Առակներ 14։1-35
14 Կնիկների իմաստունը շինում է իր տունը, բայց յիմարը իր ձեռքովը քանդում է նորան:
2 Իր ուղղութեան մէջ վարուողը վախենում է Տէրիցը, բայց իր ճանապարհները ծռածը անարգում է նորան:
3 Յիմարի բերանումը գոռոզութեան գաւազան կայ, բայց իմաստունների շրթունքները պահում են նորանց:
4 Արջառ չ’լինելիս մսուրը մաքուր է, բայց արդիւնքի առատութիւնը եզի ոյժովն է:
5 Ճշմարտութեան վկան սուտ չի խօսիլ, բայց սուտեր կ’փչէ ստախօս վկան:
6 Իմաստութիւն է որոնում ծաղր անողը, եւ չ’կայ. բայց գիտութիւնը դիւրին է բանիմացի համար:
7 Յիմար մարդի առաջով գնա, եւ բնաւ չես իմանալ թէ գիտութեան շրթունքներ ունի:
8 Խորագէտի իմաստութիւնը իր ճանապարհը հասկանալն է. բայց յիմարների անմտութիւնը խարդախութիւն է:
9 Յիմարները ծաղրում են յանցանքը, բայց ուղիղների մէջ հաճութիւն կայ:
10 Սիրտն է զգում իր հոգիի ցաւը, եւ նորա ուրախութեանը օտարը չի խառնուիլ:
11 Ամբարիշտների տունը կ’կործանուի, բայց ուղիղների վրանը կ’ծաղկի:
12 Կայ ճանապարհ որ ուղիղ է մարդիս առաջին, բայց նորա վերջը մահուան ճանապարհներ են:
13 Ծիծաղելիս էլ սիրտը կ’տրտմի, եւ նորա՝ այսինքն ուրախութեան վերջը սուգ է:
14 Խոտորած սիրտը կ’կշտանայ իր ճանապարհներիցը, բայց բարի մարդն՝ ինքն իրանից:
15 Պարզամիտը հաւատում է ամեն խօսքի, բայց խորագէտը քննում է իր քայլերը:
16 Իմաստունը վախենում է եւ հեռանում չարիցը, բայց յիմարը վրդովվում է եւ յանձնապաստան լինում:
17 Բարկասիրտը յիմարութիւն կ’գործէ, եւ նենգամիտը կ’ատուի:
18 Անմիտները յիմարութիւն կ’ժառանգեն, իսկ խորագէտները գիտութեամբ կ’պսակուին:
19 Կ’խոնարհուին չարերը բարիների առաջ, եւ ամբարիշտները արդարի դռներին:
20 Աղքատն իր ընկերին էլ է ատելի, բայց հարուստին սիրողները շատ են:
21 Իր ընկերին անարգողը մեղանչում է, բայց ով որ աղքատներին ողորմէ՝ երանի՜ նորան:
22 Չէ՞ որ պիտի մոլորուին չարութիւն խորհողները. բայց ողորմութիւն ու ճշմարտութիւն կայ բարութիւն մտածողների համար:
23 Ամեն աշխատութեան մէջ շահ կայ. բայց դատարկաբանութիւնը միայն դէպի կարօտութեան է տանում:
24 Իմաստունների հարստութիւնը իրանց պսակն է, բայց յիմարների տխմարութիւնը տխմարութիւն կ’մնայ:
25 Հոգիներ ազատող է հաւատարիմ վկան, բայց խարդախը սուտեր կ’փչէ:
26 Տիրոջ վախումը զօրեղ վստահութիւն կայ. եւ նորա որդկանց համար ապաւէն պիտի լինի:
27 Տիրոջ երկիւղը կենաց աղբիւր է մահուան որոգայթներիցը խոյս տալու համար:
28 Ժողովրդի բազմութեան մէջ է թագաւորի պատիւը, բայց ժողովրդի նուազութիւնը իշխանի կործանումն է:
29 Երկայնամիտ մարդը շատ խոհեմ է, բայց կարճամիտը յիմարութիւն է հանում:
30 Մարմնին կեանք է մի հանդարտ սիրտը, բայց նախանձը փտութիւն ոսկորներին:
31 Աղքատին նեղողը նորա Արարչին է անարգում. բայց Նորան պատուողը տնանկին կ’ողորմէ:
32 Ամբարիշտը դուրս կ’անուի իր չարութեան համար. բայց արդարը ապաւէն ունի իր մահումը:
33 Խոհեմի սրտումը իմաստութիւն կայ, բայց յիմարների սրտինը կ’իմացուի:
34 Արդարութիւնը կ’բարձրացնէ մի ազգ, բայց մեղքը անարգանք է ժողովուրդներին:
35 Թագաւորի հաճութիւնը խոհեմ ծառայի վերան է. եւ նորա բարկութիւնը կ’լինի նախատինք բերողի վերայ:
