Հովնան 2։1-10
2 Եւ Յովնանը աղօթք արաւ իր Տէր Աստծուն ձկան փորիցը.
2 Եւ ասեց. Իմ նեղութիւնիցը կանչեցի դէպի Տէրը, եւ նա ինձ պատասխանեց. անդունդի փորիցը աղաղակեցի, եւ դու լսեցիր իմ ձայնը:
3 Եւ դու ինձ գցեցիր անդունդը՝ ծովերի մէջ. եւ հեղեղներն ինձ պաշարեցին. քո բոլոր կոհակները եւ ալիքները անց էին կենում ինձ վերայով:
4 Եւ ես ասեցի՝ Ես վռնդուած եմ քո աչքի առաջից, սակայն էլի պիտի նայեմ քո սուրբ տաճարին:
5 Ինձ շրջապատեցին ջրերը մինչեւ հոգիս, անդունդն ինձ պաշարել էր, կնիւն գլխիս փաթաթուեցաւ:
6 Ես սարերի հիմանց մօտն իջայ, երկիրն իր նիգերովը ետեւիս էր յաւիտեան. բայց դու իմ կեանքը հանեցիր կորուստիցը*, ով իմ Տէր Աստուած:
7 Հոգիս ինձ վերայ նուաղելիս՝ յիշեցի Տիրոջը, եւ իմ աղօթքը քեզ մօտ հասաւ քո սուրբ տաճարը:
8 Փուչ ունայնութիւնների նայողները իրանց լինելու ողորմութիւնը թողում են:
9 Բայց ես օրհներգութեան ձայնով քեզ զոհ պիտի մատուցանեմ. արած խոստմունքս պիտի կատարեմ. Փրկութիւնը Տիրոջն է:
10 Եւ Տէրը հրամայեց ձկանը. եւ նա Յովնանին փսխեց ցամաքը:
Ծանոթագրություններ
^ 2։6 Կամ՝ գուբիցը։
