1. Տեսնում է կույրն իր աչքերով,

լսում է խուլն իր ականջով։

Ժայթքում է ջուրն անապատում,

բուրում է վարդը չոր երկրում։

Տե՛ս՝ կաղն ինչպես է ցատկոտում,

ոչինչ մարդկանց չի բաժանում...

Պիտի հասնես այդ օրերին,

եթե նայես մրցանակին։

2. Համրի լեզուն է օրհներգում,

ծերերն՝ երիտասարդանում։

Երկիրը բերքն է իր տալիս,

մարդիկ ցնծում են, ծափ տալիս։

Ի՜նչ քաղցր է երգը փոքրերի,

ննջել էր ով, գալիս կյանքի...

Պիտի հասնես այդ օրերին,

եթե նայես մրցանակին։

3. Տե՛ս՝ գայլն ու գառն ինչքա՜ն են մոտ,

հորթի կողքին՝ արջի քոթոթ,

նրանց մանուկն է ձայն տալիս.

լսում են և իսկույն գալիս։

Չկա էլ դառն արցունք ու ողբ,

չկան ցավեր մարդկանց տանջող...

Տեսնես պիտի գործերն Յահի,

եթե նայես մրցանակին։