Երեմիա 8։1-22
8 Այն ժամանակ ասում է Տէրը, կ’հանեն Յուդայի թագաւորների ոսկորները եւ նորա իշխանների ոսկորները, քահանաների ոսկորները եւ Երուսաղէմի բնակիչների ոսկորներն իրանց գերեզմաններիցը։
2 Եւ կ’փռեն նորանց արեգակի դէմ, լուսնի դէմ եւ երկնքի բոլոր զօրքերի դէմ, որոնց սիրեցին, որոնց ծառայեցին, եւ որոնց հետեւեցին, որոնց խնդրեցին եւ որոնց երկրպագեցին. ոչ պիտի հաւաքուին, ոչ էլ թաղուին. աղբ պիտի դառնան երկրի երեսի վերայ։
3 Եւ մահը ցանկալի պիտի լինի կեանքից այն ամեն մնացորդի համար, որ կ’մնան այն չար ցեղից, որոնք կ’մնան այն ամեն տեղերումն, ուր որ նորանց տարագրել էի, ասում է Զօրաց Տէրը։
4 Եւ ասիր նորանց, այսպէս է ասում Տէրը. Վայր կ’ընկնեն եւ էլ վեր չե՞ն կենալ, կամ ետ կ’դառնան, եւ էլ դարձի չե՞ն գալ։
5 Ի՞նչու համար է ետ դարձել այս Երուսաղէմի ժողովուրդը մշտական ապստամբութիւնով. պինդ բռնել են խարդաւանանքը, չեն ուզում դարձի գալ։
6 Ես ուշադիր եղայ եւ լսեցի. նորանք ուղիղ չեն խօսում, մարդ չ’կայ որ զղջայ իր չարութեան վերայ, եւ ասէ թէ Ես ի՜նչ եմ արել. ամենը դարձել են իրանց ընթացքին, իբրեւ ձի որ արշաւում է պատերազմ։
7 Արագիլն անգամ օդումը գիտէ իր ժամանակները, եւ տատրակն ու կռունկն ու ծիծեռնակը պահում են իրանց գալու ժամանակը, բայց իմ ժողովուրդը չ’գիտէ Տիրոջ իրաւունքը։
8 Դուք ի՞նչպես էք ասում թէ Մենք իմաստուններ ենք, եւ թէ Տիրոջ օրէնքը մեզ մօտ է. յիրաւի սուտացրել է դպիրների սուտ գրիչը։
9 Իմաստուններն ամաչեցին, զարհուրեցին եւ բռնուեցան. ահա անարգեցին Տիրոջ խօսքը, եւ էլ ի՞նչ իմաստութիւն ունին։
10 Սորա համար ես նորանց կանայքը ուրիշների պիտի տամ, նորանց ագարակները՝ իրանց տիրողներին, որովհետեւ փոքրից մինչեւ մեծը բոլորն ագահ են շահասիրութեան. մարգարէիցը մինչեւ քահանան բոլորը ստաբան են։
11 Եւ թեթեւ կերպով բժշկում են իմ ժողովրդի աղջկան վէրքը, ասելով. Խաղաղութիւն, խաղաղութիւն. քանի որ խաղաղութիւն չ’կայ։
12 Պէտք է ամաչէին, որ պղծութիւն գործեցին. բայց ոչ ամաչել են ամաչում, եւ ոչ պատկառել գիտեն. սորա համար պիտի ընկնեն ընկնողների հետ, նորանց այցելելու ժամանակին պիտի գլորուին, ասում է Տէրը։
13 Բոլորովին բնաջինջ եմ անելու նորանց, ասում է Տէրը, խաղող չէ լինելու որթի վերայ, եւ թուզ չէ լինելու թզենիի վերայ, եւ տերեւը թառամելու է, եւ այն որ տուել եմ նորանց, անց է կենալու նորանցից։
14 Ի՞նչու համար ենք նստել մենք, հաւաքուեցէք եւ գնանք պարսպաւոր քաղաքների մէջ, եւ այնտեղ կտրենք մեր ձայնը. որովհետեւ մեր Տէր Աստուածը կտրեցրեց մեր ձայնը եւ մեզ լեղի ջուր խմեցրեց, որովհետեւ մենք մեղանչեցինք Տիրոջ դէմ։
15 Խաղաղութեան սպասեցինք, բայց բարիք չ’կար. բժշկութեան ժամանակին՝ բայց ահա խռովութիւն։
16 Դանից է լսվում նորա ձիերի շնչիւնը, նորա երիվարների վրնջելու ձայնիցը դողում է բոլոր երկիրը. եւ նորանք գալու են եւ ուտելու են երկիրը ու նորա լրութիւնը, քաղաքը եւ նորանում բնակողներին։
17 Որովհետեւ ահա ես ուղարկում եմ ձեր մէջը օձեր եւ քարբեր, որոնց համար թովչութիւնը ոչինչ է. եւ նորանք պիտի կծոտեն ձեզ, ասում է Տէրը։
18 Զուարթութի՜ւնս տրտմութեան մէջ է. սիրտս ինձանում նուաղել է։
19 Ահա իմ ժողովրդի աղջկայ ձայնը հեռու երկրից, Տէրը Սիօնումը չէ՞, կամ թէ նորա Թագաւորը նորանում չէ՞. ի՞նչու համար ինձ բարկացրին իրանց կուռքերովն՝ օտար ունայնութիւններով։
20 Հունձքը անցաւ, ամառը վերջացաւ. բայց մենք չ’փրկուեցանք։
21 Իմ ժողովրդի աղջկայ վէրքի պատճառովը կոտրատուած եմ, խաւարուած եմ՝ սոսկում բռնել է ինձ։
22 Բալասան չ’կա՞յ Գաղաադում, կամ բժիշկ չ’կա՞յ այնտեղ. ապա ի՞նչու համար առողջութիւն չ’գտաւ իմ ժողովրդի աղջիկը։
