Երգ 57
Սրտիս խորհրդածությունը
1. Այն, ինչ խորհում է սիրտը իմ,
թող քեզ, Եհո՛վա, հաճեցնի։
Մտքերն իմ թող առաջնորդեն
և ամրացնեն ինձ քո ճամփին։
Երբ հոգսը միտքը իմ ճնշի.
անքուն գիշեր ես անցկացնեմ,
պիտի ես քո մասին խորհեմ,
քո մտքերով պիտի սփոփվեմ։
2. Այն, ինչ մաքուր է, ճշմարիտ,
առաքինի է ու արդար,
թող այդպիսի մտքերը ինձ
բերեն խաղաղություն անսպառ։
Ի՜նչ թանկագին են ինձ համար
մտքերդ խոր ու անհամար։
Ես կլանված եմ դրանցով,
ճրագ են քո խոսքերն՝ անմար։
(Տե՛ս նաև Սաղ. 49։3; 63։6; 139։17, 23; Փիլիպ. 4։7, 8; 1 Տիմոթ. 4։15)
