Սաղմոս 139։1-24
Երգողների գլխաւորին. Դաւիթի Սաղմոս։
139 Տէր, դու քննում ես ինձ եւ ճանաչում ես ինձ:
2 Դու գիտես իմ նստիլն ու վեր կենալը, հեռուանց իմանում ես իմ մտածմունքները:
3 Իմ գնալն ու պառկելը քննում ես. եւ իմ բոլոր ճանապարհները գիտես.
4 Որովհետեւ դեռ բնաւ խօսք չ’կայ իմ լեզուի վերայ. ահա, ով Տէր, դու ամենը գիտում ես:
5 Իմ ետեւիցն եւ առաջիցը պատմում ես ինձ, եւ քո ձեռքը դրել ես ինձ վերայ:
6 Այս գիտութիւնը ինձ համար շատ զարմանալի է, բարձր է, չեմ կարող հասկանալ նորան:
7 Ո՞ւր գնամ քո Հոգիիցը. եւ քո երեսիցը ո՞ւր փախչեմ:
8 Եթէ վերանամ երկինքը՝ դու այնտեղ ես. եւ եթէ դժոխքը փաթաթուիմ, ահա դու այնտեղ ես:
9 Եթէ արշալուսի թեւերն առնեմ եւ ծովի վերջի ծայրերումը բնակուեմ,
10 Այնտեղ էլ քո ձեռքը կ’առաջնորդէ ինձ, եւ քո աջը կ’պահէ ինձ:
11 Եւ եթէ ասեմ. թող խաւարն ինձ ծածկէ. այն ժամանակ գիշերն էլ լոյս կ’լինի իմ շուրջը:
12 Մութն էլ քեզ համար խաւար չէ, գիշերն էլ ցերեկի պէս լոյս է. խաւարն էլ լոյսի պէս է քեզ համար:
13 Որովհետեւ դու ստեղծեցիր իմ երիկամունքները, եւ ծածկեցիր ինձ իմ մօր որովայնումը:
14 Գոհանում եմ քեզանից, որ ահաւոր եւ զարմանալի կերպով ստեղծուեցայ. զարմանալի են քո գործերը, եւ իմ անձը լաւ հասկացել է:
15 Իմ ոսկորները չ’ծածկուեցան քեզանից, երբոր ես ստեղծուեցայ ծածուկ տեղը. եւ երկրի խորութիւններումը ճարտարութիւնով կազմուեցայ:
16 Քո աչքերը տեսան իմ կերպարանքը՝ դեռ անպատրաստ. եւ քո գրքումը գրուած էին այն բոլոր օրերը որ լինելու էին՝ երբոր նորանցից մէկը դեռ չ’կար:
17 Քանի՜ պատուական են ինձ համար քո խորհուրդները, ով Աստուած. քանի՜ մեծ է նորանց թիւը:
18 Եթէ համարեմ նորանց՝ աւազիցը շատ են. զարթնեցի, եւ դեռ քեզ հետ եմ:
19 Երանի թէ ամբարիշտներն սպանես, ով Աստուած. եւ դուք, ով արիւնահեղ մարդիկ, հեռացէք ինձանից:
20 Նորանք քեզ հակառակ են խօսում նենգութիւնով. եւ քո թշնամիքը սուտ երդում են անում:
21 Ես չե՞մ ատում քեզ ատողներին, ով Տէր. եւ քեզ դէմ ապստամբողներից չե՞մ զզվում:
22 Կատարեալ ատելութիւնով ատում եմ նորանց. նորանք ինձ թշնամի են դառել:
23 Փորձիր ինձ, ով Աստուած, եւ ճանաչիր իմ սիրտը. քննիր ինձ եւ ճանաչիր իմ մտածմունքները.
24 Եւ տես, թէ որ չար ճանապարհում լինեմ, եւ առաջնորդիր ինձ դէպի յաւիտենական ճանապարհը:
