Գործեր 20։1-38
20 Եւ աղմուկը դադարելուց յետոյ՝ Պօղոսն աշակերտներին կանչեց, եւ հրաժարական ողջոյն տուաւ՝ եւ դուրս եկաւ որ գնայ Մակեդոնիա:
2 Եւ այն կողմերը ման գալով եւ նորանց շատ խօսքերով յորդորելով, եկեւ Ելլադա:
3 Եւ երբոր երեք ամիս կացաւ, Հրէաները նենգութեան խորհուրդ արին նորա համար, երբոր կամենում էր դուրս գալ Սիւրիա. ինքն էլ խորհուրդ արաւ՝ որ Մակեդոնիայի միջովը ետ դառնայ:
4 Եւ մինչեւ Ասիա նորա հետ գնում էր Սոպատրոս Բերիացին. եւ Թեսաղոնիկեցիներից Արիստարքոսը եւ Սեկունդոսը՝ եւ Գայիոս Դերբացին եւ Տիմոթէոսը, եւ Ասիացիք՝ Տիւքիկոսը եւ Տրոփիմոսը:
5 Սորանք առաջ գնալով սպասում էին մեզ Տրովադայումը:
6 Եւ մենք Բաղարջակերաց օրերիցն յետոյ նաւով գնացինք Փիլիպպէիցը, եւ մինչեւ հինգ օրն եկանք Տրովադա նորանց մօտ. ուր եօթն օր դադարեցինք:
7 Եւ միաշաբթի օրը դեռ որ ժողովուած էինք հաց կտրելու համար, Պօղոսը նորանց խօսում էր , որովհետեւ հետեւեալ օրը գնալու էր. եւ խօսքն երկարացրեց մինչեւ կէս գիշեր:
8 Եւ շատ լապտերներ կային այն վերնատանն, ուր որ մենք ժողովուած էինք:
9 Եւ Եւտիքոս անունով մի երիտասարդ պատուհանի վերայ նստած էր. Պօղոսի երկար խօսելու ժամանակ խոր քնի մէջ էր մտել. նա խոր քնով բռնուած տան երրորդ դստիկոնիցը վայր ընկաւ, եւ վեր առնուեցաւ մեռած:
10 Եւ Պօղոսն իջաւ նորա վերայ ընկաւ. եւ գիրկն առնելով նորան՝ ասեց. Մի շփոթուիք, որ հոգին իրանումն է:
11 Եւ վեր ելաւ հացը կտրեց եւ կերաւ. եւ շատ խօսեց մինչեւ առաւօտը, եւ յետոյ դուրս եկաւ գնաց:
12 Եւ այն պատանուն բերին կենդանի, եւ անչափ մխիթարուեցան:
13 Իսկ մենք նաւը մտանք գնացինք Ասոն, որ Պօղոսին դարձեալ այն տեղից մեզ հետ առնէինք. քասնզի այնպէս էր պատուիրել՝ նորա համար որ ինքն ցամաքովն էր գնալու:
14 Եւ երբոր Ասոնումը հանդիպեցաւ մեզ, վեր առանք նորան եկանք Միտիլինէ:
15 Եւ այն տեղից նաւով գնացինք՝ հետեւեալ օրը եկանք Քիոսի դիմացը, եւ միւս օր հասանք Սամոս. եւ Տրոգիլիոնումը մնալով եւ հետեւեալ օրը եկանք Միլետոս:
16 Որովհետեւ Պօղոսը որոշել էր՝ որ Եփեսոսի մօտովը նաւով անցնէ՝ որ չ’լինի թէ նա Ասիայի մէջ ժամանակ կորցնէ. որովհետեւ շտապում էր, որ եթէ կարելի լինի նորան՝ Պենտեկոստէի օրը Երուսաղէմումը լինի:
17 Եւ Միլետոսից ուղարկեց Եփեսոս՝ եկեղեցու երէցներին կանչեց:
18 Եւ երբոր եկան նորա մօտ, ասեց նորանց. Դուք գիտէք որ այն առաջին օրիցն հետէ որ Ասիա եկայ, ինչպէս եղայ ամեն ժամանակ ձեզ հետ,
19 Ամենայն խոնարհութեամբ Տիրոջը ծառայելով եւ շատ արտասուքով եւ փորձութիւններով որ Հրէաների նենգութիւններիցը պատահեցան ինձ.
20 Որ ինչպէս ետ չ’պահեցի ոչ մի օգտակար բան, որ չ’պատմեմ եւ սովորեցնեմ ձեզ՝ թէ հրապարակներում եւ թէ տան մէջ:
21 Հրէաներին եւ Յոյներին վկայութիւն տալով՝ ապաշխարել դէպի Աստուած, եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին հաւատալ:
22 Եւ հիմա ահա ես հոգով կապուած գնում եմ երուսաղէմ. եւ չ’գիտեմ թէ այնտեղ ինչ պիտի պատահէ ինձ:
23 Միայն թէ Սուրբ Հոգին քաղաքից քաղաք վկայում է՝ եւ ասում, թէ կապանքներ եւ նեղութիւններ սպասում են ինձ:
24 Բայց ես մի բանի տեղ չեմ դնում եւ իմ անձն էլ պատուական չեմ համարում՝ որ ուրախութեամբ կատարեմ իմ ընթացքը, եւ այն պաշտօնը որ Տէր Յիսուսից առայ, որ Աստուծոյ շնորհաց աւետարանին վկայեմ:
25 Եւ հիմա ահա ես գիտեմ, որ իմ երեսը այլեւս չէք տեսնիլ դուք ամենքդ, որ ձեր մէջը ման եկայ Աստուծոյ արքայութիւնը քարոզելով:
26 Սորա համար այս օրուա օրը վկայութիւն եմ դնում ձեզ՝ որ ես ամենիդ արիւնիցն անմեղ եմ:
27 Որովհետեւ ես ետ չ’քաշուեցայ Աստուծոյ բոլոր կամքը ձեզ պատմելուց:
28 Արդ զգոյշ կացէք ձեր անձերին՝ եւ բոլոր հօտին, որի մէջ Սուրբ Հոգին ձեզ վերակացուներ դրաւ, որ արածեցնէք Աստուծոյ եկեղեցին, որ իր արիւնովն ստացաւ:
29 Որովհետեւ ես գիտեմ, որ իմ հեռանալուց յետոյ յափշտակող գայլեր կ’գան ձեր մէջը, որ հօտին չեն խնայիլ:
30 Եւ հէնց ձեզանից մարդիկ վեր կ’կենան, որ ծուռ բաներ կ’խօսեն, որ աշակերտներին իրանց ետեւից քաշեն:
31 Սորա համար արթուն կացէք, յիշելով որ երեք տարի գիշեր եւ ցերեկ չ’դադարեցի ամեն մէկիդ արտասուքով խրատելու:
32 Եւ հիմա՝ ձեզ Աստուծուն եմ յանձնում, եղբարք, եւ նորա շնորհքի խօսքին, որ նա կարող է շինել՝ եւ ամեն սրբուածների հետ ձեզ ժառանգութիւն տալ:
33 Ես ձեզանից մէկի արծաթին կամ ոսկուն կամ հանդերձին չ’ցանկացայ:
34 Դուք ինքներդ գիտէք, որ այս ձեռները վաստակեցին իմ պէտքը, եւ նորանց էլ՝ որ ինձ հետ էին:
35 Ամեն բան ցոյց տուի ձեզ՝ որ այսպէս պէտք է աշխատել, եւ տկարներին հոգ տանել, եւ Տէր Յիսուսի խօսքը յիշել, որ ինքն ասեց. Աւելի երանելի է տալը քան թէ առնելը:
36 Եւ երբոր այս ասեց, ծունկ դրաւ ամենի հետ եւ աղօթք արաւ:
37 Եւ ամենքն էլ շատ լաց էին լինում, եւ Պօղոսի վզովն ընկած՝ նորան համբուրում էին:
38 Ցաւում էին մանաւանդ այն խօսքի համար՝ որ ասում էր, թէ նորա երեսը այլեւս պիտի չ’տեսնեն. են նորան ճանապարհ գցեցին դէպի նաւը:
