Մարկոս 2։1-28
2 Եւ դարձեալ մտաւ Կափառնայում մի քանի օրից յետոյ,
2 Եւ լսուեցաւ թէ տանն է, եւ շուտով շատ մարդիկ ժողովուեցան, մինչեւ որ տեղ չ’կար եւ ոչ էլ դռան մօտ. եւ նա խօսում էր նորանց Աստուծոյ խօսքը:
3 Եւ գալիս էին նորա մօտ, եւ մի անդամալոյծ էին բերում չորս մարդով վեր առած:
4 Եւ երբոր չ’կարողացան մօտենալ նորան ամբոխի պատճառով, այն տան ծածքը քանդեցին, ուր էր Յիսուսը, եւ ծակ բանալով իջեցրին մահիճը, որի վերայ պառկած էր անդամալոյծը:
5 Յիսուսն էլ նորանց հաւատքը տեսնելով, ասեց անդամալոյծին. Որդեակ, թողուած են քեզ քո մեղքերը:
6 Եւ դպիրներից ոմանք այնտեղ նստած էին. եւ իրանց սրտերումը միտք էին անում.
7 Ի՞նչու համար սա այսպէս հայհոյութիւններ է խօսում. ո՞վ կարող է մեղք թողել, եթէ ոչ մէկը՝ Աստուած:
8 Եւ Յիսուսը իր հոգիի մէջ շուտով գիտաց, թէ իրանց սրտումն այսպէս են միտք անում, եւ ասեց նորանց. Ի՞նչու էք ձեր սրտերումն այդ բաները մտածում:
9 Ո՞րն է հեշտ. անդամալոյծին ասել՝ Թողուած են քեզ քո մեղքերը, կամ ասել՝ Վեր կաց, քո մահիճն առ եւ ման եկ:
10 Բայց որ իմանաք, թէ Որդին մարդոյ իշխանութիւն ունի երկրի վերայ մեղքեր թողելու. (անդամալոյծին ասեց).
11 Ասում եմ քեզ. վեր կաց, քո մահիճն առ եւ գնա քո տունը:
12 Եւ նա շուտով վերկացաւ, մահիճն առաւ, եւ ամենի առաջին դուրս գնաց. մինչեւ որ ամենքը զարմանում էին եւ Աստուծուն փառաւորում ասելով թէ Երբէք այսպիսի բան չենք տեսել:
13 Եւ դարձեալ դէպի ծովի եզրը դուրս գնաց, եւ բոլոր ժողովուրդը նորա մօտ էր գալիս. եւ նա սովորեցնում էր նորանց:
14 Եւ անցնելիս տեսաւ Ղեւի Ալփեանին՝ նստած մաքսաւորութեան. եւ նորան ասեց. Իմ ետեւից եկ. եւ նա վերկացաւ գնաց նորա ետեւից:
15 Եւ եղաւ, երբոր նորա տանը սեղանի վերայ նստած էր, շատ մաքսաւորներ եւ մեղաւորներ էլ Յիսուսի եւ նորա աշակերտների հետ սեղան էին նստած, որովհետեւ շատ մարդիկ էին, որ նորա ետեւից գնում էին:
16 Բայց դպիրները եւ Փարիսեցիները տեսնելով որ մաքսաւորների եւ մեղաւորների հետ ուտում է, ասեցին նորա աշակերտներին. Այդ ի՞նչ է, որ մաքսաւորների եւ մեղաւորների հետ ուտում է եւ խմում է:
17 Եւ Յիսուսը երբոր լսեց, ասեց նորանց. Առողջներին բժիշկ պէտք չէ, այլ հիւանդներին. ես չ’եկայ արդարներին այլ մեղաւորներին ապաշխարութեան կանչելու:
18 Եւ Յովհաննէսի աշակերտները եւ Փարիսեցիները ծոմ էին պահում եւ եկան նորան ասեցին. Ի՞նչու Յովհաննէսի եւ Փարիսեցիների աշակերտները ծոմ են պահում, բայց քո աշակերտները ծոմ չեն պահում:
19 Եւ Յիսուսը նորանց ասեց. Մի՞թէ կարող են հարսնիքի որդիքը ծոմ պահել՝ քանի որ փեսան նորանց հետ է. քանի որ փեսան իրանց հետ ունին, չեն կարող ծոմ պահել:
20 Բայց օրեր կ’գան, որ փեսան նորանցից վեր կ’առնուի, եւ ապա այն օրերումը ծոմ կ’պահեն:
21 Եւ ոչ ով նոր լաթից կարկատան չի գցիլ հին հանդերձի վերայ, ապա թէ ոչ՝ նորն իր ուժովն այն հնիցն կ’առնէ, եւ պատառուածքն էլ աւելի չար կ’լինի:
22 Եւ ոչ ով նոր գինին հին տկերի մէջ չի ածիլ. ապա թէ ոչ՝ նոր գինին տկերը կ’պատառէ, եւ գինին կ’թափուի, տկերն էլ կ’կորչեն. այլ նոր գինին նոր տկերի մէջ պէտք է ածուի:
23 Եւ եղաւ որ նա շաբաթ օրը արտերի միջովն անցնում էր եւ նորա աշակերտներն սկսեցին գնալ հասկ պոկելով:
24 Եւ փարիսեցիներն ասեցին նորան. Տես, ինչ են գործում շաբաթ օրը, որ արժան չէ:
25 Եւ նա ասեց նորանց. Դուք երբէք չէ՞ք կարդացել, թէ Դաւիթն ինչ արաւ, երբոր պէտք ունէր, եւ սովեց ինքը եւ նորա հետ լինողներն:
26 Ինչպէս Աստուծոյ տունը մտաւ Աբիաթար քահանայապետի օրին. եւ առաջաւորութեան հացերը կերաւ, որ ուրիշի օրէնք չէր ուտել, բայց միայն քահանայից. եւ իր հետ լինողներին էլ տուաւ:
27 Եւ նորանց ասեց. Շաբաթը մարդի համար եղաւ, եւ ոչ թէ մարդը շաբաթի համար:
28 Ուրեմն մարդի Որդին շաբաթի էլ տէրն է:
