Երգերի Երգ 8։1-14
8 Երանի թէ ինձ եղբայր լինէիր՝ մօրս ստինքը ծծած, քեզ դուրսը գտնէի համբուրէի. ինձ չէին անարգիլ։
2 Քեզ կ’տանէի կ’մտցնէի իմ մօր տունը, դու ինձ կ’սովորեցնէիր. քեզ կ’խմեցնէի իմ հոտաւէտ գինիիցը իմ նռան օշարակից։
3 Նորա ձախ ձեռքը գլխիս տակին, եւ աջը գրկեր ինձ։
4 Երդում եմ տալիս ձեզ, որ Երուսաղէմի աղջկերք, մի զարթնեցնէք եւ մի վեր կացնէք իմ սիրուհիին, մինչեւ որ ինքը բարեհաճէ։
5 Սա ո՞վ է որ վեր է գալիս անապատիցը. կռնած իր սիրողի վերայ։ Քեզ խնձորենիի տակին զարթեցրի. այնտեղ էր ծնել քեզ քո մայրը. այնտեղ էր ծնել քեզ քո ծնողը։
6 Ինձ կնիքի պէս դիր սրտիդ վերայ, կնիքի պէս՝ քո բազուկի վերայ, որովհետեւ մահուան պէս զօրաւոր է սէրը. դժոխքի պէս ամուր է նախանձը. նորա կայծերը բոցավառ կրակի կայծերի պէս են։
7 Շատ ջուրերը չեն կարող հանգցնել սէրը, եւ գետերը նորան չեն ընկղմիլ. եթէ մի մարդ իր տան բոլոր կայքը տայ սիրոյ տեղ, անարգելով կ’անարգեն նորան։
8 Մենք մի փոքր քոյր ունինք, որ ստինք չ’ունի. ի՞նչ անենք մեր քրոջը, նորա համար խօսուած օրը։
9 Եթէ նա պարիսպ է, նորա վերայ մի արծաթի աշտարակ շինենք. եւ եթէ նա մի դուռ է, նորան պատենք եղեւնափայտի տախտակով։
10 Ես պարիսպ եմ. եւ իմ ստինքները աշտարակների նման են. ուրեմն նորա աչքի առաջին կ’լինիմ խաղաղութիւն գտածի պէս
11 Սողոմոնը մի այգի ունէր Բաաղամոնի մէջ. այն այգին տուաւ պահապաններին. ամեն մէկն իր պտուղովը հազար արծաթ էր բերում։
12 Իմ այգին իմ առաջին է. հազարը քեզ, ով Սողոմոն, եւ երկու հարիւրը նորա պտուղը պահողների համար։
13 Ով պարտէզների մէջ նստող, ընկերներդ լսում են ձայնդ, թոյլ տուր ինձ լսել։
14 Վազիր, ով իմ սիրական, նման եղիր այծեամին կամ եղնիկների ձագին բուրալի սարերի վերայ։
