Ղուկաս 14։1-35
14 Եւ եղաւ, երբոր նա մի շաբաթ օր Փարիսեցիների իշխանների մէկի տունը մտաւ հաց ուտելու. եւ նորանք սպասում էին նորան:
2 Եւ ահա մի ջրգողուած մարդ կար նորա առաջին:
3 Եւ Յիսոսը պատասխանեց եւ օրինականներին եւ Փարիսեցիներին ասեց թէ Արժա՞ն է շաբաթ օրը բժշկութիւն անել:
4 Եւ նորանք լռեցին. եւ նա բռնեց բժշկեց նորան եւ արձակեց:
5 Եւ պատասխանեց նորանց եւ ասեց. Ձեզանից որի՞ էշը կամ եզը ջրհորի մէջ ընկնի, եւ նա շուտով չի հանիլ նորան շաբաթ օրը:
6 Եւ չ’կարողացան պատասխանել նորան այդ բանի համար:
7 Եւ այն կանչուած մարդկանց էլ մի առակ խօսեց, տեսնելով՝ թէ ինչպէս առաջի տեղերն էին ընտրում. եւ ասեց նորանց.
8 Երբոր մէկից հարսանիք ես կանչվում, մի նստիր առաջի բարձի վերայ. մի գուցէ քեզանից մի առաւել պատուաւորը լինի կանչուած նորա կողմից:
9 Եւ նա՝ որ քեզ եւ նորան կանչեց, գայ եւ քեզ ասէ. Սորան տեղ տուր. եւ այն ժամանակ սկսես ամօթով վերջի տեղը նստել:
10 Բայց երբոր կանչվում ես, գնա վերջի տեղը նստիր. որպէս զի, երբոր քեզ կանչողը գայ, ասէ քեզ. Բարեկամ, վերեւ նստիր. այն ժամանակ քեզ հետ նստողների առաջին փառք կ’լինի քեզ:
11 Որովհետեւ ամեն ով որ իր անձը բարձրացնում է՝ կ’խոնարհուի, եւ ով որ իր անձը խոնարհեցնում է, կ’բարձրանայ:
12 Եւ իրան կանչողին էլ ասեց. Երբոր ճաշ կամ ընթրիք ես անում, մի կանչիր քո բարեկամներին, եւ ոչ քո եղբայրներին, եւ ոչ քո ազգականներին, եւ ոչ քո հարուստ հարեւաններին, մի գուցե նորանք էլ նորա փոխարեն կանչեն քեզ եւ հատուցում լինի քեզ:
13 Այլ երբոր հացկերութիւն ես անում, կանչիր աղքատներին, խեղերին, կաղերին, կոյրերին:
14 Եւ երանելի կ’լինիս. որովհետեւ բան չ’ունին որ փոխարեն վճարեն քեզ. որովհետեւ արդարների յարութեան ժամանակին կ’լինի քեզ հատուցումը:
15 Եւ երբոր սեղան նստողներից մէկն այս բաները լսեց, նորան ասեց. Երանի նորան, որ Աստուծոյ արքայութիւնումը հաց կ’ուտէ:
16 Եւ նա ասեց նորան. Մի մարդ մեծ ընթրիք արաւ եւ շատերին հրաւիրեց:
17 Եւ ընթրիքի ժամանակին իր ծառան ուղարկեց, որ հրաւիրուածներին ասէ. Եկէք, որովհետեւ արդԷն ամենը պատրաստ է:
18 Եւ ամենքը սկսեցին մէկ մէկ ետ քաշուիլ. առաջինն ասեց նորան. Ագարակ առայ, եւ պէտք է գնամ՝ նորան տեսնեմ. աղաչում եմ քեզ, ինձ հրաժարուած համարիր:
19 Եւ միւսն ասեց. հինգ լուծ եզ առայ, եւ գնում եմ որ նորանց փորձեմ. աղաչում եմ քեզ՝ ինձ հրաժարուած համարիր:
20 Եւ միւսն ասեց. Կին եմ առել, եւ նորա համար չեմ կարող գալ:
21 Եւ այն ծառան եկաւ, այս բաները պատմեց իր տիրոջը. այն ժամանակ տան տէրը բարկացած ասեց իր ծառային. Դուրս գնա շուտով քաղաքի հրապարակները եւ փողոցները, եւ աղքատներին եւ խեղերին, եւ կաղերին եւ կոյրերին մտցրու այստեղ:
22 Եւ ծառան ասեց. Տէր, եղաւ ինչպէս հրամայեցիր, եւ դեռ էլ տեղ կայ:
23 Եւ տէրն ասեց ծառային. Դուրս գնա ճանապարհները եւ ցանգերը, եւ ստիպիր որ մտնեն, որ իմ տունը լցուի:
24 Որովհետեւ ասում եմ ձեզ, թէ այն կանչուած մարդկանցից ոչ մէկն իմ ընթրիքը չի ճաշակիլ:
25 Եւ շատ ժողովուրդներ գնում էին նորա հետ. եւ դարձաւ նորանց ասեց.
26 Եթէ մէկն ինձ մօտ գայ, եւ չ’ատէ իր հօրն ու մօրը, կնոջը եւ որդիներին, եւ եղբայրներին եւ քոյրերին, եւ հենց իր անձին էլ. նա չէ կարող իմ աշակերտ լինիլ:
27 Եւ ով որ իր խաչը վեր չ’առնէ եւ իմ ետեւից գայ, նա չէ կարող իմ աշակերտ լինիլ:
28 Որովհետեւ ձեզանից ով է, որ կամենայ աշտարակ շինել, եւ առաջ չը նստի եւ ծախսը հաշուէ թէ աւարտելու համար բաւական բան ունի՞:
29 Որ մի գուց երբոր հիմքը դնէ եւ չ’կարողանայ աւարտել, ամեն տեսնողները սկսեն ծաղր անել նորան,
30 Եւ ասել. թէ Այս մարդն սկսեց շինել, եւ չ’կարողացաւ աւարտել:
31 Կամ ո՞ր թագաւոր է, որ գնայ ուրիշ թագաւորի հետ պատերազմ անելու. մի՞թէ չի նստիլ առաջ խորհուրդ անիլ՝ թէ տասը հազարով կարո՞ղ է դէմ կենալ նորան, որ քսան հազարով գալիս է իր վերայ:
32 Ապա թէ ոչ, քանի որ նա հեռու է, պատգամաւոր կ’ուղարկէ՝ եւ կ’աղաչէ որ խաղաղութիւն անէ:
33 Արդ այսպէս էլ ձեզանից ամեն մէկն, որ իր բոլոր ինչքիցը չ’հրաժարուի, չէ կարող ինձ աշակերտ լինել:
34 Աղը լաւ բան է. բայց եթէ աղն անհամանայ, ի՞նչով պիտի համեղանայ:
35 Ոչ հողի համար է պիտանի եւ ոչ աղբի համար, այլ դուրս կ’գցեն նորան. ով որ լսելու ականջ ունի, թող լսէ:
