Դանիել 5։1-31
5 Բաղդասար+ թագավորը մեծ խնջույք արեց իր հազար մեծամեծների համար և նրանց առաջ գինի խմեց+։
2 Բաղդասարը գինու ազդեցության տակ+ հրամայեց, որ բերեն ոսկե և արծաթե անոթները+, որոնք իր հայր* Նաբուգոդոնոսորը վերցրել էր Երուսաղեմում գտնվող տաճարից, որպեսզի թագավորն ու իր մեծամեծները, իր կանայք ու հարճերը դրանցով խմեն+։
3 Այդ ժամանակ բերեցին ոսկե անոթները, որոնք վերցվել էին Երուսաղեմում գտնվող ճշմարիտ Աստծու տան տաճարից, և թագավորն ու իր մեծամեծները, իր կանայք ու հարճերը դրանցով խմեցին։
4 Նրանք գինի խմեցին ու գովաբանեցին ոսկե, արծաթե, պղնձե, երկաթե, փայտե և քարե աստվածներին+։
5 Այդ պահին մարդու ձեռքի մատներ հայտնվեցին ու սկսեցին գրել արքայական պալատի ծեփած պատին+՝ ճրագակալի դիմաց, և թագավորը տեսավ ձեռքը, որը գրում էր։
6 Թագավորի դեմքը գունատվեց, նրա մտքերը վախեցրին նրան+, մեջքի հոդերը թուլացան+, և ծնկները սկսեցին իրար զարկվել+։
7 Թագավորը բարձրաձայն հրամայեց, որ բերեն ոգի կանչողներին, քաղդեացիներին* ու աստղագուշակներին+։ Նա ասաց Բաբելոնի իմաստուններին. «Այն մարդուն, որը կկարդա այս գրությունը և կտա ինձ դրա մեկնությունը, ծիրանի կհագցնեն+, ոսկե վզնոց կգցեն նրա պարանոցին, և թագավորության մեջ նա երրորդը կլինի»+։
8 Այդ ժամանակ թագավորի բոլոր իմաստունները ներս մտան, սակայն չկարողացան կարդալ գրությունը կամ էլ թագավորին հայտնել դրա մեկնությունը+։
9 Բաղդասար թագավորը շատ վախեցավ, և նրա դեմքը գունատվեց, իսկ նրա մեծամեծները շփոթահար եղան+։
10 Թագուհին, լսելով թագավորի ու նրա մեծամեծների խոսքերը, մտավ խնջույքի սրահը։ Նա ասաց. «Ո՛վ թագավոր, հավիտյան ո՛ղջ եղիր+, թող քո մտքերը չվախեցնեն քեզ, ու դեմքդ թող չգունատվի։
11 Քո թագավորության մեջ մի շնորհալի մարդ կա, որի մեջ սուրբ աստվածների ոգին է+. քո հոր օրերում նրանում լուսավորություն, հասկացողություն և աստվածների իմաստության պես իմաստություն կար։ Քո հայրը՝ Նաբուգոդոնոսոր թագավորը, նրան մոգությամբ զբաղվող քրմերի, ոգի կանչողների, քաղդեացիների և աստղագուշակների պետ նշանակեց+, այո՛, հենց քո հայրը, ո՛վ թագավոր,
12 որովհետև նրա՝ Դանիելի մեջ, որին թագավորը Բաղդասասար+ կոչեց, բացառիկ ոգի ու գիտելիքներ կային, նաև երազներ մեկնելու+, առեղծվածներ բացատրելու և հանգույցներ արձակելու հասկացողություն+։ Հիմա թող կանչեն Դանիելին, որ հայտնի մեկնությունը»։
13 Ուստի Դանիելին բերեցին թագավորի մոտ։ Թագավորը հարցրեց Դանիելին. «Դո՞ւ ես Հուդայի աքսորյալներից այն Դանիելը+, որին թագավորը՝ իմ հայրը, Հուդայից բերեց+։
14 Քո մասին լսել եմ, որ աստվածների ոգին կա քո մեջ+, նաև լուսավորություն, հասկացողություն ու բացառիկ իմաստություն+։
15 Ինձ մոտ բերեցին իմաստուններին ու ոգի կանչողներին, որ կարդան այս գրությունը և հայտնեն ինձ դրա մեկնությունը, սակայն նրանք անկարող են մեկնել այս խոսքը+։
16 Իսկ քո մասին լսել եմ, որ դու կարող ես մեկնություններ տալ+ ու հանգույցներ արձակել։ Եվ հիմա, եթե կարողանաս կարդալ գրությունը և հայտնել ինձ դրա մեկնությունը, քեզ ծիրանի կհագցնեն, ոսկե վզնոց կգցեն պարանոցիդ, և թագավորության մեջ երրորդը կլինես»+։
17 Այդ ժամանակ Դանիելը պատասխանեց ու ասաց թագավորին. «Թող քո պարգևները քեզ լինեն, ու քո նվերները ուրիշներին տուր+։ Այնուհանդերձ, ես կկարդամ գրությունը թագավորի համար և կտամ մեկնությունը+։
18 Ո՛վ թագավոր, Բարձրյալ Աստվածը+ քո հայր+ Նաբուգոդոնոսորին տվել էր թագավորություն, վեհություն, փառք և մեծություն+։
19 Նրա տված վեհության պատճառով բոլոր ժողովուրդները, ազգություններն ու լեզուները ահ ու դողի մեջ էին նրա առաջ+։ Ում որ ուզում էր, սպանում էր, ում որ ուզում էր, զարկում էր, ում որ ուզում էր, բարձրացնում էր, ում որ ուզում էր, ցածրացնում էր+։
20 Բայց երբ նրա սիրտը ամբարտավան դարձավ, նրա ոգին կարծրացավ, և նա սկսեց հանդգնությամբ վարվել+, այդ ժամանակ գահընկեց եղավ, ու նրա փառքը վերցվեց նրանից+։
21 Նրան վռնդեցին մարդկանց որդիների մոտից, և նրա սիրտը դարձավ ինչպես գազանի սիրտ, ու նա սկսեց վայրի էշերի հետ բնակվել+։ Նրան բուսականությամբ էին կերակրում, ինչպես ցլերին, և նրա մարմինը երկնքի ցողով էր թրջվում+, մինչև որ նա հասկացավ, որ Բարձրյալ Աստվածը Իշխան է մարդկային թագավորության վրա և այն տալիս է նրան, ում ուզում է+։
22 Իսկ դու, ո՛վ Բաղդասար+, որ նրա որդին ես*, դու չխոնարհեցրիր քո սիրտը+, թեև գիտեիր այդ ամենը+։
23 Դու մեծամտացար երկնքի Տիրոջ առաջ+, ու քո առաջ բերվեցին նրա տան անոթները+։ Դու և քո մեծամեծները, քո կանայք ու քո հարճերը գինի խմեցիք դրանցով, և դու գովաբանեցիր արծաթե, ոսկե, պղնձե, երկաթե, փայտե ու քարե աստվածներին+, որոնք ոչինչ չեն տեսնում, ոչինչ չեն լսում և ոչինչ չգիտեն+, բայց այն Աստծուն, որի ձեռքում է քո շունչը+, և որին են պատկանում քո բոլոր ճանապարհները+, դու չփառաբանեցիր+։
24 Ուստի նրանից մի ձեռք ուղարկվեց, և այս գրությունը գրվեց+։
25 Ահա՛ այդ գրությունը. ՄԵՆԵ, ՄԵՆԵ, ԹԵԿԵԼ ու ՓԱՐՍԻՆ։
26 Սա է այս խոսքի մեկնությունը. ՄԵՆԵ՝ Աստված հաշվել է քո թագավորության օրերը և վերջ է տվել դրան+։
27 ԹԵԿԵԼ՝ դու կշեռքով կշռվել ես, ու քաշդ պակաս է եղել+։
28 ՓԵՐԵՍ՝ քո թագավորությունը բաժանվել ու տրվել է մարերին ու պարսիկներին»+։
29 Այդ ժամանակ Բաղդասարը հրամայեց, և Դանիելին ծիրանի հագցրին, պարանոցին ոսկե վզնոց գցեցին, ու ազդարարեցին, որ նա թագավորության մեջ երրորդն է լինելու+։
30 Հենց այդ գիշեր Բաղդասարը՝ քաղդեացի թագավորը, սպանվեց+,
31 և թագավորությունը ստանձնեց մարաց Դարեհը+, որը մոտ վաթսուներկու տարեկան էր։
