Գործեր 28։1-31
28 Երբ մենք արդեն փրկվել էինք, այդ ժամանակ իմացանք, որ այդ կղզու անունը Մալթա է+։
2 Օտարախոս մարդիկ մեր հանդեպ արտասովոր մարդասիրություն ցուցաբերեցին+. ուրախությամբ ընդունեցին մեզ, կրակ վառեցին, օգնություն ցույց տվեցին, քանի որ անձրև էր գալիս ու ցուրտ էր+։
3 Երբ Պողոսը ճյուղերի մի խուրձ հավաքեց ու դրեց կրակի վրա, տաքությունից մի իժ դուրս եկավ ու ամուր կպավ նրա ձեռքին։
4 Իսկ օտարախոս մարդիկ, երբ տեսան թունավոր կենդանուն նրա ձեռքից կախված, սկսեցին իրար ասել. «Անկասկած, այս մարդը մարդասպան է ու թեպետ ծովից ազատվեց, սակայն արդարությունը թույլ չտվեց, որ նա ապրի»։
5 Բայց նա, թունավոր կենդանուն թափ տալով, գցեց կրակի մեջ, և իրեն ոչ մի վնաս չեղավ+։
6 Իսկ նրանք սպասում էին, որ նրա մարմինը կբորբոքվի և կուռչի, կամ էլ նա հանկարծակի մեռած վայր կընկնի։ Երկար սպասելուց հետո, երբ տեսան, որ նրան ոչ մի վնաս չի լինում, իրենց կարծիքը փոխեցին ու սկսեցին ասել, թե նա աստված է+։
7 Պոպլիոս անունով մի մարդ, որը կղզու գլխավորն էր, այդ վայրի հարևանությամբ ագարակներ ուներ։ Նա ուրախությամբ ընդունեց մեզ և երեք օր բարեսրտորեն հյուրընկալեց։
8 Պոպլիոսի հայրը ջերմություն ուներ և տառապում էր դիզենտերիայով։ Պողոսը մտավ նրա մոտ, աղոթեց, իր ձեռքերը նրա վրա դրեց+ ու բուժեց նրան+։
9 Երբ սա պատահեց, կղզում եղող մնացած մարդիկ էլ, որ հիվանդություններ ունեին, սկսեցին գալ նրա մոտ ու բուժվել+։
10 Բացի դրանից, նրանք մեզ շատ նվերներով պատվեցին, ու երբ մեկնում էինք, նավը բեռնեցին մեզ համար անհրաժեշտ բաներով։
11 Երեք ամիս հետո նավարկեցինք Ալեքսանդրիայից+ եկած մի նավով, որը ձմեռը կղզում էր մնացել և որը իր նավաքթին նշան ուներ՝ «Զևսի որդիներ»։
12 Սիրակուզայի նավահանգիստ գալով՝ երեք օր այնտեղ մնացինք,
13 որտեղից էլ պտույտ տալով՝ եկանք Հռեգիոն։ Մեկ օր անց հարավային քամի բարձրացավ, և երկրորդ օրը հասանք Պատիողոս։
14 Այստեղ եղբայրների գտանք, և նրանք աղաչեցին մեզ յոթ օր իրենց մոտ մնալ։ Եվ այսպես մոտեցանք Հռոմին։
15 Երբ այնտեղից եղբայրները լսեցին մեր մասին լուրը, մեզ դիմավորելու եկան մինչև Ապիոսի շուկան և Երեք իջևանները։ Նրանց տեսնելուն պես՝ Պողոսը շնորհակալություն հայտնեց Աստծուն և քաջություն առավ+։
16 Երբ վերջապես մտանք Հռոմ, Պողոսին թույլ տրվեց+ առանձին մնալ՝ զինվորի հսկողության տակ։
17 Երեք օր հետո նա հրեաների ազդեցիկ մարդկանց մեկտեղ կանչեց։ Երբ նրանք հավաքվեցին, նրանց ասաց. «Եղբայրնե՛ր, ժողովրդին և մեր նախահայրերի սովորույթներին դեմ ոչինչ չէի արել+, սակայն Երուսաղեմից ինձ՝ որպես բանտարկյալի, հանձնեցին հռոմեացիների ձեռքը+։
18 Հարցաքննելուց+ հետո նրանք ուզում էին ինձ ազատ արձակել+, քանի որ մահվան արժանի բան չկար+ ինձանում։
19 Բայց երբ հրեաները շարունակեցին դրան հակառակ խոսել, ես ստիպված եղա կայսրին բողոքել+, սակայն ոչ այն բանի համար, որ ուզում էի ինչ-որ բանում մեղադրել իմ ազգին։
20 Եվ հենց այս պատճառով էլ ես աղաչեցի, որ տեսնեմ ու խոսեմ ձեզ հետ, որովհետև Իսրայելի հույսի+ համար եմ այս շղթայով կապված»+։
21 Նրանք էլ ասացին նրան. «Հրեաստանից քո մասին ո՛չ նամակներ ենք ստացել, ո՛չ էլ այստեղ եկած եղբայրներից մեկն է որևէ չար բան հաղորդել կամ ասել քո մասին։
22 Բայց մտածում ենք՝ տեղին է, որ քեզանից լսենք, թե դու ինչ կարծիքի ես, որովհետև ինչ վերաբերում է այս աղանդին+, մեզ իսկապես հայտնի է, որ ամեն տեղ դրա դեմ են խոսում»+։
23 Եվ նրա հետ մեկ օր որոշեցին ու շատ մարդկանցով եկան նրա մոտ՝ իր բնակության վայրը։ Առավոտից մինչև երեկո նրանց բացատրում էր իր հետ պատահածը՝ հիմնովին վկայություն տալով Աստծու թագավորության մասին+, նաև համոզիչ փաստարկներ էր բերում Հիսուսի մասին ինչպես Մովսեսի օրենքից+, այնպես էլ Մարգարեներից+։
24 Ոմանք սկսեցին հավատալ+ ասված խոսքերին, իսկ մյուսները չհավատացին+։
25 Ուստի քանի որ իրար հետ համաձայնության չեկան, սկսեցին հեռանալ, և այդ ժամանակ Պողոսն ասաց.
«Սուրբ ոգին Եսայիա մարգարեի միջոցով շատ տեղին խոսեց ձեր նախահայրերի հետ՝
26 ասելով. «Գնա այս ժողովրդի մոտ և ասա. «Լսելով կլսեք, բայց երբեք չեք հասկանա և նայելով կնայեք, բայց երբեք չեք տեսնի+։
27 Այս ժողովրդի սիրտը կարծրացել է։ Իրենց ականջներով լսեցին ու չարձագանքեցին և իրենց աչքերը փակեցին, որ երբեք իրենց աչքերով չտեսնեն և իրենց ականջներով չլսեն և իրենց սրտերով չհասկանան ու հետ չդառնան, որ ես բուժեմ նրանց»»+։
28 Ուրեմն թող հայտնի լինի ձեզ, որ լուրն այն մասին, թե ինչպես է Աստված փրկում, ազգերին է ուղարկվել+. նրանք անկասկած կլսեն»+։
29 ....*
30 Ամբողջ երկու տարի նա իր վարձված տանն էր մնում+՝ սրտաբաց ընդունելով բոլորին, ովքեր իր մոտ էին գալիս։
31 Առանց որևէ արգելքի, խոսելու մեծ ազատությամբ+ նրանց Աստծու թագավորությունն էր քարոզում ու սովորեցնում էր Տեր Հիսուս Քրիստոսի մասին։
