Հոբ 26։1-14
26 Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.
2 Ի՜նչ օգնեցիր տկարին. զօրացրի՜ր ոյժ չ’ունեցողի բազուկը։
3 Ի՜նչ խրատ տուիր իմաստուն չ’եղողին, եւ մե՜ծ իմաստութիւն սովորեցրիր։
4 Ո՞ւմ ասեցիր այդ խօսքերը, եւ որի՞ շունչը դուրս եկաւ քեզանից։
5 Ուրուականք բռնվում են երկունքից, տակի ջրերն եւ նորանց բնակիչներն էլ։
6 Մերկ է դժոխքը Նորա առաջին, եւ կորուստը ծածկոց չ’ունի։
7 Նա տարածում է հիւսիսը պարապի վերայա, եւ երկիրը կախում է ոչնչի վերայ.
8 Ծրարում է ջրերը ամպերի մէջ. եւ ամպը չէ պատառվում նորանց տակին։
9 Նա բռնել է իր աթոռի երեսը, իր ամպը տարածել նորա վերայ։
10 Սահման է գծել ջրերի երեսին մինչեւ լոյսի ծայրը խաւարի հետ։
11 Երկնքի սիւները սասանում են, եւ սարսափում են նորա սպառնալիքիցը։
12 Իր զօրութեամբը շփոթում է ծովը եւ իր գիտութեամբը ջարդում է ամբարտաւանին։
13 Նորա հոգիովը երկինքը զարդարանք է, նորա ձեռքը կազմել է փախչող Վիշապին։
14 Ահա սորանք են նորա ճանապարհների ծայրերը, եւ ի՞նչ չնչին բան է նորա վերայ լսուածը, եւ ո՞վ կարող է իմանալ նորա զօրութեան որոտումը։
