Առակներ 25։1-28
25 Սորանք էլ են Սողոմոնի առակները, որ Յուդայի Եզեկիա թագաւորի մարդիկը օրինակեցին:
2 Աստծոյ փառքն է բանը ծածկելը. բայց թագաւորների փառքն բանը է քննելը:
3 Երկինքը բարձրութիւնով, եւ երկիրը խորութիւնով, եւ թագաւորների սիրտը չի քննուիլ:
4 Հանիր կղկղանքը արծաթից, եւ ոսկերչի համար անօթ դուրս կ’գայ:
5 Դուրս արա թագաւորի առաջից ամբարշտին, եւ նորա աթոռը կ’հաստատուի արդարութեամբ:
6 Մի պարծենար թագաւորի առաջին, եւ մեծամեծների տեղը մի կանգնիր:
7 Որովհետեւ լաւ է որ քեզ ասեն. վեր բարձրացիր այստեղ, քան թէ քեզ խոնարհեցնեն այն իշխանի առաջին, որին տեսնում են քո աչքերը:
8 Շուտով կռուի մի գնար, մի գուցէ չ’իմանաս թէ վերջումը ինչ պիտի անես, երբոր ընկերդ քեզ ամաչեցնէ:
9 Դատդ վարիր ընկերիդ հետ, բայց գաղտնիքը ուրիշին մի յայտնիր:
10 Որ մի գուցե լսողը քեզ անարգէ, եւ վատ անունդ միւս անգամ չ’գնայ:
11 Մէկ յարմար ժամանակին խօսուած խօսքը ոսկի խնձորներ են արծաթի զարդերի մէջ:
12 Ոսկի օղ եւ գոհարեղէն մանեակ է իմաստունի խրատը՝ լսող ականջի համար:
13 Ինչպէս է ձիւնի պաղութիւնը հունձքի ժամանակին, նոյնն է հաւատարիմ դեսպանն իրան ուղարկողի համար. նա զուարթացնում է իր տիրոջ հոգին:
14 Ամպեր եւ քամի՝ բայց առանց անձրեւի՝ այն մարդն է որ պարծենում է դարտակ պարգեւներով:
15 Երկայնամտութեամբ կ’համոզուի իշխանը, եւ կակուղ լեզուն ոսկոր կը կոտրէ:
16 Եթէ մեղր գտնես՝ կեր պէտքիդ չափ. մի գուցե նորանից կշտանաս եւ փսխես նորան:
17 Ոտքդ սակաւ յաճախէ ընկերիդ տունը, մի գուցէ քեզանից կշտանայ եւ զզուէ քեզանից:
18 Ուռ եւ սուր եւ սրած նետ է այն մարդը, որ սուտ վկայութիւն է տալիս իր ընկերի դէմ:
19 Կոտրած ատամ եւ դիւրագլոր ոտք է նեղ օրը անհաւատարիմ մարդի վերայ ապաւինելը:
20 Ցուրտ օրին զգեստը հանել, կամ բորակի վերայ քացախ ածել է երգեր երգելը տրտում մարդի առաջին:
21 Եթէ թշնամիդ սոված է՝ հաց տուր նորան, եւ եթէ ծարաւ է՝ ջուր խմեցրու նորան.
22 Որովհետեւ այսպէս անելով նորա գլխի վերայ կրակի կայծեր կ’դիզես. եւ Տէրը քեզ կ’հատուցանէ:
23 Հիւսիսային քամին անձրեւ է բերում, եւ խոժոռ դէմքը՝ գաղտնախօս լեզու:
24 Լաւ է բնակուիլ մի կտուրի անկիւնում, քան թէ կռուասէր կնոջ հետ մեծ տան մէջ:
25 Պաղ ջուր է ծարաւած սրտի համար բարի լուրը հեռու երկրից:
26 Պղտորած ակնի եւ քանդուած աղբիւրի նման է ամբարշտի առաջին ընկճուող արդարը:
27 Շատ մեղր ուտելը լաւ չէ, իր պատիւը որոնելը պատիւ չէ:
28 Քանդուած անպարիսպ քաղաք է այն մարդը, որ չէ զսպում իր ոգին:
