Ղուկաս 9։1-62
9 Եւ իր տասնեւերկու աշակերտներին մէկտեղ կանչեց, եւ նորանց զօրութիւն եւ իշխանութիւն տուաւ բոլոր դեւերի վերայ, եւ հիւանդութիւններ բժշկելու:
2 Եւ նորանց ուղարկեց Աստուծոյ արքայութիւնը քարոզելու, եւ հիւանդներին բժշկելու:
3 Եւ ասեց նորանց. Ոչինչ վեր չ’առնէք ճանապարհի համար. ոչ գաւազան, ոչ պարկ, ոչ հաց, ոչ արծաթ, ոչ երկու երկու վերարկու ունենալ:
4 Եւ ո՛ր տուն որ մտնէք՝ այնտեղ մնացէք, եւ այնտեղից դուրս գնացէք:
5 Եւ որոնք որ ձեզ չ’ընդունեն, այն քաղաքիցը դուրս գնալիս, ձեր ոտներիցը փոշին էլ թօթափեցէք՝ նորանց վկայութիւն լինելու համար:
6 Եւ նորանք դուրս գնացին՝ եւ ման էին գալիս գիւղերը աւետարանը քարոզելով, եւ ամեն տեղ բժշկութիւններ անելով:
7 Եւ Հերովդէս չորրորդապետը լսեց նորանից եղած բոլոր գործերը. եւ տարակուսանաց մէջ էր նորա համար՝ որ ոմանք ասում էին,
8 Թէ Յովհաննէսը մեռելներից յարութիւն է առել, եւ ոմանք էլ, թէ Եղիան յայտնուել է. եւ ուրիշները, թէ Առաջի մարգարէներից մէկը յարութիւն է առել.
9 Եւ Հերովդէսն ասեց. Յովհաննէսին գլխատեցի. բայց սա ո՞վ է, որի մասին ես այսպիսի բաներ եմ լսում. եւ ուզում էր տեսնել նորան:
10 Եւ առաքեալները դարձան եւ պատմեցին նորան ինչ որ արին. եւ նորանց առաւ եւ գնաց առանձին մի անապատ տեղ՝ մի քաղաքի մօտ, որ կոչվում էր Բեթսայիդա:
11 Եւ ժողովուրդներն իմանալով, նորա ետեւից գնացին. եւ նորանց ընդունեց եւ նորանց հետ Աստուծոյ արքայութեան մասին խօսում էր, եւ նորանց՝ որ բժշկութեան կարօտ էին՝ բժշկում էր:
12 Եւ օրն սկսեց տարաժամել. տասնեւերկուքն էլ մօտ եկան եւ ասեցին նորան. Արձակիր այդ ժողովուրդը, որ շրջակայ գիւղերը եւ ագարակները գնան, իջեւանեն, եւ կերակուր գտնեն. որովհետեւ այստեղ անապատ տեղում ենք:
13 Եւ նորանց ասեք. Դուք տուէք դորանց ուտել. նորանք էլ ասեցին. Մենք հինգ հացից եւ երկու ձկնից աւելի չ’ունինք, եթէ ոչ՝ գնանք այդ բոլոր ժողովրդի համար կերակուր գնենք:
14 Որովհետեւ հինգ հազարի չափ մարդիկ էին: Եւ նա իր աշակերտներին ասեց. Նստեցրէք դորանց դաս դաս յիսուն յիսուն:
15 Եւ այնպէս արին, եւ ամենքին նստեցրին:
16 Եւ այն հինգ հացն ու երկու ձուկն առաւ, դէպի երկինքը նայեց, օրհնեց նորանց եւ կտրեց, եւ տալիս էր աշակերտներին, որ ժողովրդի առաջին դնեն:
17 Ամենքը կերան եւ կշտացան. եւ կտորների փշրանքները վեր առան տասնեւերկու քթոց:
18 Եւ եղաւ, երբոր նա առանձին աղօթք էր անում, աշակերտներն էլ նորա հետ էին. եւ հարցրեց նորանց եւ ասեց. Ժողովուրդներն ինձ համար ո՞վ են ասում, թէ լինեմ:
19 Նորանք էլ պատասխանեցին եւ ասեցին. Յովհաննէս Մկրտիչը, ուրիշներն էլ՝ Եղիան, ուրիշներն էլ, թէ Առաջի մարգարէներից մէկը յարութիւն է առել:
20 Եւ նորանց ասեց. Բայց դուք ո՞վ էք ասում ինձ համար թէ լինեմ. Պետրոսը պատասխանեց եւ ասեց. Աստուծոյ Քրիստոսը:
21 Նա էլ սաստեց նորանց, եւ պատուիրեց՝ որ այս բանը ոչ ոքի չ’ասեն:
22 Եւ ասեց, թէ Պէտք է մարդի Որդին շատ չարչարուի եւ անարգուի ծերերիցը եւ քահանայապետներիցը եւ դպիրներիցը, եւ սպանուի եւ երրորդ օրումը յարութիւն առնէ:
23 Եւ ամենքին ասում էր, Եթէ մէկը կամենում է իմ ետեւից գալ, թող անձն ուրանայ եւ ամեն օր իր խաչն առնէ եւ իմ ետեւից գայ:
24 Որովհետեւ ով որ կամենայ իր անձն ապրեցնել՝ կ’կորցնէ նորան. եւ ով որ իր անձն կորցնէ ինձ համար՝ նա կ’ապրեցնէ նորան:
25 Քանզի ի՞նչ օգուտ է մարդի, որ բոլոր աշխարհքս ստանայ, եւ իր անձը կորցնէ, կամ վնասուի:
26 Որովհետեւ ով որ ինձ եւ իմ խօսքերը ամօթ համարէ, մարդի Որդին էլ նորան ամօթ կ’համարէ, երբոր գայ իր, եւ Հօր եւ սուրբ հրեշտակների փառքովը:
27 Բայց ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. Այստեղ կանգնածներիցը ոմանք կան, որ մահ չեն ճաշակիլ, մինչեւ որ Աստուծոյ արքայութիւնը տեսնեն:
28 Եւ եղաւ, որ այս խօսքերիցն ութ օրի չափ յետոյ, Պետրոսին եւ Յովհաննէսին եւ Յակոբին առաւ՝ եւ վեր ելաւ սարը աղօթք անելու:
29 Եւ եղաւ որ նա աղօթք անելիս, նորա երեսի կերպարանքն ուրիշ կերպ եղաւ. եւ նորա հագուստը սպիտակ փայլուն եղաւ:
30 Եւ ահա երկու մարդ խօսում էին նորա հետ, որ Մովսէսն եւ Եղիան էին.
31 Նորանք փառքով երեւեցած խօսում էին նորա վախճանի համար, որ Երուսաղէմումը կատարուելու էր:
32 Բայց Պետրոսը եւ նորա հետ լինողները քնով ծանրացած էին, եւ երբոր զարթնեցին՝ տեսան նորա փառքը, եւ այն երկու մարդկանցը որ նորա մօտ կանգնած էին:
33 Եւ եղաւ որ նորանք նորանից հեռանալիս, Պետրոսն ասեց Յիսուսին. Վարդապետ, լաւ է մեզ համար այստեղ կենալ. եւ երեք տաղաւար շինենք, մէկը քեզ համար, եւ մէկը Մովսէսին, եւ մէկը Եղիային. եւ չ’գիտէր թէ ինչ էր խօսում:
34 Եւ երբոր նա այս ասում էր մի ամպ եկաւ եւ նորանց վերայ հովանի արաւ. եւ վախեցան, երբոր այն ամպի մէջ մտան։
35 Եւ ձայն եղաւ ամպիցն, որ ասեց. Դա է իմ սիրելի Որդին, դորան լսեցէք։
36 Եւ այն ձայնն որ եղաւ, Յիսուսը մինակ գտնուեցաւ. եւ նորանք լռեցին, եւ այն օրերումն ոչ ոքի ոչինչ չ’պատմեցին այն բաներիցն, որ տեսան:
37 Եւ հետեւեալ օրը եղաւ որ նորանք սարիցն իջնելիս, շատ ժողովուրդ նորա առաջին եկաւ:
38 Եւ ահա ժողովրդիցը մի մարդ աղաղակեց եւ ասեց. Վարդապետ, աղաչում եմ քեզ, մտիկ տուր իմ որդուն, որովհետեւ միածնունդս է:
39 Եւ ահա ոգի բռնում է նորան, եւ նա յանկարծ գոռում է, եւ նորան գետնով է տալիս փրփրեցնելով, եւ հազիւ հեռանում է նորանից՝ նորան կոտրատելուց յետոյ:
40 Եւ ես քո աշակերտներին աղաչեցի, որ հանեն նորան, բայց չ’կարողացան:
41 Յիսուսն էլ պատասխանեց եւ ասեց. Ով անհաւատ եւ թիւր ազգ, մինչեւ ե՞րբ ձեզ հետ պիտի լինեմ եւ համբերեմ ձեզ. քո որդին այստեղ բեր:
42 Եւ նա դեռ մօտ գալիս՝ դեւը գետնով զարկեց նորան եւ շատ սաստիկ թափահարեց:
43 Իսկ Յիսուսը սաստեց պիղծ ոգուն, եւ երեխային բժշկեց. եւ նորան տուաւ իր հօրը:
44 Եւ ամենքը զարմանում էին Աստուծոյ մեծափառութեան վերայ:
Եւ երբոր ամենքը զարմանում էին այն բաների վերայ, որ Յիսուսը անում էր, իր աշակերտներին ասեց. Այս խօսքերը դուք ձեր ականջներումը դրէք. որովհետեւ մարդի Որդին մարդկանց ձեռքն է մատնուելու:
45 Բայց նորանք չէին իմանում այն խօսքը եւ ծածկուած էր նորանցից, որ չ’հասկանան նորան. եւ վախենում էին հարցնել նորան այն բանի համար:
46 Մի խորհուրդ էլ մտաւ նորանց մէջ՝ այն թէ՝ նորանցից ո՞վ լինի մեծը:
47 Յիսուսն էլ նորանց սրտերի մտածմունքներն իմանալով մի երեխայ առաւ՝ եւ նորան կանգնեցրեց իրան մօտ,
48 Եւ ասեց նորանց. Ով որ այս երեխային ընդունի իմ անունովը, ինձ է ընդունում. եւ ով որ ինձ ընդունի, ինձ ուղարկողին է ընդունում. որովհետեւ ով որ ձեր ամենիդ մէջ փոքրագոյն է, նա մեծ կ’լինի:
49 Յովհաննէսն էլ պատասխանեց եւ ասեց. Վարդապետ, մէկը տեսանք, որ քո անունովը դեւեր էր հանում, եւ արգելեցինք նորան, որովհետեւ մեզ հետ չէ ման գալիս:
50 Եւ Յիսուսը նորանց ասեց. Մի արգիլէք նորան. որովհետեւ ով որ մեզ հակառակ չէ, մեր կողմն է:
51 Եւ եղաւ, երբոր նորա վերանալու օրերը կատարվում էին, նա իր երեսը հաստատեց* որ գնայ Երուսաղէմ:
52 Եւ իր երեսի առաջին պատգամաւորներ ուղարկեց. եւ գնացին՝ Սամարացիների մի գիւղը մտան, որ նորա համար բան պատրաստեն:
53 Բայց նորանք չ’ընդունեցին նորան, որ նորա երեսը ուղղուած էր Երուսաղէմ գնալու:
54 Երբոր նորա աշակերտները՝ Յակոբոսը եւ Յովհաննէսը տեսան՝ ասեցին. Տէր՝ կամենո՞ւմ ես ասենք, կրակ իջնէ երկնքիցը եւ նորանց սատկեցնէ ինչպէս Եղիան էլ արաւ:
55 Նա էլ դարձաւ՝ սաստեց նորանց եւ ասեց. Դուք չ’գիտէք՝ թէ ո՛ր հոգու էք դուք:
56 Որովհետեւ մարդի Որդին չ’եկաւ՝ մարդկանց հոգիները կորցնելու, այլ ապրեցնելու. եւ գնացին ուրիշ գիւղ:
57 Եւ եղաւ որ նորանք գնալիս, ճանապարհին մի մարդ նորան ասեց. Ես քո ետեւիցը կ’գամ՝ ո՛րտեղ որ գնաս, Տէր:
58 Յիսուսն էլ նորան ասեց. Աղուէսները որջեր ունին, եւ երկնքի թռչունները բոյներ. բայց մարդի Որդին տեղ չ’ունի, որ գլուխը դնէ:
59 Մի ուրիշին էլ ասեց. Իմ ետեւից եկ. եւ նա ասեց. Տէր, հրաման տուր, որ գնամ առաջ իմ հայրը թաղեմ:
60 Յիսուսը նորան ասեց. Թող մեռելներն իրանց մեռելներին թաղեն. իսկ դու գնա Աստուծոյ արքայութիւնը քարոզիր:
61 Մի ուրիշն էլ ասեց. Տէր, քո ետեւից կ’գամ. միայն թէ առաջ հրաման տուր ինձ, որ իմ տանը բարեւ մնա ասեմ:
62 Յիսուսն էլ նորան ասեց. Ոչ ով որ ձեռքը մաճի վերայ է դնում եւ ետեւին մտիկ անում, յարմար չէ Աստուծոյ արքայութեան համար:
Ծանոթագրություններ
^ 9։51 հաստատ որոշեց։
