Ղուկաս 15։1-32
15 Եւ բոլոր մաքսաւորներն եւ մեղաւորները մօտենում էին նորան, որ լսեն նորանից:
2 Եւ Փարիսեցիներն եւ դպիրները տրտնջում էին եւ ասում, թէ Սա ընդունում է մեղաւորներին եւ նորանց հետ ուտում:
3 Եւ այս առակն ասեց նորանց:
4 Ձեզանից ո՞վ է այն մարդը, որ հարիւր ոչխար ունենայ, եւ նորանցից մէկը կորցնէ. չի՞ թողիլ իննսուն եւ ինը անապատումը, եւ այն կորածի ետեւից գնալ, մինչեւ որ գտնէ նորան:
5 Եւ երբոր գտնէ, ուրախանալով իր ուսերի վերայ կ’դնէ նորան:
6 Եւ տուն գալով, բարեկամներին եւ դրացիներին կ’կանչէ եւ նորանց կ’ասէ. Ուրախացէք ինձ հետ. որովհետեւ իմ կորած ոչխարը գտայ:
7 Ասում եմ ձեզ, թէ այսպէս ուրախութիւն կ’լինի երկնքումը մէկ մեղաւորի համար, որ ապաշխարէ, քան թէ իննսուն եւ ինն արդարների համար, որոնց ապաշխարութիւն պէտք չէ:
8 Կամ ո՞վ է այն կինը, որ տասը դրամ ունենայ, եւ եթէ մէկ դրամ կորցնէ, ճրագ չի վառիլ եւ տունն աւելել եւ սաստիկ որոնել, մինչեւ որ գտնէ:
9 Եւ երբոր գտնէ, բարեկամներին եւ դրացիներին կ’կանչէ եւ կ’ասէ. Ուրախացէք ինձ հետ. որովհետեւ դրամը գտայ, որ կորցրել էի:
10 Ասում եմ ձեզ, այսպէս էլ Աստուծոյ հրեշտակների առաջին ուրախութիւն կը լինի մէկ մեղաւորի համար որ կ’ապաշխարէ:
11 Եւ ասեց. Մի մարդ երկու որդի ունէր.
12 Եւ նորանցից փոքրն ասեց հօրը. Հայր, տուր ինձ ինչ որ բաժին կ’հասնէ ինձ ստացուածքիցդ, եւ նա ապրանքը բաժանեց նորանց:
13 Եւ շատ օր չ’անցած՝ փոքր որդին ամեն բաները ժողովեց հեռու երկիր գնաց. եւ այնտեղ իր ստացուածքը վատնեց, անառակ ապրելով:
14 Եւ երբոր բոլորը հատցրեց, սաստիկ սով եղաւ այն երկրումը եւ ինքն սկսեց չքաւորել:
15 Եւ գնաց այն երկրի քաղաքացիների մօտ մտաւ. եւ նա նորան ուղարկեց իր յանդը որ խոզ արածեցնէ:
16 Եւ նա ցանկանում էր՝ իր փորն լեցնել այն եղջիւրներովն, որ խոզերն ուտում էին, բայց ոչ ով չէր տալիս նորան:
17 Եւ ինքն իրան գալով ասեց. Քա՜նի վարձկաններ ունի իմ հայրը՝ հացով լցուած. եւ ես այստեղ սովամահ կորչում եմ:
18 Վեր կենամ գնամ իմ հոր մօտ, եւ նորան ասեմ. Հայր, մեղանչեցի երկնքի դէմ եւ քո առաջին:
19 Եւ այլեւս արժանի չեմ քո որդի կոչուելու. ինձ քո վարձկանների մէկի պէս արա:
20 Եւ վերկացաւ եկաւ իր հօր մօտ, Եւ դեռ որ նա հեռու էր, հայրը տեսաւ նորան եւ գութը շարժեց. եւ վազեց՝ նորա վզովն ընկաւ, եւ համբուրեց նորան:
21 Եւ որդին ասեց նորան. Հայր, մեղանչեցի երկնքի դէմ եւ քո առաջին, եւ այլ եւս չեմ արժանի քո որդի կոչուելու:
22 Հայրն էլ ասեց իր ծառաներին. Առաջի պատմուճանը հանեցէք եւ հագցրէք նորան, եւ մատանի դրէք նորա ձեռքին, եւ կօշիկներ նորա ոտներին:
23 Եւ մսացու եզը բերէք մորթեցէք, եւ ուտենք՝ ուրախ լինենք.
24 Որ այս իմ որդին մեռած էր, եւ կենդանացաւ. եւ կորած էր եւ գտնուեցաւ. եւ սկսեցին զուարճանալ:
25 Եւ նորա մեծ որդին յանդումն էր. եւ երբոր եկաւ տանը մօտեցաւ, երգերի եւ պար գալու ձայնը լսեց:
26 Եւ ծառաներից մէկին կանչեց իրան մօտ, հարցնում էր թէ այդ ի՞նչ է:
27 Նա էլ ասեց նորան. թէ Եղբայրդ եկել է, եւ քո հայրը մսացու եզը մորթեց, որովհետեւ ողջ եւ առողջ ընդունեց նորան:
28 Եւ նա բարկացաւ, եւ չէր ուզում ներս մտնել, բայց հայրը դուրս եկաւ, աղաչում էր նորան:
29 Աա էլ պատասխանեց եւ ասեց հօրը. Ահա այսքան տարի է, որ քեզ ծառայում եմ, եւ քո պատուէրից երբէք դուրս չեմ եկել. բայց ինձ երբէք մի ուլ չ’տուիր, որ իմ բարեկամների հետ ուրախ լինէի:
30 Իսկ երբոր այդ քո որդին եկաւ, որ քո ստացուածքը պոռնիկների հետ կերաւ, մսացու եզը մորթեցիր դորա համար:
31 Նա էլ ասեց նորան. Որդեակ, դու ամեն ժամանակ ինձ հետ ես, եւ ամեն ինչ որ իմս է՝ քոնն է:
32 Բայց ուրախ լինել եւ խնդալ պէտք էր. որ այս քո եղբայրը մեռած էր եւ կենդանացաւ. կորած էր եւ գտնուեցաւ:
