Երեմիա 4։1-31
4 «Եթե վերադառնալու լինես, ո՛վ Իսրայել,– ասում է Եհովան,– կարող ես դեպի ինձ վերադառնալ+։ Եթե հանուն ինձ հեռացնես քո նողկալի բաները+, թափառական չես լինի։
2 Եվ եթե երդվես+, թե՝ «կենդանի է Եհովան, ճշմարիտ է+, արդար ու արդարադատ»+, ապա նրանով ազգերը կօրհնվեն և նրանով կպարծենան»+։
3 Այսպես է ասում Եհովան Հուդայի ու Երուսաղեմի բնակիչներին. «Ձեզ համար վարելահող հերկեք և այլևս մի՛ ցանեք փշերի մեջ+։
4 Թլփատվեք Եհովայի համար և հեռացրեք ձեր սրտի թլիփը+, ո՛վ Հուդայի ու Երուսաղեմի բնակիչներ, որ չլինի թե ձեր չար գործերի պատճառով իմ բարկությունը կրակի պես բորբոքվի ու այրի, և մի հանգցնող չլինի»+։
5 Խոսեք այս մասին Հուդայում, պատմեք Երուսաղեմում+, հռչակեք ու փող փչեք երկրով մեկ+։ Բարձրաձայն կանչեք ու ասացեք՝ «մեկտեղ հավաքվեք, և եկեք մտնենք բերդաքաղաքները+։
6 Սիոնի ճանապարհը ցույց տվող նշան դրեք։ Ապաստան փնտրեք։ Կանգ մի՛ առեք», որովհետև հյուսիսից աղետ եմ բերելու+՝ մեծ կոտորած։
7 Նա դուրս է եկել, ինչպես առյուծը՝ մացառուտից+։ Ազգերը կործանողը ճանապարհ է ընկել+։ Նա դուրս է եկել իր տեղից, որ քո երկիրը զարհուրելի տեսարան դարձնի։ Քո քաղաքները ավերակ են դառնալու, և այնտեղ բնակվող չի լինելու+։
8 Ուրեմն քուրձ հագեք+, կուրծք ծեծեք ու ողբացեք+, որովհետև Եհովայի բորբոքված բարկությունը մեզանից հետ չի դարձել+։
9 «Այդ օրը,– ասում է Եհովան,– թագավորի սիրտը, ինչպեսև իշխանների սրտերը կնվաղեն+։ Քահանաները կզարհուրեն, և մարգարեները կապշեն»+։
10 Եվ ես ասացի. «Ավա՜ղ, ո՛վ Գերիշխան Տեր Եհովա, իսկապես, դու խաբեցիր այս ժողովրդին+ ու Երուսաղեմը՝ ասելով՝ «ձեզ խաղաղություն պիտի լինի»+, մինչդեռ սուրը մինչև նրանց հոգին է հասել»։
11 Այդ ժամանակ այս ժողովրդին ու Երուսաղեմին պիտի ասվի. «Անապատի ճանապարհներին իմ ժողովրդի դստեր+ ուղղությամբ այրող քամի է փչում+, որը ոչ քամհարելու համար է, ոչ էլ մաքրելու։
12 Այնտեղից սաստիկ քամի է փչում ինձ վրա։ Հիմա ես էլ եմ նրանց դեմ դատաստաններով խոսելու+։
13 Ահա փոթորկաբեր ամպերի պես է թշնամին գալու, և նրա կառքերը՝ մրրիկի պես+։ Նրա ձիերը արծիվներից էլ սրընթաց են+։ Վա՜յ մեզ, որովհետև մենք կողոպտվել ենք։
14 Սիրտդ մաքրիր չարությունից, ո՛վ Երուսաղեմ, որպեսզի փրկվես+։ Մինչև ե՞րբ պիտի արատավոր մտքերդ քո մեջ մնան+։
15 Մի ձայն իմաց է տալիս Դանից+ և վատ լուր է ազդարարում Եփրեմի լեռներից+։
16 Ասացե՛ք այդ մասին ազգերին։ Ազդարարե՛ք Երուսաղեմի դեմ»։
«Հեռավոր երկրից+ հետախույզներ են գալիս, որոնք իրենց ձայնն են արձակելու Հուդայի քաղաքների դեմ։
17 Դաշտի պահապանների պես նրանք բոլոր կողմերից շրջապատել են Երուսաղեմը+, քանի որ նա ապստամբել է իմ դեմ+,– ասում է Եհովան։–
18 Քո ճանապարհի ու քո գործերի դիմաց դու քո հատուցումը կստանաս+։ Դա աղետ է լինելու քեզ համար, որովհետև դառն է, որովհետև մինչև քո սիրտն է հասնելու»։
19 Փո՜րս, փո՜րս*։ Սրտիս պատերը նվվում են անտանելի ցավից+։ Սիրտս փոթորկվել է իմ ներսում+։ Չեմ կարող լռել, որովհետև հոգիս փողի ձայն է լսել, պատերազմի ազդանշան+։
20 Կոտորած կոտորածի վրա. ահա թե ինչ է ազդարարվում, որովհետև ամբողջ երկիրն ավերվել է+։ Հանկարծակի ավերվեցին վրաններս+, վրանիս պաստառները՝ մեկ ակնթարթում։
21 Մինչև ե՞րբ պիտի նշանասյունը տեսնեմ և փողի ձայնը լսեմ+։
22 «Իմ ժողովուրդը հիմար է+։ Նրանք ուշադրություն չեն դարձնում ինձ+։ Նրանք անմիտ որդիներ են և հասկացողություն չունեն+։ Իմաստուն են չարն անելու համար, իսկ բարին անելու համար գիտելիք չունեն»+։
23 Ես նայեցի երկրին, և ահա այն դատարկ էր ու ամայի+։ Նայեցի երկնքին, և նրա լույսը չկար+։
24 Նայեցի լեռներին, և ահա լեռները ցնցվում էին, բոլոր բլուրները դողում էին+։
25 Նայեցի, և ահա մարդ չկար, երկնքի բոլոր թռչունները թռել գնացել էին+։
26 Նայեցի, և ահա պտղաբեր երկիրը անապատ էր դարձել, բոլոր քաղաքները քարուքանդ էին եղել+։ Այս ամենը եղել էր Եհովայի ձեռքով, նրա բորբոքված բարկության պատճառով։
27 Այսպես է ասում Եհովան. «Ողջ երկիրը ամայի պիտի դառնա+, և ես այն ամբողջովին բնաջինջ կանեմ+։
28 Այդ պատճառով էլ երկիրը կսգա+, և երկինքը կխավարի+, որովհետև ես ասել եմ ու ամեն բան լավ կշռադատել եմ, ես չեմ ափսոսա ու դրանից հետ չեմ կանգնի+։
29 Ձիավորների և աղեղնավորների ձայնից փախչում է ողջ քաղաքը+։ Նրանք թաքնվում են մացառուտների մեջ և բարձրանում են ժայռերը+։ Բոլոր քաղաքները լքված են, և դրանցում բնակվող մարդ չկա»։
30 Հիմա, երբ ավերակ ես դարձել, ի՞նչ պիտի անես, դո՛ւ, որ ալ կարմիր էիր հագնում, զարդարվում էիր ոսկե զարդերով և աչքերդ սև ներկով էիր ներկում+։ Զուր էիր քեզ գեղեցկացնում+։ Քո հանդեպ կրքով բորբոքվողները մերժել են քեզ։ Նրանք քո հոգին են փնտրում+։
31 Ես մի ձայն լսեցի, որ հիվանդ կնոջ ձայնի է նման, ցավ, որ անդրանիկ երեխա ծնողի երկունքի ցավի է նման+՝ Սիոնի դստեր ձայնը։ Նա հևալով է շնչում ու ձեռքերը տարածելով+՝ հառաչում է. «Վա՜յ ինձ, որովհետև հոգիս նվաղել է սպանողներից»+։
Ծանոթագրություններ
^ Բռց.՝ «աղիքներս»։ Համարվում էին խոր զգացմունքների կենտրոնը։
