Գործեր 16։1-40
16 Եւ եկաւ հասաւ Դերբէ եւ Լիւստրա. եւ ահա մէկ աշակերտ կար այնտեղ՝ անունը Տիմոթէոս. որ մի հաւատացեալ Հրէայ կնկայ՝ եւ Յոյն հօր որդի էր:
2 Որ բարի վկայութիւն ունէր Լիւստրացի եւ Իկոնիացի եղբայրներիցը:
3 Պօղոսը կամեցաւ, որ սա գնայ իր հետ. եւ առաւ թլփատեց նորան՝ այն տեղերումը լինող Հրէաների պատճառով, որովհետեւ ամենքը գիտէին որ նորա հայրը Յոյն էր:
4 Եւ երբ որ անցնում էին այն քաղաքներովը, աւանդում էին նորանց պահել այն հրամանները, որ Երուսաղէմումը լինող առաքեալներիցը եւ երէցներիցը պատուիրուած էին:
5 Եւ եկեղեցիները հաւատքով հաստատվում էին, որ օրէցօր թուով աւելանում էին:
6 Եւ Փռիւգիան եւ Գաղատացիների երկիրը ման եկան, Սուրբ Հոգուցն արգելուելով որ Ասիայի մէջ Աստուծոյ խօսքը չ’խօսեն:
7 Երբ որ եկան Միւսիայի կողմերը, ջանք էին անում որ գնան դէպի Բիւթանիա, եւ Հոգին թոյլ չ’տուաւ նորանց:
8 Եւ Միւսիայովն անցնելով իջան Տրովադա:
9 Եւ գիշերումը տեսիլք երեւեացաւ Պօղոսին. մէկ Մակեդոնացի մարդ կանգնած էր, աղաչում էր նորան՝ եւ ասում. Անցիր Մակեդոնիա՝ եւ օգնիր մեզ:
10 Եւ երբոր տեսաւ տեսիլքը, շուտով ուզեցինք դուրս գալ Մակեդոնիա. հասկանալով որ Տէրն է հրաւիրել մեզ, որ աւետարանենք նորանց:
11 Եւ Տրովադայից դուրս եկած՝ ուղիղ գնացինք Սամօթրակէ. եւ հետեւեալ օրը Նէապոլիս.
12 Եւ այնտեղից Փիլիպպէ, որ Մակեդոնացիների բաժնի առաջինն է՝ Կոլոնիա քաղաք. եւ մենք քաղաքումը մի քանի օր մնացինք,
13 Եւ շաբաթ օրը քաղաքիցը դուրս գնացինք դէպի գետը, ուր որ սովոր էին աղօթք անելու. եւ նստած խօսում էինք ժողովուած կանանց հետ:
14 Եւ մի կին՝ անունը Լիդիա՝ ծիրանավաճառ, Թիւատիր քաղաքիցը, աստուածավախ, լսեց. որի սիրտը Տէրը բացաւ, որ Պողոսի խօսածներին մտիկ անէ:
15 Եւ երբոր նա եւ իր տունը մկրտուեցաւ, աղաչեց ասելով. Եթէ ինձ Տիրոջը հաւատացած համարէք, մտէք իմ տունը՝ մնացէք. եւ բռնադատեց տարաւ նորանց:
16 Եղաւ որ մենք աղօթքի գնալիս, մի աղախին պատահեց մեզ՝ որ հարցուկ ոգի ունէր. որ կախարդութիւնովն իր տէրերին շատ շահ էր բերում:
17 Սա Պօղոսի եւ մեր ետեւից ընկած՝ աղաղակում էր եւ ասում. Այս մարդիկը Բարձրեալ Աստուծոյ ծառաներն են, որ ձեզ պատմում են փրկութեան ճանապարհը:
18 Եւ շատ օրեր այս բանն անում էր. Պօղոսն էլ զայրացած դարձաւ եւ ասեց այն ոգուն. Յիսուս Քրիստոսի անունովը պատուիրում եմ քեզ, դուրս եկ դորանից. եւ նոյն ժամումը դուրս եկաւ:
19 Եւ երբոր նորա Տէրերը տեսան թէ իրանց շահի յոյսը կտրուեցաւ, Պօղոսին եւ Շիղային առան՝ քաշեցին հրապարակն, իշխանների մօտ:
20 Եւ նօրանց տարան զօրագլուխների մօտ եւ ասեցին. Այս մարդիկը խռովեցնում են մեր քաղաքը՝ իրանք Հրէաներ լինելով.
21 Եւ այնպիսի սովորութիւններ են քարոզում, որ մեզ արժան չէ ընդունել, եւ ոչ էլ անել. որ Հռովմայեցի ենք:
22 Եւ ամբոխը կիտուեցաւ նորանց վերայ. եւ զօրագլուխները նորանց հանդերձները հանեցին, եւ հրաման տուին որ ծեծեն:
23 Եւ նորանց շատ խոցեր տալուց յետոյ բանտը գցեցին, բանտապետին պատուիրելով, որ նորանց զգուշութեամբ պահէ:
24 Նա էլ այն պատուէրն առած, նորանց ներսի բանտը գցեց. եւ նորանց ոտները պնդացրեց կոճղումը:
25 Եւ կէս գիշերին Պօղոսը եւ Շիղան աղօթք անելով օրհնում էին Աստուծուն. եւ բանտարկուածներն էլ նորանց ականջ էին դնում:
26 Եւ յանկարծակի մեծ շարժ եղաւ՝ մինչեւ որ բանտի հիմունքներն էլ շարժվում էին. եւ իսկոյն բոլոր դռները բացուեցան, եւ ամենքի կապանքներն արձակուեցան:
27 Երբոր բանտապետն էլ զարթնելով տեսաւ բանտի դռները բացուած, սուրը քաշեց եւ կամենում էր ինքն իրան սպանել. որովհետեւ կարծում էր թէ կապուածները փախել են:
28 Եւ Պողոսը մեծ ձայնով կանչեց եւ ասեց. Անձիդ չար բան չ’անես, որովհետեւ ամենքս այստեղ ենք:
29 Ճրագ ուզեց եւ ներս վազեց. եւ դողալով Պօղոսի եւ Շիղայի առաջին ընկաւ:
30 Եւ նորանց դուրս հանեց եւ ասեց. Տէրեր, ես ի՞նչ պէտք է անեմ որ փրկուիմ:
31 Եւ նորանք ասեցին. Հաւատայ Տէր Յիսուս Քրիստոսին, եւ կը փրկուիս դու՝ եւ քո տունը:
32 Եւ Տիրոջ խօսքը խօսեցին նորան՝ եւ այն ամենին, որ նորա տանն էին:
33 Եւ նա նորանց վեր առաւ գիշերի նոյն ժամումը եւ խոցերիցը լուացաւ. եւ իսկոյն մկրտուեցաւ ինքը եւ բոլոր իրանները:
34 Եւ նորանց տարաւ իր տունը, նորանց առաջին սեղան դրաւ. եւ ուրախ եղաւ բոլոր ընտանիքովն Աստուծուն հաւատալով:
35 Եւ երբ որ լուսացաւ, զօրագլուխները նուիրակներին ուղարկեցին եւ ասեցին. Արձակիր այն մարդկանցը:
36 Եւ բանտապետն այս խօսքերը պատմեց Պօղոսին, թէ Զօրագլուխներն ուղարկեցին՝ որ արձակուիք. ուրեմն հիմա դուրս եկէք, գնացէք խաղաղութեամբ:
37 Բայց Պօղոսն ասեց նորանց. Հրապարակաւ ծեծեցին մեզ՝ անմեղներիս որ Հռովմայեցի մարդիկ ենք, եւ բանտը գցեցին. եւ հիմա մեզ թագո՞ւն են հանում. ոչ. այլ թող իրանք գան մեզ հանեն:
38 Եւ նուիրակներն այն խօսքերը պատմեցին զօրագլուխներին. եւ նորանք վախեցան՝ երբոր լսեցին թէ Հռովմայեցի են. եւ եկան աղաչեցին նորանց:
39 Եւ երբոր հանեցին, խնդրում էին որ քաղաքիցը գնան:
40 Եւ բանտիցը դուրս եկան մտան Լիդիայի տունը. եւ եղբայրներին տեսնելով, նորանց մխիթարեցին եւ գնացին։
