1 Սամուել 14։1-52
14 Եւ եղաւ որ մէկ օր Սաւուղի որդի Յովնաթանն իր զէնքերը կրող պատանիին ասեց. Եկ, անցնենք Փղշտացիների պահապան զօրքի մօտ որ այն կողմին է. բայց իր հօրը չ’իմացրեց:
2 Եւ Սաւուղը նստել էր Գաբաայի գլխին, Մագրոնի մէջ եղող նռնենիի տակին, եւ նորա հետ եղող ժողովուրդը վեց հարիւր մարդի չափ էր:
3 Եւ Հեղիի որդիի Փենէհէսի որդիի Իքաբօդի եղբայր Աքիտովբի որդի Աքիան Սելովումը Տիրոջ քահանան էր, որ եփուդ էր հագնում, եւ ժողովուրդը չ’գիտէր թէ Յովնաթանը գնաց:
4 Եւ այն կիրճերումը, որոնցով Յովնաթանն ուզում էր Փղշտացիների պահապան զօրքի մօտ անցնել, մէկ կողմանէ քարաժայռ կար, որոնց մէկի անունը Բազէս եւ միւսի անունը Սենա էր։
5 Այս քարաժայռները մէկը հիւսիսային կողմին Մաքմասի դէմ ցցուած էր. եւ միւսը հարաւային կողմին Գաբաայի դէմ։
6 Եւ Յովնաթանն իր զէնքերը կրող պատանիին ասեց. Եկ այս անթլփատների պահապան զօրքի մօտն անցնենք, կարելի է Տէրը մեզ համար մի բան անէ. որովհետեւ Տիրոջ համար արգելք չկայ որ շատով կամ քիչով ազատէ։
7 Եւ իր զէնքերը կրողը նորան ասեց. Բոլոր քո սրտի մէջ եղածն արա. առաջ գնա. ահա ես քեզ հետ եմ քո ուզածի պէս։
8 Եւ Յովնաթանն ասեց. Հիմա մենք անցնում ենք այն մարդկանց մօտ. թող նորանց երեւանք։
9 Եթե մեզ այսպէս ասեն. Կանգնեցէք՝ մինչեւ որ մենք ձեզ մօտ գանք, այն ժամանակ մեր տեղը կանգնենք եւ վեր չ’ելնենք նորանց մօտ։
10 Բայց եթէ այսպէս ասեն. Վեր եկէք մեզ մօտ, այն ժամանակ ելնենք, որովհետեւ Տէրը նորանց մեր ձեռքն է տուել. եւ այս մեզ համար նշան լինի։
11 Եւ երբոր նորանք երկուսը Փղշտացիների պահապան զօրքին երեւեցան, Փղշտացիները ասեցին. Ահա Եբրայեցիները դուրս են եկել իրանց թաք կացած ծակերիցը։
12 Եւ պահապան զօրքերը Յովնաթանին եւ նորա զէնքերը կրողին պատասխանեցին եւ ասեցին. Վեր եկէք մեզ մօտ, եւ մենք ձեզ մի բան իմացնենք. եւ Յովնաթանն իր զէնքերը կրողին ասեց. Իմ ետեւից վեր ելիր, որովհետեւ Տէրը նորանց Իսրայէլի ձեռքն է տուել։
13 Եւ Յովնաթանը ձեռքերովը եւ ոտքերովը վեր ելաւ, եւ նորա զէնքերը կրողն էլ նորա ետեւիցը. եւ նորանք ընկնում էին Յովնաթանի առաջը. նորա զէնքերը կրողն էլ նորա ետեւիցն էր մեռցնում։
14 Եւ Յովնաթանն ու նորա զէնքերը կրողը այս առաջին կոտորածի մէջ՝ քսան մարդի չափ մեռցրին կէս լծավարի չափ գետնի վերայ։
15 Եւ բանակումը դաշտի մեջ եւ բոլոր ժողովրդի մէջ խռովութիւն եղաւ. պահապան զօրքերը եւ աւարառուներն էլ զարհուրեցին, եւ երկիրը դողաց եւ վախը Աստուածանից էր։
16 Եւ Սաւուղի դէտերը Բենիամինի Գաբաայից տեսան, որ ահա այն բազմութիւնը հալվում էր, եւ գնալով ցրվում էր։
17 Եւ Սաւուղն ասեց իր հետ եղող ժողովրդին. Նայեցէք, եւ տեսէք, ո՞վ է գնացել մեզանից. եւ նայեցին, եւ ահա Յովնաթանն ու նորա զէնքերը կրողը չ’կար։
18 Այն ժամանակ Սաւուղն Աքիային ասեց. Աստուծոյ տապանակը մօտեցրու, որովհետեւ այն ժամանակ Աստուծոյ տապանակը Իսրայէլի որդկանց հետ էր։
19 Եւ երբոր Սաւուղը դեռ քահանայի հետ խօսում էր, Փղշտացիների բանակի միջի աղմուկը գնալով շատանում էր. եւ Սաւուղն ասեց քահանային. Ձեռքդ քաշիր։
20 Եւ Սաւուղը եւ իր հետը եղող բոլոր ժողովուրդը մէկտեղ ժողովուեցան եւ գնացին մինչեւ պատերազմը, եւ ահա ամեն մարդի սուրը իր ընկերի դէմ էր, եւ շատ մեծ խռովութիւն կար։
21 Եւ այն Եբրայեցիները որ առաջուց Փղշտացիների հետ էին, եւ որ շրջակայ երկիրներիցը նորանց հետ բանակն էին վեր եկել, նորանք էլ Սաւուղի եւ Յովնաթանի հետ եղող Իսրայէլի հետ միացան։
22 Եւ Իսրայէլի բոլոր մարդիկը, որ Եփրեմի սարումը թաք էին կացել, լսեցին Փղշտացիների փախչիլը, եւ նորանք էլ նորանց ետեւիցը պատերազմը մտան։
23 Եւ այն օրը Տէրը ազատեց Իսրայէլին, եւ պատերազմը անցաւ Բեթաւան։
24 Եւ այն օրը Իսրայէլի մարդիկը տագնապուեցան, որովհետեւ Սաւուղը ժողովրդին երդում էր տուել ասելով. Անիծեալ լինի այն մարդը որ մինչեւ իրիկուն հաց ուտէ, որպէս զի իմ թշնամիներիցը վրէժ առնեմ. եւ բոլոր ժողովուրդը բերանը հաց չ’դրաւ։
25 Եւ բոլոր ժողովուրդը* մի անտառի մէջ մտաւ, եւ գետնի երեսի վերայ մեղր կար։
26 Եւ երբոր ժողովուրդն անտառը մտաւ, ահա մեղր էր ծորում. բայց ձեռքը բերանին մօտեցնող չ’կար, որովհետեւ ժողովուրդը երդումիցը վախեցաւ։
27 Բայց Յովնաթանը չէր լսել, երբոր իր հայրը ժողովրդին երդում էր անել տուել. եւ իր ձեռքի գաւազանի ծայրը մեկնեց, մեղրի խորիսխի մէջ կոխեց այն եւ իր ձեռքը բերանը տարաւ, եւ նորա աչքերը բացուեցան։
28 Այն ժամանակ ժողովրդից մէկը պատասխանեց եւ ասեց. Հայրդ ժողովրդին մեծ երդում անել տուաւ, ասելով. Անիծեալ լինի այն մարդը որ այսօր հաց ուտէ։
29 Եւ ժողովուրդը նուաղած էր։ Եւ Յովնաթանն ասեց. Հայրս ժողովրդին նեղութեան մէջ է գցել. նայեցէք, աչքերս լոյս ստացան երբոր այս մեղրիցը մի քիչ կերայ։
30 Բայց որչափ առաւել եւս՝ եթէ ժողովուրդը ուտէր այսօր իր թշնամիներիցը գտած աւարը, որովհետեւ հիմա Փղշտացիների մէջ մեծ կորորած չ’եղաւ։
31 Եւ այն օրը Փղշտացիներին զարկեցին Մաքմասից մինչեւ Այեղոն.
32 Եւ ժողովուրդը աւարի վերայ յարձակուեցաւ, եւ ոչխարները, արջառները եւ հորթերը առան, եւ գետնի վերայ մորթեցին, եւ ժողովուրդը արիւնովը կերաւ։
33 Եւ Սաւուղին իմացրին եւ ասեցին. Ահա ժողովուրդը Տիրոջ դէմ մեղանչում է, որովհետեւ արիւնովն է ուտում։ Եւ նա ասեց. Անօրէնութիւն արիք. հիմա ինձ համար մէկ մեծ քար գլորեցէք։
34 Եւ Սաւուղն ասեց. Ժողովրդի մէջ ցրուեցէք եւ նորանց ասեցէք. Ամեն մարդ իր արջառը եւ իր ոչխարը ինձ մօտ բերէ, եւ այստեղ մորթեցէք եւ կերէք, եւ արիւնով ուտելով՝ Տիրոջ դէմ մեղք մի գործէք։ Եւ բոլոր ժողովուրդը՝ ամեն մարդ այն գիշեր իր արջառը իր ձեռքովը մօտեցրեց եւ այնտեղ մորթեց։
35 Եւ Սաւուղը Տիրոջ համար սեղան շինեց. այս էր սկզբի սեղանը որ նա շինեց Տիրոջ համար։
36 Եւ Սաւուղն ասեց. Գիշերով Փղշտացիների ետեւից իջնենք, եւ մինչեւ առաւօտը լուսանալը նորանց կողոպտենք եւ նորանցից մի մարդ չ’թողենք. եւ նորանք ասեցին. Քո աչքերին ինչ որ հաճոյ է, այն արա։ Եւ քահանան ասեց. Այստեղ Աստուծուն մօտենանք.
37 Եւ Սաւուղն Աստուծուն հարցրեց՝ թէ Փղշտացիների ետեւիցն իջնե՞մ, նորանց Իսրայէլի ձեռքը կ’տա՞ս։ Բայց նա այն օրը չ’պատասխանեց նորան։
38 Այն ժամանակ Սաւուղն ասեց. Մօտեցէք այստեղ, ժողովրդի բոլոր իշխաններ, եւ հասկացէք եւ տեսէք թէ այսօր այս մեղքը որի՞նն է։
39 Որովհետեւ Իսրայէլն ազատող Տէրը կենդանի է, որ թէեւ իմ որդի Յովնաթանինն էլ լինի, անպատճառ պիտի մեռնէ. եւ բոլոր ժողովրդի մէջ նորան պատասխանող չ’կար։
40 Այն ժամանակ բոլոր Իսրայէլին ասեց. Դուք մէկ կողմը կանգնեցէք, եւ ես ու իմ որդի Յովնաթանը միւս կողմը կանգնենք. եւ ժողովուրդը Սաւուղին ասեց. Աչքերիդ հաճոյ եղածն արա։
41 Եւ Սաւուղն Իսրայէլի Տէր Աստուծուն ասեց. Ցոյց տուր ճշմարիտը. եւ Յովնաթանն ու Սաւուղը բռնուեցան վիճակով, եւ ժողովուրդն ազատ մնաց։
42 Եւ Սաւուղն ասեց. Ինձ վերայ ու իմ որդի Յովնաթանի վերայ վիճակ գցեցէք, եւ Յովնաթանը բռնուեցաւ։
43 Եւ Սաւուղը Յովնաթանին ասեց. Ինձ յայտնիր թէ ի՞նչ ես արել. եւ Յովնաթանը նորան յայտնեց եւ ասեց. Ձեռքիս գաւազանի ծայրովը մի քիչ մեղր եմ կերել. ահա ես պէտք է մեռնեմ։
44 Եւ Սաւուղն ասեց. Աստուած այսպէս եւ սորանից աւելի անէ՝ որ անպատճառ պիտի մեռնես, Յովնաթան։
45 Բայց ժողովուրդը Սաւուղին ասեց. Յովնաթա՞նը մեռնէ, որ այսօր Իսրայէլի մէջ արաւ այս մեծ փրկութիւնը. քաւ լիցի. կենդանի է Տէրը որ նորա գլխի մէկ մազը գետինը պիտի չ’ընկնէ, որովհետեւ այսօր Աստուծով գործեց։ Այսպէս ժողովուրդը Յովնաթանին ազատեց, եւ նա չ’մեռաւ։
46 Եւ Սաւուղը Փղշտացիներից ետ դառաւ, եւ Փղշտացիները գնացին իրանց տեղը։
47 Եւ Սաւուղն սկսեց Իսրայէլի վերայ թագաւորել. եւ բոլոր շրջակայ թշնամիների հետ՝ այսինքն Մովաբի հետ եւ Ամմոնի որդկանց հետ, Եդովմի հետ, Սուբայի թագաւորների հետ, եւ Փղշտացիների հետ պատերազմ արաւ. եւ ամեն ուր որ դառնում էր՝ յաղթութիւն էր անում։
48 Եւ քաջութիւն արաւ* եւ Ամաղէկին զարկեց, եւ ազատեց Իսրայէլին իր կողոպտիչների ձեռքիցը։
49 Եւ Սաւուղի որդիքն էին Յովնաթան, Յեսուի եւ Մեղքիսաւէ, եւ նորա երկու աղջկերանց անունները՝ առաջինի անունը Մերովբ, եւ փոքրի անունը Մեղքող էր։
50 Եւ Սաւուղի կնկայ անունը Աքինոամ էր՝ Աքիմաասի աղջիկը. եւ նորա զօրաւարի անունը Աբեններ էր՝ Սաւուղի հօրեղբայր՝ Ների որդին։
51 Եւ Կիսը՝ Սաւուղի հայրը, եւ Աբենների հայրը Ները՝ Աբիէլի որդիքն էին։
52 Եւ Սաւուղի բոլոր օրերումը Փղշտացիների դէմ սաստիկ պատերազմ կար. եւ Սաւուղն ամեն տեսած զօրաւոր մարդին եւ ամեն ուժի տէր եղողին իր մօտն էր ժողովում։
