2 Թագավորներ 4։1-44
4 Եւ մարգարէների որդկանց կնիկներից մէկն աղաղակեց դէպի Եղիսէն ասելով. Ծառադ՝ իմ մարդը մեռել է. Եւ դու գիտես որ ծառադ երկիւղած էր Տէրիցը. Բայց պարտատերը եկել է որ իմ երկու երեխերքին իրան համար ծառաներ անէ։
2 Եւ Եղիսէն ասեց նորան. Ես քեզ ի՞նչ անեմ. Ասիր ինձ. ի՞նչ ունես տանդ։ Եւ նա ասեց. Աղախինդ իր տանը ամենեւին ոչինչ չ’ունի, բացի մի իւղի աման։
3 Եւ նա ասեց. Գնա դրսիցը՝ քո բոլոր դրացիներիցը դարտակ ամաններ ուզիր. քիչ չ’հաւաքես։
4 Եւ տունդ մտիր ու դուռը քո ետեւից եւ քո որդկանց ետեւից կողպիր, եւ իւղը ածիր այն բոլոր ամանների մէջ. եւ լցուածները վեր առ։
5 Եւ կինը գնաց նորա կշտիցը, եւ դուռը կողպեց իր ետեւից եւ իր որդկանց ետեւից։ Նորանք իրան ամաններ էին տալիս, եւ նա ածում էր։
6 Եւ երբոր ամանները լցուեցան, ասեց իր տղային, Էլ աման տուր ինձ, եւ նորան ասեց. Էլ աման չ’կայ. եւ իւղը դադարեց։
7 Եւ կինը եկաւ ու պատմեց Աստուծոյ մարդին. նա էլ ասեց. Գնա իւղը ծախիր եւ պարտքդ վճարիր, եւ մնացածովը ապրիր դու եւ տղերքդ։
8 Եւ մէկ օր Եղիսէն անց էր կենում Սունամով, եւ այնտեղ մի հարուստ կին կար. եւ նա նորան ստիպեց հաց ուտելու. եւ քանի անգամ որ այնտեղով անց էր կենում, գնում էր այնտեղ հաց ուտելու։
9 Եւ նա ասեց իր մարդին. Ահա գիտեմ որ այդ Աստուծոյ մարդը սուրբ է, որը միշտ անցնում է մեր մօտովը։
10 Թող մի փոքր վերնատուն շինենք պատի վերայ, եւ նորա համար այնտեղ անկողին, սեղան, աթոռ եւ աշտանակ դնենք որ մեզ մօտ գալիս այնտեղ գնայ։
11 Եւ եղաւ մէկ օր որ նա եկաւ այնտեղ եւ գնաց վերնատունը եւ այնտեղ պառկեց։
12 Եւ իր ծառայ Գէեզիին ասեց. Այդ Սունամացի կնկան կանչիր. եւ նա նորան կանչեց. եւ կինը կանգնեց նորա առաջին։
13 Եւ ծառային ասեց. Ասիր նորան, ահա մեզ համար այս բոլոր աշխատանքը քաշեցիր, հիմա ի՞նչ պէտք է անել քեզ. թագաւորի մօտ մի բան ունե՞ս, կամ զօրագլխի՞ մօտ. բայց կինն ասեց. Ես իմ ժողովրդի մէջ եմ բնակվում։
14 Եւ նա ասեց. Ուրեմն ի՞նչ պէտք է նորա համար անել. եւ Գէեզին ասեց. Յիրաւի՝ ինքը որդի չ’ունի, եւ մարդն էլ ծեր է։
15 Եւ ասեց. Կանչիր նորան. եւ նա կանչեց նորան. եւ կինը կանգնեց դռանը։
16 Եւ Եղիսէն ասեց. Եկող տարի հէնց այս ժամանակին մի որդի կ’գրկես։ Եւ կինն ասեց. Ոչ, ով իմ տէր՝ մարդ Աստուծոյ, աղախինդ սուտ մի ասիր։
17 Սակայն կինը յղացաւ եւ մի որդի ծնեց յաջորդ տարուայ նոյն ժամանակին, որ նորան ասել էր Եղիսէն։
18 Եւ երեխան մեծացաւ, եւ մէկ օր գնաց հնձողներին իր հօր մօտ։
19 Եւ ասեց իր հօրը. Գլո՜ւխս, գլո՜ւխս. եւ նա ծառային ասեց. Նորան տար իր մօրը։
20 Եւ նա նորան վեր առաւ տարաւ նորա մօրը, եւ նա մնաց նորա ծնկերի վերայ մինչեւ կէս օր եւ մեռաւ։
21 Եւ նա վեր գնաց եւ նորան պառկեցրեց Աստուծոյ մարդի անկողինի վերայ եւ ետեւիցը կողպեց եւ գնաց։
22 Եւ իր մարդին կանչեց եւ ասեց. Ծառաներիցդ մէկին ինձ մօտ ուղարկիր եւ էշերից՝ մէկը, որ շուտով գնամ մինչեւ Աստուծոյ մարդին եւ ետ դառնամ։
23 Եւ մարդն ասեց. Ի՞նչու համար ես դու այսօր նորա մօտ գնում, ոչ ամսագլուխ է, ոչ շաբաթ. նա էլ ասեց. Հանգիստ եղիր։
24 Եւ նա էշը պատրաստեց եւ ասեց ծառային. Քշիր եւ գնա. եւ չ’կանգնեցնես մինչեւ որ քեզ ասեմ։
25 Եւ նա գնաց ու հասաւ Աստուծոյ մարդին Կարմեղոս սարի վերայ. եւ երբոր Աստուծոյ մարդը նորան տեսաւ իր դիմացին, այն ժամանակ ասեց իր ծառայ Գեէզիին. Ահա սա այն Սունամացի կինն է։
26 Արդ վազիր նորան դիմաւորիր եւ ասիր նորան. Ողջ առո՞ղջ ես, ողջ առո՞ղջ է մարդդ, ողջ առո՞ղջ է երեխադ. եւ նա ասեց. Ողջ առողջ։
27 Եւ կինը գնաց սարը Աստուծոյ մարդի մօտը եւ բռնեց նորա ոտքերը. եւ Գէեզին մօտեցաւ որ նորան ետ քաշէ. բայց Աստուծոյ մարդն ասեց. Թող տուր դորան. Որովհետեւ սիրտը ցաւած է, եւ Տէրը ծածկել է ինձանից եւ ինձ չէ իմացրել։
28 Եւ նա ասեց. Ես իմ տէրից որդի խնդրեցի՞. չ’ասեցի՞ թէ ինձ մի խաբիր։
29 Եւ նա Գէեզիին ասեց. Մէջքդ գօտի կապիր եւ առ իմ գաւազանը ձեռքդ եւ գնա. եթէ մի մարդի հանդիպես, նորան բարեւ մի տար. եւ եթէ քեզ մէկը բարեւ տայ, նորան պատասխան մի տար. եւ իմ գաւազանը տար դիր երեխայի երեսին։
30 Բայց երեխայի մայրն ասեց. Կենդանի է Տէրը եւ կենդանի է քո հոգին, եթէ ես քեզ թողեմ. եւ նա վեր կացաւ գնաց այն կնկայ ետեւից։
31 Եւ Գէեզին գնացել էր նորանց առաջից, եւ գաւազանը երեխայի երեսին դրել, բայց ոչ ձայն կար, ոչ էլ լսել. եւ ետ դառաւ նորան դիմաւորեց եւ նորան պատմեց ասելով թէ Երեխան չ’զարթնեց։
32 Եւ Եղիսէն մտաւ տունը, եւ ահա տղան մեռած նորա անկողինի վերայ պառկած էր։
33 Եւ նա ներս մտաւ եւ դուռը կողպեց իրանց երկուսի ետեւից եւ աղօթք արաւ Տիրոջը։
34 Եւ վեր կացաւ պառկեց երեխայի վերայ, եւ դրաւ իր բերանը նորա բերանի վերայ, եւ իր աչքերը նորա աչքերի վերայ եւ իր թաթերը նորա թաթերի վերայ եւ կռացաւ նորա վերայ. եւ երեխայի մարմինը տաքացաւ։
35 Եւ ետ դառաւ տան մէջը մէկ այս կողմը մէկ այն կողմը գնաց, եւ վեր կացաւ կռացաւ նորա վերայ, եւ երեխան եօթն անգամ փռշտաց. եւ երեխան իր աչքերը բացաւ։
36 Եւ նա կանչեց Գէեզիին. Կանչիր այդ Սունամացի կնկան. եւ նա նորան կանչեց. եւ կինն էլ եկաւ նորա մօտ. եւ նա ասեց. Առ երեխադ։
37 Եւ կինը եկաւ ու ընկաւ նորա ոտքերը եւ մինչեւ երկիրը խոնարհութիւն արաւ, եւ իր որդին առաւ եւ գնաց։
38 Եւ Եղիսէն ետ դառաւ Գաղգաղա։ եւ այն երկրումը սով կար. եւ մարգարէների որդիքը նորա առաջին նստել էին. եւ նա ասեց իր ծառային. Մեծ կաթսան դիր եւ ապուր եփիր մարգարէների որդկանց համար։
39 Եւ նորանցից մէկը դուրս եկաւ դաշտը կանաչեղէն ժողովելու, եւ վայրի որթ գտաւ եւ նորանից վայրի վարունկ քաղեց շալակը լիքը. եւ եկաւ ու փրթեց ապուրի կաթսայի մէջը, որովհետեւ չ’գիտէին։
40 Եւ ածեցին մարդկանց համար որ ուտեն. եւ երբոր այն ապուրիցը կերան, գոռալով ասեցին. Կաթսայումը մահ կայ, ով մարդ Աստուծոյ. եւ չ’կարողացան ուտել։
41 Եւ նա ասեց. Ալիւր բերէք. եւ ալիւրը կաթսան գցեց, եւ ասեց. Ածիր մարդկանց համար, թող ուտեն. եւ կաթսայումն այլևս վատ բան չ’կար։
42 Եւ մի մարդ եկաւ Բահաղ–սաղիսայից եւ բերաւ Աստուծոյ մարդի համար երախայրիների հաց՝ քսան հատ գարեղէն հաց եւ թարմ հասկեր իր պարկումը, եւ ասեց. Տուր ժողովրդիդ որ ուտեն։
43 Եւ նորա ծառան ասեց. Ի՞նչ դնեմ այս հարիւր մարդկանց առաջին. Բայց նա ասեց. Տուր մարդկանցը որ ուտեն. որովհետեւ այսպէս է ասում Տէրը. Կ’ուտեն եւ կ’աւելանայ էլ։
44 Եւ նա դրաւ նորանց առաջին, եւ նորանք կերան, եւ աւելացաւ էլ Տիրոջ խօսքի համեմատ։
