Դատավորներ 19։1-30
19 Եւ եղաւ որ(այն օրերը որ Իսրայէլի մէջ թագավոր չ’կար.) Եփրեմի սարի կողմերին մէկ պանդուխտ էր բնակվում, եւ նա Յուդայի Բեթլեհէմիցը մէկ հարճ առաւ իր համար։
2 Եւ նորա հարճը նորա դէմ շնութիւն արաւ եւ գնաց նորա մօտիցն իր հօր տունը՝ Յուդայի Բեթլեհէմը, եւ չորս ամսի չափ այնտեղ մնաց։
3 Եւ նորա մարդը վեր կացաւ գնաց նորա ետեւիցը, որ քաղցրութեամբ խօսէ նորա հետ եւ նորան ետ բերէ. եւ իր հետ էին իր ծառան եւ երկու մարդ էլ. եւ նա նորան տարաւ իր հօր տունը. եւ աղջկան հայրը երբոր նորան տեսաւ՝ ուրախութեամբ նորան դիմաւորեց։
4 Եւ աղջկան հայրը՝ նորա աները նորան պահեց, եւ նա երեք օր նորա մօտ մնաց. կերան խմեցին եւ գիշերները այնտեղ մնացին։
5 Եւ չորրորդ օրը երբոր առաւօտը կանուխ վեր կացան, նա վեր կացաւ որ գնայ. բայց աղջկան հայրն իր փեսային ասեց. Սիրտդ մի կտոր հացով պնդացրու, եւ յետոյ կ’գնաք։
6 Եւ նստեցին եւ երկուսը մէկտեղ կերան եւ խմեցին, եւ աղջկան հայրն այն մարդին ասեց. Աղաչում եմ՝ այս գիշեր էլ այստեղ կաց, որ սիրտդ զուարճանայ։
7 Եւ այն մարդը վեր կացաւ որ գնայ, բայց նորա աները նորան բռնադատեց, եւ նա ետ դառաւ գիշերը այնտեղ մնաց։
8 Եւ հինգերորդ օրը առաւօտը կանուխ վեր կացաւ որ գնայ, եւ աղջկան հայրն ասեց. Աղաչում եմ՝ սիրտդ պնդացրու.եւ ուշացան մինչեւ օրուայ թեքուիլը, եւ երկուսը կերան միասին։
9 Եւ այն մարդը վեր կացաւ ինքը, իր հարճը եւ իր ծառան՝ որ գնան. բայց նորա աները՝ աղջկան հայրն ասեց նորան. Ահա օրն իրիկուն է լինում. աղաչում եմ՝ գիշերը մնացէք. ահա օրը անցել է, գիշերը այստեղ մնա, եւ սիրտդ զուարճանայ, եւ էգուց կանուխ ճանապարհ ընկեք, եւ գնա քո վրանը։
10 Եւ այն մարդը գիշերը մնալ չ’ուզեց, եւ վեր կացաւ գնաց, եւ եկաւ մինչեւ Յեբուսի՝ այսինքն Երուսաղէմի դիմացը. եւ իր հետ երկու համետած էշ ուներ, եւ իր հարճն էլ իր հետն էր։
11 Եւ երբոր Յեբուսին մօտեցան, օրը շատ անցել էր, ծառան տիրոջն ասեց. Եկ ճանապարհը ծռենք այս Յեբուսացիների քաղաքը գնանք, եւ գիշերը այնտեղ մնանք։
12 Բայց տերը նորան ասեց. Ճանապարհը չ’ծռենք դեպի օտարազգիների քաղաքը, որ Իսրայելի որդկանցը չէ, այլ անցնենք մինչեւ Գաբաա։
13 Եւ իր ծառային ասեց. Եկ այնտեղերի մէկին մօտենանք, եւ գիշերը Գաբաայի կամ Ռամայի մէջ մնանք.
14 Եւ անցան գնացին, եւ երբոր Բենիամինի Գաբաային մօտեցան, արեգակը մայր մտաւ։
15 Եւ այնտեղ դարձան որ մտնեն Գաբաա եւ իջեւանեն, եւ գնաց քաղաքի հրապարակի մէջ նստեց, եւ մի մարդ չ’եղաւ որ նորանց իր տունը առնէր՝ իջեւանելու համար։
16 Եւ ահա իրիկունը արտից մէկ ծեր մարդ էր գալիս իր գործիցը. եւ նա Եփրեմի սարիցն էր, եւ Գաբաայի մէջ պանդուխտ էր. իսկ այնտեղի բնակիչները Բենիամինեանք էին։
17 Եւ երբոր նա աչքերը բարձացրեց եւ տեսաւ ճանապարհորդ մարդին քաղաքի հրապարակումը՝ ծեր մարդն ասեց. Ո՞ւր ես գնում, եւ ո՞րտեղից ես գալիս։
18 Եւ նա ասեց նորան. Մենք Յուդայի Բեթլեհէմիցը մինչեւ Եփրեմի սարի կողմերն ենք անցնում. ես այնտեղացի եմ, եւ մինչեւ Յուդայի Բեթլեհէմը գնացի, եւ Տիրոջ տունն եմ գնում. եւ ինձ իր տունը ընդունող մարդ չ’կայ.
19 Բայց մեր էշերի համար յարդ եւ ճարակ կայ. եւ ինձ համար, քո աղախնի համար եւ քո ծառաների հետ եղող պատանիի համար հաց ու գինի ունեմ, ոչ մէկ բան պակաս չէ։
20 Եւ այն ծեր մարդն ասեց. Խաղաղութիւն քեզ. քո ամեն պակասութիւն ինձ վերայ. բայց գիշերը հրապարակումը մի մնար։
21 Եւ նորան տարաւ իր տունը, եւ էշերին կեր տուաւ. եւ նորանք իրանց ոտքերը լուանալուց յետոյ կերան եւ խմեցին։
22 Եւ երբոր նորանց սիրտը զուարճանում էր, ահա քաղաքի բնակիչներից չար զաւակները տունը պաշարեցին՝ դռան վերայ յարձակուելով, եւ այն տան տէր ծեր մարդի հետ խօսեցին եւ ասեցին. տունդ եկող մարդին հանիր, որ նորան գիտենանք։
23 Եւ այն տան տէր մարդը նորանց մօտ դուրս գնաց, եւ նորանց ասեց. Ոչ, եղբայրներս, աղաչում եմ, չարութիւն մի անիք. այս մարդն իմ տունը մտնելուց յետոյ այս անզգամութիւնը մի անիք։
24 Ահա իմ կոյս աղջկանը, եւ այն մարդի հարճին թող դուրս բերեմ ձեզ մօտ, եւ նորանց լլկեցեք, եւ ձեր ուզածն արէք նորանց, բայց այս մարդին այդ անզգամ գործը մի անիք։
25 Բայց այն մարդիկը չ’ուզեցին նորա խօսքին լսել, եւ այն մարդն իր հարճին բռնեց դուրս հանեց նորանց մօտ, եւ նորանք նորան ամբողջ գիշերը լլկեցին մինչեւ առաւօտ, եւ երբոր արշալույսը ծագեց, նորան թող տուին որ գնայ։
26 Եւ այն կինը առաւօտուայ դէմ գնաց եւ ընկաւ մինչեւ լույսը այն մարդի տան դռան առաջն ուր որ իր տէրն էր։
27 Եւ նորա տէրը առաւօտը վեր կացաւ, տան դռները բացաւ, որ դուրս գայ գնայ իր ճանապարհը. եւ ահա կնիկը՝ իր հարճը, տան դռան առաջին ընկած էր, եւ ձեռքերը սեմի վերայ էր։
28 Եւ նորան ասեց. Վեր կաց գնանք. բայց պատասխան տուող չ’կար։ Այն ժամանակ նա նորան իր էշի վերայ դրաւ եւ մարդը վեր կացաւ իր տեղը գնաց։
29 Եւ երբոր իր տունը հասաւ մի դանակ առաւ, եւ իր հարճը բռնեց եւ կոտորեց նորան ոսկորներովը տասնեւերկու կտոր, եւ Իսրայելի ամեն սահմաններն ուղարկեց։
30 Եւ ամեն տեսնողներն ասում էին. թե այսպիսի բան ոչ եղել է, ոչ էլ տեսնուել է Իսրայելի որդկանց Եգիպտոսի երկրից ելած օրիցը մինչեւ այս օրը, սորա վերայ մտածեցեք, խորհուրդ արէք եւ խօսեցէք։
