Ղուկաս 23։1-56
23 Եւ նորանց բոլոր բազմութիւնը վեր կացաւ, եւ նորան տարան Պիղատոսի մօտ:
2 Եւ սկսեցին ամբաստանութիւն անել նորանից եւ ասել. Սորան գտանք որ ազգին մոլորեցնում էր՝ եւ արգելում էր կայսրին հարկ տալ՝ ինքն իրան համար ասելով, թէ Քրիստոս՝ թագաւորն է:
3 Բայց Պիղատոսը հարցրեց նորան եւ ասեց. Դո՞ւ ես Հրէից թագաւորը. նա պատասխանեց նորան եւ ասեց. Դու ասեցիր:
4 Պիղատոսն էլ ասեց քահանայապետներին եւ ժողովուրդներին. Ես մի հանցանք չեմ գտնում այս մարդումը:
5 Բայց նորանք սաստկացնում էին եւ ասում թէ Ժողովուրդները խռովեցնում է բոլոր Հրէաստանի մէջ սովորեցնելով՝ Գալիլեայիցն սկսած մինչեւ այստեղ:
6 Պիղատոսն էլ երբոր Գալիլեան լսեց, հարցրեց թէ այդ մարդը Գալիլեացի՞ է.
7 Եւ իմանալով թէ Հերովդէսի իշխանութիւնիցն է, տանել տուաւ նորան Հերովդէսի մօտ, որ նա էլ այն օրերը Երուսաղէմումն էր:
8 Հերովդէսն էլ Յիսուսին տեսնելով շատ ուրախացաւ. որովհետեւ շատ ժամանակից ուզում էր տեսնել նորան. որովհետեւ նորա համար շատ բաներ էր լսել. եւ յոյս ունէր թէ մի նշան կ’տեսնէ նորանից եղած:
9 Շատ խօսքերով հարցնում էր նորան, բայց նա ոչինչ պատասխան չ’տուաւ նորան:
10 Քահանայապետները եւ դպիրները կանգնած էին, եւ շատ սաստիկ ամբաստանութիւն էին անում նորանից:
11 Հերովդէսն էլ իր զինուորների հետ անարգեց նորան. եւ ծաղր անելուց յետոյ մի փառաւոր հանդերձ հագցրեց նորան, եւ ետ տանել տուաւ Պիղատոսի մօտ:
12 Եւ Պիղատոսն ու Հերովդէսը բարեկամ եղան այն օրը միմեանց հետ. որովհետեւ առաջ իրար դէմ թշնամութեան մէջ էին:
13 Պիղատոսն էլ կանչեց քահանայապետներին եւ իշխաններին եւ ժողովրդին,
14 Եւ նորանց ասեց. Դուք այս մարդն ինձ մօտ բերիք իբրեւ ժողովուրդը մոլորեցնող եւ ահա ձեր առաջին դատելով ոչ մի յանցանք չը գտայ այս մարդումն այն բաներ համար, որ դուք ամբաստանութիւն էք անում դորանից:
15 Եւ ոչ էլ Հերովդէսը. որովհետեւ ձեզ տանել տուի նորա մօտ. եւ ահա մեռնելու արժանի ոչինչ չէ գործել դա:
16 Արդ պատժեմ դորան՝ եւ արձակեմ:
17 Որովհետեւ հարկաւոր էր, որ տօնի ժամանակին մի մարդ արձակեր նորանց համար:
18 Իսկ նորանք բոլոր բազմութեամբ աղաղակում էին եւ ասում. Վեր առ դորան, եւ արձակիր մեզ համար Բարաբբային.
19 Որ քաղաքումն եղած իր խռովութեան եւ մարդասպանութեան համար բանտն էր գցուած:
20 Եւ Պիղատոսը դարձեալ խօսեց նորանց. կամենալով արձակել Յիսուսին:
21 Իսկ նորանք աղաղակում էին եւ ասում. Խաչիր, խաչիր դորան:
22 Եւ նա երրորդ անգամ ասեց նորանց. Ապա ի՞նչ չար բան գործեց սա. ոչինչ մեռնելու յանցանք չ’գտայ սորանում. կ’պատժեմ սորան եւ կ’արձակեմ.
23 Բայց նորանք բարձր ձայնով սպիտում էին եւ խնդրում էին, որ նա խաչուի. եւ նորանց եւ քահանայապետների աղաղակը զօրանում էր:
24 Եւ Պիղատօսը վճռեց, որ նորանց խնդիրքը լինի:
25 Արձակեց նորանց համար խռովութեան եւ մարդասպանութեան համար բանիտի մէջ գցուածը, որին խնդրում էին. եւ Յիսուսին մատնեց նորանց կամքին:
26 Եւ երբոր նորան տանում էին, Սիմօն Կիւրենացի ասուած մէկին բռնեցին, որ յանդիցը գալիս էր. խաչը նորա վերայ դրին, որ Յիսուսի ետեւից տանէ:
27 Եւ շատ ժողովուրդ էր գնում նորա ետեւից. եւ կանայք էլ, որ կոծ եւ սուգ էին անում նորա վերայ:
28 Յիսուսն էլ դարձաւ՝ նորանց ասեց. Երուսաղէմի աղջիկներ, լաց մի լինիք ինձ վերայ, այլ լաց եղէք ձեզ վերայ եւ ձեր որդկանց վերայ:
29 Որովհետեւ ահա օրեր կ’գան որ կ’ասեն. Երանի ամուլներին եւ այն որովայններին, որ չ’ծնեցին եւ այն ծծերին, որ չ’ծծեցրին:
30 Այն ժամանակ կ’սկսեն ասել սարերին, Մեզ վերայ ընկէք, եւ բլուրներին՝ Ծածկեցէք մեզ:
31 Որովհետեւ եթէ կանանչ փայտին են անում այս բաները, ապա չորին ի՞նչ կ’լինի:
32 Ուրիշ երկու մարդիկ էլ տարան, չարագործներ,որ նորա հետ սպանեն:
33 Եւ երբոր եկան այն տեղը որ Գագաթն էր կոչվում, այնտեղ խաչեցին նորան. եւ այն չարագործներին, մէկը աջ կողմին եւ միւսը ձախ կողմին:
34 Եւ Յիսուսն ասեց. Հայր, թողիր դորանց. որովհետեւ չ’գիտեն թէ ինչ են անում. եւ նորա հանդերձները բաժանելիս վիճակ գցեցին:
35 Եւ ժողովուրդը կանգնած մտիկ էր անում. իշխաններն էլ նորանց հետ ծաղր էին անում՝ եւ ասում. ուրիշներին ապրեցրեց, թող իրան էլ ապրեցնէ, եթէ դա է Քրիստոսն, Աստուծոյ ընտրուածը:
36 Զինուորներն էլ էին ծաղր անում նորան. եւ մօտ գալով քացախ էին տալիս նորան.
37 Եւ ասում. Եթէ դու ես Հրէաների թագաւորը, փրկիր քո անձը:
38 Եւ մի գիր էր գրուած նորա վերայ, Յունարէն, Հռովմայեցերէն եւ Եբրայեցերէն գրերով, թէ ԱՅՍ Է ՀՐԷԱՆԵՐԻ ԹԱԳԱՒՈՐԸ:
39 Եւ այն կախուած չարագործներից մէկը հայհոյում էր նորան եւ ասում. Եթէ դու ես Քրիստոսը, փրկիր քո անձը եւ մեզ:
40 Իսկ միւսը պատասխանեց սաստելով նորան՝ եւ ասեց. Եւ դու չե՞ս վախենում Աստուածանից, որ հենց նոյն պատժի մէջ ես:
41 Ու մենք՝ իրաւունքով ենք պատժուած. որովհետեւ մեր արած գործերին արժանի հատուցումն ենք առնում. իսկ սա ոչ մի անտեղի բան չ’գործեց:
42 Եւ ասեց Յիսուսին. Տէր, ինձ յիշիր, երբոր գաս քո թագաւորութիւնովը:
43 Եւ Յիսուսը ասեց նորան. Ճշմարիտ ասում եմ քեզ, Դու այսօր ինձ հետ դրախտումը կ’լինիս:
44 Եւ ժամը վեցի դէմ էր. եւ բոլոր երկրի վերայ խաւար եղաւ մինչեւ ինը ժամը.
45 Եւ արեգակը խաւարուեցաւ, եւ տաճարի վարագոյրը միջիցը ճղուեցաւ:
46 Եւ Յիսուսը մեծ ձայնով կանչեց եւ ասեց. Հայր, հոգիս քո ձեռն եմ աւանդում. եւ այս ասելով հոգի տուաւ:
47 Եւ հարիւրապետը եղածը տեսնելով, Աստուծոյ փառք տուաւ եւ ասեց. Յիրաւի՜ այս մարդն արդար էր:
48 Եւ բոլոր ժողովուրդները, որ այս տեսարանը դիտելու համար եկել էին, եղած բաները տեսնելով՝ իրանց կուրծքերը թակում էին եւ ետ դառնում:
49 Նորա բոլոր ծանոթներն էլ հեռուանց կանգնած էին, եւ այն կանայքն էլ, որ Գալիլեայիցը նորա ետեւից եկել էին եւ տեսնում էին այս բաները:
50 Եւ ահա մի մարդ՝ անունը Յովսէփ, որ խորհրդական էր, բարի եւ արդար մարդ.
51 (Սա չէր միաբանուել նորանց խորհրդի եւ գործերի հետ.) Հրէաների Արիմաթիա քաղաքիցը. որ ինքն էլ հենց սպասում էր Աստուծոյ արքայութեանը.
52 Սա գնաց Պիղատոսի մօտ եւ Յիսուսի մարմինը խնդրեց:
53 Եւ վայր բերաւ նորան, ազնիւ կտաւով պատեց, եւ քարից փորած գերեզմանի մէջ դրաւ՝ ուր երբէք մի մարդ դրուած չէր:
54 Եւ օրը ուրբաթ էր, եւ շաբաթ էր լուսանում:
55 Եւ այն կանայք էլ, որ Գալիեայիցը նորա հետ եկել էին՝ գնում էին նորա ետեւից, տեսան գերեզմանը, եւ թէ ինչպէս դրուեցաւ նորա մարմինը:
56 Եւ ետ դառան խնկեր եւ իւղեր պատրաստեցին. բայց շաբաթ օրը հանդարտ մնացին պատուիրանքի համեմատ:
