Սաղմոս 144։1-15
Դաւիթի (Սաղմոս)։
144 Օրհնեալ է Տէրը՝ իմ Վէմը, որ սովորեցնում է իմ ձեռքերը կռիւ անելու եւ իմ մատները պատերազմելու:
2 Ով իմ ողորմութիւն եւ ապաւէն, իմ օգնական եւ փրկիչ. իմ պահապան, որին ես յուսացած եմ, որ հնազանդեցնում է իմ ժողովուրդն իմ ձեռքի տակ:
3 Տէր, ի՞նչ է մարդը որ նորան ճանաչես. եւ մարդի որդին որ ուշ դնես նորան:
4 Մարդը նման է ունայնութեան, նորա օրերը անցնող շուքի պէս են:
5 Տէր, խոնարհեցրու երկինքդ եւ իջիր. մօտեցիր սարերին՝ եւ նորանք կ’ծխեն:
6 Փայլատակիր փայլատակով եւ ցրուիր նորանց. ուղարկիր նետերդ եւ շփոթեցրու նորանց:
7 Ձեռքդ մեկնիր բարձրիցը եւ ազատիր ինձ. եւ փրկիր ինձ շատ ջրերիցը՝ օտար որդկանց ձեռքիցը.
8 Որ նորանց բերանը ունայն բան է խօսում, եւ նորանց աջը ստութեան աջ է:
9 Ով Աստուած, նոր օրհնութիւն կ’երգեմ քեզ. տասնաղեայ տաւիղով սաղմոս կ’ասեմ քեզ։
10 Որ փրկութիւն է տալիս թագաւորներին, եւ իր Դաւիթ ծառային փրկում է չար սուրիցը:
11 Ազատիր ինձ եւ փրկիր ինձ օտար որդկանց ձեռքիցը, որ նորանց բերանը ունայն բան է խօսում, եւ նորանց աջը ստութեան աջ է.
12 Որ մեր որդիքը մեծանան տղայութիւնից ինչպէս նորատունկ ծառեր, եւ մեր աղջիկներն՝ ինչպէս անկիւնի սիւներ՝ պալատների ձեւով քանդակուած:
13 Որ մեր շտեմարանները լիքը լինին եւ զանազան կերակուր բղխեն, մեր ոչխարները հազարներ ու տասը հազարներ լինին մեր արտերումը:
14 Որ մեր եզերը պարարտ լինին, եւ ախտ ու կորուստ չ’լինի, եւ ոչ աղաղակ՝ մեր հրապարակներումը:
15 Երանի այն ժողովրդին, որ նորա վիճակը այսպէս է. երանի այն ժողովրդին, որ նորա Աստուածը Եհովան է:
