Սաղմոս 22։1-31
Երգողների գլխաւորին։ Այէլէթ – հաշահարի վերայ։ Դաւիթի Սաղմոս։
22 Իմ Աստուած, իմ Աստուած, ինչի՞ համար ես թողել ինձ. հեռու ես իմ փրկութիւնիցը և իմ հառաչանքի խօսքերիցը:
2 Ով իմ Աստուած, ես կանչում եմ ցերեկը, բայց դու չես պատասխանում. գիշերն էլ՝ բայց հանգստութիւն չ’կայ ինձ համար:
3 Բայց դու սուրբ ես, ով Իսրայէլի գովութիւնների մէջ բնակողդ:
4 Քեզ յուսացան մեր հայրերը. նորանք յուսացան եւ դու փրկեցիր նորանց:
5 Դէպի քեզ աղաղակեցին, եւ ազատուեցան. քեզ յոյս դրին եւ չ’ամաչեցին:
6 Իսկ ես որդ եմ եւ ոչ թէ մարդ. մարդկանց նախատինքը եւ ժողովրդի անարգանք:
7 Ամեն ինձ տեսնողները ծաղր են անում ինձ. իրանց շրթունքները բաց են անում եւ գլուխ շարժում:
8 Նա Տիրոջը յուսացաւ, թող ազատէ դորան. թող փրկէ դորան՝ եթէ հաւանել է դորան:
9 Իրաւի՝ դու ես որ հանեցիր ինձ իմ մօր արգանդիցը. դու եղար իմ յոյսը՝ իմ մօր ծծի վերայ:
10 Ես իմ մօր արգանդիցը քեզ վերայ եմ գցուած. իմ մօր փօրիցը դու ես իմ Աստուածը:
11 Մի հեռանար ինձանից, որովհետեւ նեղութիւնը մօտ է, որովհետեւ օգնութիւն անող չ’կայ:
12 Իմ չորս կողմը շատ զուարակներ պատեցին, եւ Բասանի զօրեղ եզները պաշարեցին ինձ:
13 Իրանց բերանը բաց արին ինձ վերայ, ինչպէս գոռոզ եւ յափշտակող առիւծ:
14 Ես ջուրի պէս թափուեցայ, եւ իմ ամեն ոսկորները լուծուեցան. սիրտս որովայնումս հալած մոմի պէս եղաւ:
15 Զօրութիւնս չորացաւ խեցիի պէս, եւ լեզուս քիմքիս է կպած. եւ դու մահի հողի մէջ դրիր ինձ:
16 Որովհետեւ շուները պատեցին ինձ, եւ չարերի ժողովքը շրջապատեցին ինձ. իմ ձեռքերն ու ոտքերը ծակեցին:
17 Ես համարում եմ իմ ամեն ոսկորները, բայց նորանք նայում եւ դիտում են ինձ:
18 Շորերս բաժանում են իրանց մէջ, եւ պատմուճանիս վերայ վիճակ են գցում:
19 Բայց դու, ով իմ Տէր, մի հեռանար. ով իմ զօրութիւն, ինձ օգնութեան շտապիր:
20 Փրկիր իմ անձը սուրիցը, եւ իմ կեանքը՝ շան ձեռքիցը:
21 Ազատիր ինձ առիւծի բերանիցը, եւ պատասխանիր ինձ գոմէշի* եղջիւրներիցն ազատելով:
22 Ես քո անունը կ’պատմեմ իմ եղբայրներին. ժողովրդի մէջ կ’օրհնեմ քեզ:
23 Ով Տէրիցը վախեցողներ, օրհնեցէք նորան. ով Յակոբի ամեն զաւակները, փառաւորեցէք նորան. եւ վախեցէք նորանից, ով Իսրայէլի բոլոր զաւակները:
24 Որովհետեւ նա չ’անարգեց եւ չ’արհամարհեց խեղճի խղճութիւնը, եւ չ’ծածկեց նորանից իր երեսը. բայց երբոր նա աղաղակեց դէպի նորան՝ նա ականջ դրաւ:
25 Քեզ օրհնութիւն կ’տամ ամեն ժողովրդում. իմ ուխտը կ’կատարեմ նորանից վախեցողների առաջին:
26 Թող խեղճերն ուտեն եւ կշտանան. թող օրհնեն Տիրոջը նորան խնդրողները. ձեր սիրտը թող ապրի յաւիտեան:
27 Երկրի ամեն ծայրերը կ’յիշեն եւ Տիրոջ մօտ կ’դառնան. հեթանոսների ամեն ազգերը քո առաջին երկրպագութիւն կ’անեն:
28 Որովհետեւ Տիրոջն է թագաւորութիւնը, եւ նա իշխանութիւն է անում հեթանոսների մէջ:
29 Երկրի ամեն պարարտները կ’ուտեն եւ երկրպագութիւն կ’անեն. նորա առաջինը վայր կ’ընկնեն ամեն հողը իջնողները, որ իրանց անձը չեն ապրեցնում:
30 Սերունդը կ’ծառայէ նորան. նա Տիրոջը ազգ կ’համարուի*:
31 Կ’գան եւ նորա արդարութիւնը կ’պատմեն այն ծնուելու ժողովրդին. թէ Այս ամենը նա արաւ:
