Ղուկաս 10։1-42
10 Սորանից յետոյ Տէրն ուրիշ եօթանասուն հոգի էլ կարգեց. եւ նորանց երկու երկու իր երեսի առաջին ուղարկեց այն բոլոր քաղաքներն եւ տեղերն, որտեղ որ ինքը գնալու էր:
2 Եւ ասում էր նորանց. Հունձքը շատ է, բայց մշակները քիչ. ուրեմն աղաչեցէք հուձքի Տիրոջը, որ մշակներ հանէ իր հունձքը:
3 Գնացէք. ահա ես ուղարկում եմ ձեզ ինչպէս գառներ գայլերի մէջ:
4 Վեր մի առնէք ոչ քսակ, ոչ պարկ, ոչ կոշիկներ. եւ ճանապարհին ոչ ոքի բարեւ չ’տաք:
5 Եւ որ տուն որ մտնէք, առաջ ասեցէք՝ խաղաղութիւն այս տանը:
6 Եւ թէ որ այնտեղ խաղաղութեան որդի լինի, ձեր խաղաղութինը նորա վերայ կը մնայ. ապա թէ ոչ՝ դէպի ձեզ ետ կը դառնայ:
7 Եւ այն տանը մնացէք, նորանց ունեցածիցը կերէք եւ խմեցէք. որովհետեւ մշակն իր վարձքին արժանի է. տանից տուն մի փոխուիք:
8 Եւ որ քաղաք որ մտնէք, եւ ձեզ ընդունեն, կերէք՝ ինչ որ կ’դնեն ձեր առաջին:
9 Եւ նորա միջի հիւանդներին բժշկեցէք. եւ նորանց ասեցէք՝ թէ Աստուծոյ արքայութիւնը մօտեցել է ձեզ վերայ:
10 Բայց որ քաղաք որ մտնէք, եւ ձեզ չ’ընդունեն՝ դուրս նորա հրապարակները գալով ասեցէք.
11 Այն փոշին էլ, որ ձեր քաղաքիցը մեզ կպել է, թօթափում ենք ձեզ վերայ. միայն թէ սա գիտացէք, որ Աստուծոյ արքայութիւնը մօտեցել է ձեզ:
12 Եւ ասում եմ ձեզ, որ Սոդոմացիների համար աւելի հեշտ կ’լինի այն օրումը՝ քան թէ այն քաղաքին:
13 Վա՛յ քեզ, Քորազին. վայ քեզ, Բեթսայիդա. որովհետեւ եթէ Տիւրոսի եւՍիդօնի մէջ եղած լինէին այն զօրութիւննները՝ որ ձեր մէջ եղան, վաղուց քուրձի եւ մոխրի մէջ նստած ապաշխարել էին:
14 Սակայն Տիւրոսի եւ Սիդօնի համար աւելի հեշտ կ’լինի դատաստանումը քան թէ ձեզ:
15 Եւ դու՝ Կափառնայում, որ մինչեւ երկինքը բարձրացած ես, մինչեւ դժոխքը պիտի ցածանաս:
16 Ձեզ լսողը ինձ է լսում. եւ ձեզ անարգողը, ինձ է անարգում. եւ ինձ անարգողը, ինձ ուղարկողին է անարգում.
17 Եւ այն եօթանասունքը ուրախութիւնով ետ դառան եւ ասեցին, Տէր, դեւերն էլ հնազանդում են մեզ քո անունովը:
18 Եւ նորանց ասեց. Տեսնում էի սատանային, որ կայծակի պէս երկնքիցը վայր էր ընկնում:
19 Ահա իշխանութիւնը տուի ձեզ, կոխել օձերի եւ կարիճների վերայ եւ թշնամու բոլոր զօրութեանը վերայ, եւ ձեզ ոչինչ չի վնասիլ:
20 Սակայն նորա համար մի ուրախանաք՝ որ ոգիները ձեզ հնազանդում են, բայց առաւել ուրախացէք, որ ձեր անունները գրուած են երկնքումը:
21 Նոյն ժամումն Յիսուսը Հոգովը* ցնծաց եւ ասեց. Գոհանում եմ քեզանից, հայր, երկնքի եւ երկրի Տէր, որ իմաստուններից եւ գիտուններից այս բաները ծածկեցիր եւ մանուկների յայտնեցիր: Այո, ով Հայր. որովհետեւ այսպէս հաճոյ եղաւ քո առաջին:
22 Ամեն բան տրուեցաւ ինձ իմ Հօրիցը եւ ոչ ով չ’գիտէ թէ ով է Որդին, բայց միայն Հայրը. եւ ով է Հայրը՝ բայց միայն Որդին, եւ ում որ Որդին կամենայ յայտնել:
23 Եւ դարձաւ դէպի աշակերտներն առանձին՝ եւ ասեց. Երանի այն աչքերին՝ որ տեսնում են այն որ դուք էք տեսնում:
24 Որովհետեւ ասում եմ ձեզ, թէ շատ մարգարէներ ու թագաւորներ կամեցան տեսնել այն որ դուք էք տեսնում, եւ չ’տեսան. եւ լսել այն որ դուք էք լսում, եւ չ’լսեցին:
25 Եւ ահա մէկ օրինական վերկացաւ՝ նորան փորձում էր ասելով. Վարդապետ, ի՞նչ գործեմ, որ յաւիտենական կեանքը ժառանգեմ:
26 Նա էլ ասեց նորան. Օրէնքումն ի՞նչ է գրուած, ի՞նչպէս ես կարդում:
27 Նա էլ պատասխանեց եւ ասեց. Սիրիր քո Տէր Աստուծուն քո բոլոր սրտիցը, քո բոլոր անձիցը, քո բոլոր զօրութիւնիցը, եւ քո բոլոր մտքիցը. եւ քո ընկերին՝ քո անձի պէս:
28 Եւ նորան ասեց. Ուղիղ պատասախանեցիր. այդ արա՝ եւ կ’ապրես:
29 Իսկ նա՝ որովհետեւ կամենում էր իր անձն արդարացնել՝ Յիսուսին ասեց. Եւ իմ ընկերն ո՞վ է:
30 Յիսուսն էլ պատասխանեց եւ ասեց. Մի մարդ Երուսաղէմից իջնում էր Երիքով. եւ աւազակների ձեռքն ընկաւ, նորանք էլ մերկացրին նորան՝ եւ խոցոտեցին նորան, կիսամահ թողեցին գնացին:
31 Եւ դիպուածով մի քահանայ էր իջնում նոյն ճանապարհովը, եւ նորան տեսաւ՝ անցաւ:
32 Նոյնպէս էլ մի Ղեւտացի այն տեղը հասաւ եկաւ եւ տեսաւ՝ անցաւ:
33 Մի սամարացի էլ, որ ճանապարհորդում էր, եկաւ այնտեղ եւ նորան տեսնելով գթաց:
34 Եւ մօտ եկաւ՝ նորա խոցերը փաթաթեց՝ վերան ձէթ եւ գինի ածելով. եւ իր անասունի վերայ դրած տարաւ նորան մի իջեւան, եւ նորան հոգ տարաւ:
35 Եւ հետեւեալ օրն երբոր այն տեղիցը դուրս էր գնում, երկու դահեկան հանեց եւ իջեւանի տիրոջը տուաւ եւ ասեց նորան. Դորան հոգ տար, եւ ինչ որ աւելի ծախք անես, ես միւսանգամ ետ դառնալիս կ’վճարեմ քեզ:
36 Հիմա այն երեքից ո՞րն է երեւում քեզ՝ թէ ընկեր է եղել այն աւազակների ձեռք ընկած մարդին:
37 Նա էլ ասեց. Նա՝ որ ողորմութիւն արաւ նորան: Ապա Յիսուսը նորան ասեց. Գնա, դու էլ այնպէս արա:
38 Եւ եղաւ որ նորանք գնալիս, ինքն էլ մի գիւղ մտաւ. եւ մի կին՝ անունը Մարթա՝ ընդունեց նորան իր տունը:
39 Եւ նա մի քոյր ունէր՝ անունը Մարիամ. եւ սա Յիսուսի ոտների մօտ նստեց, եւ լսում էր նորա խօսքերը:
40 Մարթան էլ ծառայութեան համար շատ զբաղմունքի մէջ էր, եկաւ կանգնեց եւ ասեց. Տէր, հոգդ չէ՞ որ քոյրս ինձ մինակ թողեց ծառայելու. ուրեմն ասիր դորան, որ օգնէ ինձ:
41 Յիսուսը պատասխանեց եւ ասեց նորան. Մարթա, դու հոգս ես քաշում եւ շատ բաներով զբաղուած ես.
42 Բայց մէկ բան է պէտք. Մարիամը բարի բաժինն ընտրեց, որ վեր չի առնուիլ նորանից:
Ծանոթագրություններ
^ 10։21 Ոմանք՝ Սուրբ Հոգովը։
