Սաղմոս 137։1-9
137 Բաբիլոնի գետերի մօտ՝ այնտեղ նստում էինք եւ լաց լինում Սիօնը յիշելիս:
2 Նորա միջի ուռիներիցը կախ էինք տալիս մեր քնարները:
3 Որովհետեւ մեզ գերի անողները մեզանից օրհներգութեան խօսք էին պահանջում այնտեղը եւ մեզ գերի տանողները՝ ուրախութիւն. թէ Սիօնի երգերիցը երգեցէք մեզ համար:
4 Տիրոջ օրհնութիւնը ի՞նչպես երգենք օտար երկրումը:
5 Եթէ քեզ մոռանամ, Երուսաղէմ, իմ աջ ձեռքը մոռացուած լինի:
6 Իմ լեզուն թող քիմքիս կպչի, եթէ քեզ չ’յիշեմ. եթէ Երուսաղէմն իմ ուրախութիւնիցը վեր չի դասեմ:
7 Յիշիր, Տէր, Եդովմի որդկանցը Երուսաղէմի օրումը, որ ասում էին. Քանդեցէք, քանդեցէք մինչեւ նորա հիմունքը:
8 Ով Բաբիլոնի աղջիկ, ով քանդուած. երանի նորան որ քո հատուցումը կ’տայ. այն հատուցումը, որ հատուցրիր մեզ:
9 Երանի նորան, որ քո երեխերքը կ’առնէ եւ քարերին կ’զարկէ:
