Սաղմոս 63։1-11
Դաւիթի Սաղմոս. երբոր նա Յուդայի անապատումն էր*։
63 Ով Աստուած, դու ես իմ Աստուածը. առաւօտանց քեզ եմ ման գալիս. հոգիս ծարաւ է քեզ համար. մարմինս քեզ է ցանկանում ցամաք եւ ծարաւ երկրում, ուր որ ջուր չ’կայ:
2 Այնպէս սրբութեան տեղումը նայեցի քեզ, որ քո զօրութիւնն ու փառքը տեսնեմ:
3 Որովհետեւ քո ողորմութիւնը լաւ է քան թէ կեանքը. իմ շրթունքներս պիտի գովեն քեզ:
4 Այսպէս կ’օրհնեմ քեզ իմ կեանքումը. քո անունովը կ’բարձրացնեմ իմ ձեռքերը:
5 Իմ կեանքը կ’կշտանայ ինչպէս ճարպով եւ պարարատութիւնով, եւ իմ բերանը կ’օրհնէ քեզ ուրախ շրթունքներով:
6 Երբոր քեզ յիշում եմ անկողնումս գիշերուան պահերումը քեզ վերայ եմ մտածում:
7 Որովհետեւ դու ինձ օգնութիւն եղար. եւ ես քո թեւերի հովանաւորութեան տակ կ’ցնծամ:
8 Իմ անձը պինդ քո ետեւից է ընկնում. քո աջը հաստատ պահում է ինձ:
9 Բայց նորանք իմ անձի կորուստն են ուզում. վայր կ’ընկնեն երկրի խորերի մէջ:
10 Սրի ձեռը կ’մատնուին. չագալների բաժին կ’լինին:
11 Բայց թագաւորն Աստուծով կ’ուրախանայ. կ’պարծենան բոլոր նորանով երդում անողները, որովհետեւ կ’խփուի սուտ խօսողների բերանը:
Ծանոթագրություններ
^ 63։0 ա Թագ. 22:5։ 23:14–16։
