Եսայիա 33։1-24
33 Վա՜յ քեզ, ով կործանող, որ չ’կործանուեցար, եւ ով յափշտակող, որ քեզ չ’յափշտակեցին. երբոր վերջացնես կործանելը, պիտի կործանուիս, երբոր դադարես յափշտակելուց, քեզ պիտի յափշտակեն:
2 Ով Տէր, մեզ ողորմիր, քեզ ենք յուսացել. նորանց բազուկը եղիր ամեն առաւօտ, նաև մեր փրկութիւնը՝ նեղութեան ժամանակին:
3 Աղմուկի ձայնից փախչում են ժողովուրդները, քո բարձրանալուցը ցրվում են ազգերը:
4 Եւ ձեր աւարը պիտի ժողովուի ինչպէս թրթուրն է ժողովում, եւ մարախի ոստնելու պէս ոստոստելու են նորա վերայ:
5 Տէրը բարձրացած է, որովհետեւ բարձրումն է բնակվում նա. լցրել է Սիօնը իրաւունքով ու արդարութիւնով:
6 Եւ քո ժամանակների հաստատութիւնը կ’լինի փրկութեան առատութիւն, իմաստութիւն եւ գիտութիւն. Տիրոջ երկիւղը կ’լինի նորա գանձը:
7 Ահա նորանց քաջազունները աղաղակում են դրսումը, խաղաղութեան դեսպանները լաց են լինում դառնապէս:
8 Ամայացել են ճանապարհները. դադարել է ճանապարհորդը. ուխտը քանդել է. քաղաքները անարգել. մարդիս բանի տեղ չէ համարում:
9 Տրտմած տխրած է երկիրը, ամաչած է Լիբանանը՝ թոռոմած, Սարօնը անապատի պէս է եղել, եւ Բասանն ու Կարմեղոսը տերեւաթափ են լինում:
10 Հիմա վեր եմ կենալու, ասում է Տէրը, հիմա բարձրանալու եմ. հիմա վեր եմ բարձրանալու:
11 Յարդով էք յղացել, մղեղ էք ծնելու. ձեր շունչը կրակ է դառնալու որ ձեզ ուտէ:
12 Եւ ժողովուրդները կիր այրուելու պէս պիտի դառնան, նորանք կտրուած փուշերի պէս կրակով պիտի այրուին:
13 Ով հեռաւորներ, լսեցէք ինչ որ արել եմ. իմացէք, ով մօտաւորներ, իմ զօրութիւնը:
14 Սիօնումը վախենում են մեղաւորները, դող է բռնել կեղծաւորներին, թէ մեզանից ո՞վ է կարող բնակուել լափող կրակում, մեզանից ո՞վ է կարող բնակուել յաւիտենական բոցերում:
15 Արդարութեամբ վարուողը եւ ուղղութիւն խօսողը, անիրաւութեան շահը մերժողը, կաշառք բռնելուց ձեռքը թափ տուողը, արիւնհեղութեան խօսքեր լսելուց իր ականջը խփողը, եւ չարութիւն տեսնելուց իր աչքերը խփողը:
16 Նա բարձրերումը պիտի բնակուէ, նորա բերդը վէմերի ամրութիւններն են. նորա հացը տրվում է, նորա ջրերը ապահով են:
17 Քո աչքերը տեսնելու են թագաւորին իր գեղեցկութեան մէջ, տեսնելու են լայնութիւնների երկիրը:
18 Քո սիրտը վախերի վերայ է մտածելու թէ Ո՞ւր է դպիրը, ո՞ւր է կշռողը, ո՞ւր է աշտարակներ համարողը:
19 Այն խիստ ժողովրդին չես տեսնելու, այն ժողովրդին որ անծանօթ եւ անհասկանալի շրթունք ունէր, որ թոթովախօս ու անիմանալի լեզու ունէր:
20 Նայիր Սիօնին, մեր տօնախմբութեան քաղաքին. քո աչքերը կ’տեսնեն Երուսաղէմը, իբրեւ ապահով բնակարան՝ անսասան վրան, որի ցիցերը յաւիտեան չեն շարժուիլ, եւ որի ամեն չուանները չեն կտրուիլ:
21 Այլ Տէրը փառաւոր պիտի լինի այնտեղ մեզ համար, լայնատարած գետերի՝ վտակների տեղը, ուր որ չի գնալ թիաքարշ նաւը, եւ այնտեղով մեծ նաւ չի անց կենալ:
22 Որովհետեւ մեր դատաւորը Տէրն է, մեր օրէնսդիրը Տէրն է, մեր թագաւորը Տէրն է, նա է մեզ ազատողը:
23 Քո չուանները թուլացել են, իրանց կայմի խարիսխը պինդ չ’բռնեցին, առագաստ չ’բացին, այն ժամանակ մեծ աւար բաժանուեցաւ, մինչեւ անգամ կաղերն էլ կողոպուտ կողոպտեցին:
24 Եւ այնտեղի բնակիչը չէ ասելու թէ ես տկար եմ. այն ժողովուրդը որ բնակվում է այնտեղ՝ նորա անօրէնութիւնը թողուած է:
