ՄԱՍ ԵՐԿՈՒ
Դու «պղծեցիր իմ սրբարանը». մաքուր երկրպագությունը՝ ապականված
ԳԼԽԱՎՈՐ ՄԻՏՔԸ. Հուդան ու Երուսաղեմը հոգևորապես և բարոյապես ապականվում են
Եհովան սիրում էր Իսրայելի ժողովրդին և հոգ էր տանում նրա համար որպես իր «թանկագին սեփականություն» (Ելք 19։5, ծնթ.)։ Սակայն նրանք, ի պատասխան այդ սիրուն, կեղծ աստվածների էին պաշտում հենց Եհովայի անունը կրող տաճարում։ Նրանք ցավ պատճառեցին Եհովային և անարգեցին նրան։ Ինչո՞ւ էր Իսրայելը այդ աստիճան ապականվել։ Ի՞նչ ենք սովորում Երուսաղեմի կործանման մասին Եզեկիելի մարգարեությունից։ Եվ ի՞նչ դասեր ենք քաղում՝ խորհելով շրջակա ազգերի հետ իսրայելացիների ունեցած հարաբերությունների մասին։
ԱՅՍ ԲԱԺՆՈՒՄ
ԳԼՈՒԽ 5
«Տես, թե ինչ չար ու գարշելի բաներ են նրանք այնտեղ անում»
Եզեկիելը ողջ ազգի հոգևոր անկումը արտացոլող տեսարաններ է տեսնում։
ԳԼՈՒԽ 6
«Վերջդ եկել է»
Եզեկիելի մարգարեական բեմականացումները ներկայացնում էին, թե ինչպես է Եհովան թափելու իր բարկությունը Երուսաղեմի վրա։
ԳԼՈՒԽ 7
Ազգերը «կիմանան, որ ես Եհովան եմ»
Այն ազգերը, որոնք ծաղրում էին Եհովային, պատասխան էին տալու իրենց արարքների համար։ Ի՞նչ դաս ենք քաղում՝ ուսումնասիրելով այդ ազգերի հետ Իսրայելի ունեցած հարաբերությունների մասին։
