Սաղմոս 104։1-35
104 Օրհնիր Տիրոջը, ով իմ անձը. ով Տէր՝ իմ Աստուած, դու շատ մեծ ես. գեղեցկութիւն եւ փառք հագած ես:
2 Լոյս ես հագնում ինչպէս հանդերձ. երկինքը տարածում ես ինչպէս վարագոյր:
3 Նա իր վերնատուները ջրերի վերայ է շինում, ամպերը շինում է իրան կառք. քամիի թեւերի վերայ է գնում:
4 Իր հրեշտակները քամիներ է շինում, իր պաշտօնեաները այրող կրակ:
5 Նա հաստատեց երկիրն իր հիմունքի վերայ, որ տեղիցը չ’շարժուի բնաւ եւ յաւիտեան:
6 Անդունդովը ծածկեցիր նորան ինչպէս հանդերձով. ջուրերը կանգնում են սարերի վերայ:
7 Քո սաստելուցը փախչում են նորանք, քո որոտմունքի ձայնիցը սարսափելով ետ են գնում:
8 Սարերը բարձրանում են, ձորերը իջնում՝ այնտեղ ուր որ հաստատեցիր նորանց համար:
9 Դու սահման դրիր, նորանով չեն անց կենալ. յետ չեն դառնալ, որ երկիրը ծածկեն:
10 Դու աղբիւրներ ես բղխեցնում ձորերումը. սարերի միջովը գնում են նորանք:
11 Նորանք խմեցնում են բոլոր վայրի գազաններին, եւ վայրի էշերը կոտրում են իրանց ծարաւը:
12 Նորանց վերայ երկնքի թռչուններն են բնակվում. ճիւղերի միջիցը ձայն են տալիս:
13 Նա խմեցնում է սարերին իր վերնատներիցը. քո գործերի պտուղներովը կշտացնում ես երկիրը:
14 Խոտ է բուսցնում անասունների համար. եւ բանջար մարդի օգտի համար. որ հաց հանես երկրիցը:
15 Եւ գինի, որ ուրախացնում է մարդի սիրտը, նորա երեսը փայլեցնում է իւղից. եւ հաց, որ հաստատում է մարդի սիրտը:
16 Կշտանում են Տիրոջ ծառերը՝ Լիբանանի մայրերը, որ նա տնկեց:
17 Որ այնտեղ թռչունները բոյն են դնում, եւ արագիլը եղեւինների վերայ շինում է իր տունը:
18 Բարձր սարերը վայրի այծերի համար ապաւէն են, եւ վէմերը՝ ճագարների:
19 Նա շինեց լուսինը ժամանակների համար, արեգակը ճանաչում է իր մուտքը:
20 Խաւար ես դնում՝ եւ գիշեր է լինում. նորանում ման են գալիս անտառի ամեն գազանները:
21 Առիւծների կորիւնները մռնչում են յափշտակելու, եւ Աստուածանից խնդրում են իրանց կերակուրը:
22 Երբոր արեգակը դուրս է գալիս՝ ետ են քաշվում, եւ իրանց որջերումը պառկում:
23 Մարդը դուրս է գնում իր գործին եւ իր ծառայութեանը՝ մինչեւ իրիկուն:
24 Ո՜րքան մեծ են քո գործերը, ով Տէր. նորանց բոլորն իմաստութիւնով ես արել. երկիրը լիքն է քո ստեղծուածներովը:
25 Այս մեծ եւ լայն ծովն է. այնտեղ սողացողները անթիւ են. փոքր կենդանիներ մեծերի հետ:
26 Այնտեղ նաւերը ման են գալիս. այն լեւիաթանը դու ստեղծեցիր, որ խաղայ նորանում:
27 Սորանք ամենը քեզ են սպասում, որ նորանց կերակուր տաս իրանց ժամանակին:
28 Դու տալիս ես նորանց, եւ նորանք հաւաքում են. դու բաց ես անում քո ձեռքը եւ կշտանում են բարիքով:
29 Երբոր ծածկում ես քո երեսը՝ սարսափում են. երբոր վեր ես առնում նորանց հոգին՝ մեռնում են, եւ իրանց հողին են դառնում:
30 Հոգիդ ուղարկում ես՝ ստեղծվում են. եւ դու նորոգում ես երկրի երեսը:
31 Տիրոջ փառքը յաւիտեան լինի. Տէրն ուրախ լինի իր գործերովը:
32 Նա նայում է երկրի վերայ, եւ սա դողում է. նա դպչում է սարերին, եւ նորանք ծխում են:
33 Ես կ’օրհնեմ Տիրոջն իմ կեանքումը. սաղմոս կ’ասեմ իմ Աստուծուն քանի որ կամ:
34 Քաղցր պիտի լինի իմ մտածութիւնը նորա վերայ. ես ուրախ կ’լինիմ Տէրով:
35 Մեղաւորները կ’պակասեն երկրիցը, եւ ամբարիշտներն էլ չեն լինիլ. օրհնիր Տիրոջը, ով իմ անձը: Ալէլուիա*։
Ծանոթագրություններ
^ 104։35 Այսինքն՝ Օրհնեցէք Տիրոջը։
