Թվեր 11։1-35
11 Եւ ժողովուրդը չարաչար տրտունջ էր անում Եհովայի ականջների առաջին, եւ Եհովան լսեց, եւ բարկութիւնը բորբոքուեց, եւ նորանց մէջ Եհովայի կրակը վառուեցաւ, եւ բանակի ծայրը փչացրեց։
2 Եւ ժողովուրդը աղաղակեց դէպի Մովսէսը. եւ Մովսէսն աղօթեց Եհովային, եւ կրակը դադարեց։
3 Եւ այն տեղի անունը Տաբերա* դրաւ. ըստ որում Եհովայի կրակըն այրեց նորանց մէջ։
4 Եւ նորանց միջի խառնիճաղանճ բազմութիւնը շատ ցանկացան. եւ Իսրայէլի որդիքն էլ դարձեալ լաց եղան, եւ ասեցին. Ո՞վ միս կ’տայ մեզ ուտելու։
5 Մենք յիշում ենք Եգիպտոսի մէջ մեր ձրի կերած ձկները, վարունգները եւ սեխերը եւ պրասները եւ սոխերը եւ սխտորները.
6 Եւ հիմա մեր անձը չորացել է. ամենեւին մի բան չ’կայ. միայն այդ մանանայի վերայ են մեր աչքերը։
7 Եւ մանանան գինձի սերմի պէս՝ եւ նորա գոյնը սուտակի գոյնի պէս էր։
8 Ժողովուրդը ման էր գալիս եւ ժողովում էր, եւ աղում էին երկանքով, կամ անգանի մէջ ծեծում էին. եւ պտուկներում եփում էին, եւ նորանից շօթեր էին շինում. եւ նորա համը իւղոտ գաթաների համի պէս էր։
9 Եւ գիշերը բանակի վերայ ցօղ իջնելիս, մանանան իջնում էր նորա վերայ։
10 Եւ Մովսէսը լսեց որ ժողովուրդը իրանց տոհմերովն ամեն մէկն իր վրանի դրանը լաց էին լինում, եւ Եհովայի բարկութիւնը խիստ բորբոքուեց, եւ սա Մովսէսի աչքին վատ երեւեցաւ։
11 Եւ Մովսէսն ասեց Եհովային. Ի՞նչու քո ծառային չարչարեցիր, եւ ի՞նչու քո առաջին շնորհք չ’գտայ, որ այս բոլոր ժողովրդի բեռն իմ վերայ դրիր։
12 Մի՞թէ ես եմ յղացել այս բոլորը, կամ ե՞ս եմ ծնել սորանց որ ինձ ասում ես. Գիրկդ առ նորանց, ինչպէս որ դայեակն է առնում կաթնակեր տղային, մինչեւ այն երկիրը որ նորանց հայրերին երդում արիր։
13 Ինձ ո՞ր տեղից է միսը, որ այս բոլոր ժողովրդին տամ, որովհետեւ ինձ դէմ լաց են լինում եւ ասում. Միս տուր մեզ ուտենք։
14 Ես մենակ չեմ կարող կրել այս բոլոր ժողովուրդը, սա ինձ համար շատ ծանր է։
15 Եւ եթէ ինձ այսպէս պիտի անես, խնդրեմ սպանիր մեռցրու ինձ, եթէ շնորհք գտայ քո առաջին, որ իմ չարիքը չ’տեսնեմ։
16 Եւ Եհովան ասեց Մովսէսին. Ինձ համար Իսրայէլի ծերերից եօթանասուն հոգի ժողովիր, որոնք որ դու գիտես թէ ժողովրդի ծերերն ու գլխաւորներն են, եւ նորանց վեր առ ժողովքի խորանը բեր, եւ այնտեղ քեզ հետ կանգնեն։
17 Եւ ես այնտեղ կ’իջնեմ եւ կ’խօսեմ քեզ հետ. եւ քեզ վերայ եղած հոգուցը կ’առնեմ, եւ նորանց վերայ կ’դնեմ եւ ժողովրդի բեռը վեր կ’առնեն քեզ հետ, եւ դու մենակ չես վեր առնիլ։
18 Եւ ասիր ժողովրդին, էգուցուայ համար սրբուեցէք որ միս էք ուտելու, որովհետեւ Եհովայի ականջներին լացիք՝ ասելով. Ո՞վ մեզ միս կ’տայ ուտելու. որովհետեւ Եգիպտոսում լաւ էր մեզ համար. եւ Եհովան ձեզ միս կ’տայ, եւ դուք կուտէք։
19 Ոչ թէ մենակ մէկ օր պիտի ուտէք, եւ ոչ երկու օր՝ ոչ հինգ օր՝ ոչ տասը օր՝ ոչ էլ քսան օր,
20 Այլ մինչեւ մէկ ամիս ժամանակ, մինչեւ որ ձեր քթերից դուրս գայ եւ ձեզ համար զզուանք լինի. որովհետեւ ձեր մէջտեղը եղող Եհովային արհամարհեցիք, եւ նորա առաջին լացիք՝ ասելով. Ի՞նչու մենք Եգիպտոսիցը դուրս եկանք։
21 Եւ Մովսէսն ասեց. Այս ժողովուրդը, որոնց մէջ ես կամ, վեց հարիւր հազար հետեւակ հոգի են, եւ դու ասեցիր. Ես նորանց միս կ’տամ՝ որ մէկ ամիս ժամանակ ուտեն.
22 Միթէ նորանց համար ոչխարներն ու արջառները մորթուի՞ն որ բաւական լինեն նորանց համար, կամ նորանց բաւական լինելու համար ծովի բոլոր ձկները մէկ տեղ հաւաքուի՞ն։
23 Եւ Եհովան ասեց Մովսէսին. Մի՞թէ կարճ է Եհովայի ձեռքը. հիմա կ’տեսնես թէ քեզ ասածիս պէս կ’լինի՞ թէ ոչ։
24 Եւ Մովսէսը վեր կացաւ եւ Եհովայի խօսքերը խօսեց ժողովրդին. եւ ժողովրդի ծերերից եօթանասուն հոգի ժողովեց, եւ կանգնեցրեց նորանց խորանի շուրջը։
25 Եւ Եհովան իջաւ մի ամպով, եւ նորա հետ խօսեց, եւ նորա վերայ եղած հոգուցն առաւ, եւ այն եօթանասուն ծերերի վերայ դրաւ. եւ եղաւ՝ հէնց որ Հոգին նորանց վերայ հանգչեց՝ մարգարէութիւն արին եւ չ’դադարեցին։
26 Եւ երկու հոգի մնացել էին բանակի մէջ՝ մէկի անունը Ելդադ եւ միւսի անունը Մովդադ, եւ Հոգին հանգչեց նորանց վերայ, եւ նորանք այն գրուողներիցն էին, բայց խորանը չէին եկել. եւ բանակումը մարգարէութիւն էին անում։
27 Եւ մի պատանի վազեց եւ պատմեց Մովսէսին եւ ասեց. Ելդադը եւ Մովդադը մարգարէութիւն են անում բանակումը։
28 Եւ Նաւէի որդի Յեսուն՝ Մովսէսի ընտրեալ ծառան պատասխանեց եւ ասեց. Տէր իմ Մովսէս, արգելիր նորանց։
29 Եւ Մովսէսն ասեց նորան. Ինձ համար ես նախանձում. երանի՜ թէ Եհովայի բոլոր ժողովուրդը մարգարէներ լինէին, եւ Եհովան իր Հոգին նորանց վերայ դնէր։
30 Եւ Մովսէսը բանակը քաշուեցաւ ինքը եւ Իսրայէլի ծերերը։
31 Եւ Եհովայի կողմանէ մի հողմ վեր կացաւ եւ ծովի կողմից լորամարգիներ բերաւ եւ բանակի վերայ մէկ օրուայ ճանապարհ մէկ կողմից՝ եւ մէկ օրուայ ճանապարհ միւս կողմից բանակի շուրջը տարածեց, երկրի երեսի վերայից երկու կանգունի չափ բարձր։
32 Եւ ժողովուրդն այն բոլոր օրը եւ բոլոր գիշերը եւ հետեւեալ բոլոր օրը վերկացաւ լորամարգիներ ժողովեցին. քիչ ժողովողը տասը քոռ ժողովեց. եւ իրանց համար բանակի շուրջը փռեցին, որ չորանայ։
33 Դեռ միսն իրանց ատամների վերայ էր՝ տակաւին չ’ծամուած, որ Եհովայի բարկութիւնը ժողովրդի վերայ բորբոքուեց եւ Եհովան խիստ մեծ հարուածով զարկեց ժողովրդին։
34 Եւ այն տեղի անունը Կիբրօթ–հաթթաւայ* դրուեցաւ, որովհետեւ այնտեղ թաղեցին ցանկացող ժողովրդին։
35 Կիբրօթ–հաթթաւայից Ասերովթ չուեց ժողովուրդը, եւ Ասերովթի մէջ էին։
