1 Սամուել 26։1-25
26 Եւ Զիփացիք* գնացին Գաբաա Սաւուղի մօտ եւ ասեցին. Ահա Դաւիթը Եսեմոնի դէմ Եքեղայի բլրի վերայ թաք է կացել։
2 Եւ Սաւուղը վեր կացաւ եւ Իսրայէլի երեք հազար ընտրուած մարդկանց հետ իջաւ Զիփի անապատը, որ Զիփի անապատումը Դաւիթին որոնէ։
3 Եւ Սաւուղը Եսեմոնի դէմ Եքեղայի բլրի վերայ ճանապարհին բանակ տուաւ։ Դաւիթն էլ նստած էր անապատումը. եւ երբոր տեսաւ որ Սաւուղն իր ետեւիցը գալիս է անապատը,
4 Դաւիթը լրտեսներ ուղարկեց, եւ իմացաւ որ Սաւուղը ստոյգ եկել է։
5 Եւ Դաւիթը վեր կացաւ եւ եկաւ Սաւուղի բանակ տուած տեղը. եւ Դաւիթը տեսաւ Սաւուղի եւ նորա զօրավար՝ Ներեան Աբենների պառկած տեղը. բայց Սաւուղը պառկել էր կառքերի մէջտեղը, եւ ժողովուրդը բանակ էին տուել նորա շուրջը։
6 Եւ Դաւիթը պատասխանեց եւ Քետացի Աքիմելէքի ու Յովաբի եղբայր Շարուհեան Աբեսսային ասեց. Ո՞վ ինձ հետ բանակը կ’իջնէ Սաւուղի մօտ։ Եւ Աբեսսան ասեց. Ես քեզ հետ կ’իջնեմ։
7 Եւ Դաւիթը Աբեսսայի հետ գիշերը ժողովրդի մէջ մտաւ, եւ ահա Սաւուղը կառքերի մէջտեղ պառկած քնած էր. նորա նիզակը գլխի մօտ գետինը ցցուած էր, եւ Աբեններն ու ժողովուրդը նորա շուրջը պառկել էին։
8 Եւ Աբեսսան Դաւիթին ասեց. Աստուած այսօր քո թշնամին քո ձեռքը մատնեց. եւ հիմա թող տուր որ նիզակով մէկ անգամում գետինը զարկեմ նորան եւ չ’կրկնեմ։
9 Բայց Դաւիթն Աբեսսային ասեց. Մի մեռցնիր նորան. որովհետեւ Տիրոջ օծեալին ո՞վ կարող է ձեռք մեկնել եւ անպարտ լինիլ։
10 Եւ Դաւիթն ասեց. Տէրը կենդանի է որ Տէրը նորան կ’զարկէ կամ նորա օրը կ’գայ կ’մեռնէ, կամ թէ պատերազմի մէջ կ’մտնէ ու կ’մեռնէ։
11 Տէրը չ’անէ որ ես ձեռքս մեկնեմ Տիրոջ օծեալի դէմ. միայն թէ հիմա նորա գլխի մօտի նիզակը եւ ջրի կուժը առ եւ գնանք։
12 Եւ Դաւիթը Սաւուղի գլխի մօտից նիզակն ու ջրի կուժն առաւ եւ գնացին, եւ տեսնող չ’կար, իմացող չ’կար եւ զարթնացնող չ’կար. որովհետեւ ամենքը քնել էին. նորա համար որ Տիրոջ կողմանէ նորանց վերայ խոր քուն էր եկել։
13 Եւ Դաւիթն այն կողմն անցաւ, եւ վեր ելաւ սարի գլուխը՝ հեռուանց կանգնեց, և նորանց մէջ շատ միջոց կար։
14 Դաւիթը ժողովրդին եւ Ներեան Աբեններին կանչեց եւ ասեց. Ով Աբեններ, պատասխան չե՞ս տալիս. եւ Աբեններ պատասխանեց եւ ասեց. Դու ո՞վ ես որ կանչում ես թագաւորին։
15 Եւ Դաւիթն Աբեններին ասեց. Դու տղամարդ չե՞ս, եւ քեզ պէս ո՞վ կայ Իսրայէլի մէջ, եւ ի՞նչու համար քո տէր թագաւորին պահապանութիւն չ’արիր. որովհետեւ ժողովրդիցը մէկը եկաւ քո տէր թագաւորին մեռցնելու։
16 Այդ բանը լաւ չէ որ դու արիր. կենդանի է Տէրը, որ դուք մահապարտ էք. որովհետեւ Տիրոջ օծեալին՝ ձեր տիրոջը պահապանութիւն չ’արիք. եւ հիմա նայիր, թագաւորի նիզակը եւ նորա գլխի մօտի ջրի կուժը ո՞ւր է։
17 Այն ժամանակ Սաւուղը Դաւիթի ձայնը ճանաչեց եւ ասեց. Դա քո՞ ձայնն է, որդեակ իմ Դաւիթ. եւ Դաւիթն ասեց. Իմ ձայնն է, ով տէր իմ թագաւոր։
18 Եւ նա ասեց. Ի՞նչու համար իմ տէրը այդպէս իր ծառայի ետեւիցն է ընկել. որովհետեւ ի՞նչ արի, եւ իմ ձեռքումն ի՞նչ չարութիւն կայ։
19 Եւ հիմա իմ տէր թագաւորը իր ծառայի խօսքերը թող լսէ. Եթէ Տէրն է քեզ ինձ վերայ վեր կացրել, թող դա զոհ լինի. բայց եթէ մարդկանց որդիքը, թող նորանք Տիրոջ առաջին անիծեալ լինեն, որովհետեւ ինձ այսօր դուրս արին՝ որ Տիրոջ ժառանգութեան հետ չ’միանամ, եւ ինձ ասեցին. Գնա օտար աստուածների ծառայութիւն արա։
20 Եւ հիմա Տիրոջ առաջին իմ արիւնը գետինը չ’ընկնի, որովհետեւ Իսարյէլի թագաւորը դուրս է եկել մէկ լու որոնելու, ինչպէս որ մէկը սարերումը կաքաւ է հալածում։
21 Եւ Սաւուղն ասեց. Մեղք գործեցի. դարձիր, որդեակ իմ Դաւիթ. քեզ դէմ այլ եւս չարիք չեմ գործիլ, որովհետեւ իմ հոգին այսօր քո աչքերին պատուական երեւեցաւ. ահա յիմարութիւն արի եւ մեծապես սխալուեցայ։
22 Եւ Դաւիթը պատասխանեց եւ ասեց. Ահա թագաւորի նիզակը. թող երիտասարդների մէկը գայ եւ առնէ այն։
23 Եւ Տէրը ամեն մարդի իր արդարութեան ու իր հաւատարմութեան համեմատ հատուցանէ. որովհետեւ Տէրը քեզ այսօր իմ ձեռքը տուաւ, բայց ես չ’ուզեցի ձեռքս մեկնել Տիրոջ օծեալին։
24 Եւ ահա ինչպէս որ քո հոգին այսօր իմ աչքերին պատուական երեւեցաւ, իմ հոգին էլ Տիրոջ առաջին այնպէս պատուական երեւայ, եւ նա ինձ ամեն նեղութիւնից ազատէ։
25 Եւ Սաւուղը Դաւիթին ասեց. Օրհնեալ լինես դու, որդեակ իմ Դաւիթ, դու գործ ես գործելու եւ յաջողութիւն ես գտնելու։ Եւ Դաւիթը գնաց իր ճանապարհը, Սաւուղն էլ դարձաւ իր տեղը։
