Երգ 87
Հիմա մեկ մարմին ենք
1. «Օ՜, վերջապե՜ս, ոսկր ոսկրից,
սա մի մարմին է հենց իմ մարմնից։
Հիմա այլևս մենակ չեմ.
ահա ինձ կողակից։
Թող որ լինենք միշտ երջանիկ,
մենք մի մարմին ենք, մի ընտանիք։
Թող հաճեցնենք Արարչին մեր,
վարվենք միշտ գեղեցիկ։
Ծառայենք Աստծուն և գովերգենք,
սեր դրսևորենք,
անվերջ է այն՝ հաստատենք։
Երջանկացնել մենք խոստացանք,
ցուցաբերել սիրով լի հարգանք։
Եհովային օրհներգում ենք.
մենք մեկ մարմին դարձանք, իմ սեր։
(Տե՛ս նաև Ծննդ. 29։18; Ժող. 4։9, 10; 1 Կորնթ. 13։8)
