Զաքարիա 13։1-9
13 Այն օրը մի աղբիւր է լինելու բացուած Դաւիթի տան համար եւ Երուսաղէմի բնակիչների համար, մեղքի համար եւ պղծութեան համար։
2 Եւ այն օրը պիտի լինի, ասում է Զօրաց Տէրը, որ բնաջինջ պիտի անեմ կուռքերի անունները երկրից, եւ այլ եւս պիտի չ’յիշուին. եւ մարգարէներին էլ եւ պղծութեան հոգին էլ պիտի վերացնեմ երկրից։
3 Եւ պիտի լինի որ երբ մի մարդ էլի մարգարէանայ, այն ժամանակ նորան պիտի ասեն նորա հայրը եւ մայրը՝ նորա ծնողները. Չ’ապրիս, որ սուտ խօսեցիր Տիրոջ անունովը. եւ նորան պիտի խոցեն նորա հայրն ու մայրը՝ նորա ծնողները՝ նա մարգարէանալիս։
4 Եւ այն օրը պիտի լինի որ պիտի ամաչեն մարգարէները, ամեն մէկը իր տեսիլքիցը՝ մարգարէանալիս. եւ մազի վերարկու չեն հագնելու՝ խաբելու նպատակով։
5 Եւ պիտի ասէ. Ես մարգարէ չեմ. ես մի երկրագործ մարդ եմ. որովհետեւ մի մարդ ինձ ծախու է առել իմ երեխայութիւնիցը։
6 Եւ նորան ասելու են. Սա ի՞նչ հարուածներ են ձեռքերիդ մէջ. եւ նա ասելու է. Այս հարուածքը ես ստացել եմ իմ բարեկամների տանը։
7 Ով սուր, վեր կաց իմ հովիւի վերայ եւ իմ ընկեր մարդի վերայ, ասում է Զօրաց Տէրը. զարկէ հովիւին, եւ ոչխարները ցրուին, եւ ես ետ պիտի դարձնեմ իմ ձեռքը փոքրների վերայ։
8 Եւ պիտի լինի բոլոր երկրումը, ասում է Տէրը, երկու մասը նորանում պիտի կտրուի մեռնէ, իսկ երրորդը պիտի կենայ նորանում։
9 Եւ այն երրորդ մասը պիտի տանեմ կրակի մէջ, եւ նորանց պիտի զտեմ ինչպէս արծաթն են զտում. եւ նորանց պիտի փորձեմ ինչպէս փորձում են ոսկին, նա կ’կանչէ իմ անունը եւ ես կ’պատասխանեմ նորան. ես կ’ասեմ. Նա իմ ժողովուրդն է. եւ նա կ’ասէ. Տէրը իմ Աստուածն է։
