խմում։ Այս ամենը շարունակվեց երկար տարիներ»։

Սակայն Եհովայի ու նրա Վկաների օգնությամբ Նիլդան ի վերջո կարողացավ ազատվել դևերի ազդեցությունից։ Այժմ նա լիարժեք ու բովանդակալից կյանքով է ապրում։ Նիլդան ասում է. «Երբե՛ք, անգամ մեկ վայրկյանով, կապ մի՛ հաստատեք [չար] ոգիների հետ»։