1 Տարեգրություն 21։1-30
21 Սատանան* Իսրայելի դեմ ելավ ու Դավթին դրդեց+, որ Իսրայելին հաշվի։
2 Ուստի Դավիթը պատվիրեց Հովաբին+ և ժողովրդի իշխաններին. «Գնացեք ու հաշվեք+ Իսրայելին Բերսաբեեից+ մինչև Դան+ և հաշիվն ինձ մոտ բերեք, որ իմանամ նրանց թիվը»+։
3 Սակայն Հովաբն ասաց. «Թող Եհովան ժողովրդին հարյուրապատիկ ավելացնի+։ Չէ՞ որ նրանք բոլորը իմ տիրոջ ծառաներն են, տե՛ր իմ թագավոր։ Ինչո՞ւ է իմ տերը ցանկանում դա+։ Ինչո՞ւ նա Իսրայելի համար հանցանքի պատճառ դառնա»։
4 Սակայն թագավորն իր խոսքը+ պարտադրեց Հովաբին, ուստի Հովաբը դուրս եկավ+ ու ման եկավ ամբողջ Իսրայելով մեկ ու հետո վերադարձավ Երուսաղեմ+։
5 Մարդահամարի տվյալները Հովաբը հանձնեց Դավթին. ամբողջ Իսրայելում կար մեկ միլիոն հարյուր հազար սուր կրող մարդ+, իսկ Հուդայում՝ չորս հարյուր յոթանասուն հազար։
6 Սակայն Հովաբը Ղևիին+ ու Բենիամինին չգրանցեց նրանց մեջ+, քանի որ թագավորի հրամանը զզվելի էր նրա համար։
7 Այս բանը վատ երևաց ճշմարիտ Աստծու աչքին+, այդ պատճառով էլ նա հարվածեց Իսրայելին։
8 Ուստի Դավիթն ասաց ճշմարիտ Աստծուն. «Այդ բանն անելով՝ ծանր մեղք գործեցի+։ Եվ հիմա, խնդրում եմ, ներիր քո ծառայի մեղքը+, որովհետև ես մեծ հիմարություն արեցի»+։
9 Եհովան խոսեց Դավթի տեսանող+ Գադի+ հետ՝ ասելով.
10 «Գնա խոսիր Դավթի հետ ու ասա. «Այսպես է ասում Եհովան. «Երեք պատիժ եմ դնում քո առջև+։ Ընտրիր քեզ համար դրանցից մեկը, և ես քեզ դրանով կպատժեմ»»»+։
11 Գադը գնաց Դավթի մոտ+ ու ասաց նրան. «Այսպես է ասում Եհովան. «Ընտրի՛ր.
12 կամ երեք տարի սով կլինի+, կամ երեք ամիս հակառակորդներդ քեզ կամայացնեն+, և քո թշնամիների սուրը կհասնի քեզ վրա, կամ էլ երեք օր Եհովայի սուրը+, այսինքն՝ համաճարակ+ կլինի երկրի մեջ, երբ Եհովայի հրեշտակը ամայացում+ կբերի Իսրայելի բոլոր տարածքներում»։ Իսկ հիմա որոշիր, թե ես ինչ պատասխան տանեմ ինձ Ուղարկողին»։
13 Դավիթն ասաց Գադին. «Ծանր կացության մեջ եմ։ Ավելի լավ է Եհովայի ձեռքն ընկնեմ+, քանի որ անչափ մեծ է նրա ողորմությունը+, քան թե ընկնեմ մարդկանց ձեռքը»+։
14 Դրանից հետո Եհովան համաճարակ+ ուղարկեց Իսրայելի վրա, և իսրայելացիներից յոթանասուն հազար մարդ ընկավ+։
15 Բացի դրանից, ճշմարիտ Աստվածը մի հրեշտակ ուղարկեց Երուսաղեմ, որ ոչնչացնի այն+։ Հրեշտակն արդեն սկսել էր ավերումը, երբ Եհովան տեսավ ու ափսոսաց, որ այդպիսի աղետ է բերել+։ Ուստի ասաց ավերում բերող հրեշտակին. «Բավակա՛ն է+։ Ձեռքդ հե՛տ քաշիր»։ Այդ ժամանակ Եհովայի հրեշտակը կանգնած էր հեբուսացի+ Օռնայի+ կալի մոտ։
16 Դավիթն աչքերը բարձրացրեց ու տեսավ Եհովայի հրեշտակին+՝ երկրի ու երկնքի միջև կանգնած ու ձեռքին՝ մերկացրած սուր+, որը Երուսաղեմի վրա էր մեկնել։ Այդ ժամանակ Դավիթն ու երեցները, քուրձեր հագած+, երեսնիվայր գետին ընկան+։
17 Դավիթն ասաց ճշմարիտ Աստծուն. «Չէ՞ որ ես եմ հրամայել մարդահամար անցկացնել, ես եմ մեղք գործել ու չարիք արել+։ Այս խեղճ ժողովուրդն*+ ի՞նչ է արել։ Աստվա՛ծ իմ Եհովա, խնդրում եմ, թող քո ձեռքը ինձ վրա և իմ հոր տան վրա բարձրանա և ոչ թե քո ժողովրդի վրա+՝ նրան բնաջինջ անելու համար»։
18 Եհովայի հրեշտակը ասաց Գադին+, որ նա պատվիրի Դավթին գնալ ու Եհովայի համար զոհասեղան կանգնեցնել հեբուսացի Օռնայի կալում+։
19 Դավիթն էլ գնաց, ինչպես որ Գադը պատվիրել էր նրան Եհովայի անունից+։
20 Այդ ժամանակ Օռնան+ ցորեն էր կալսում. նա շրջվեց ու տեսավ հրեշտակին։ Նրա չորս որդիները, որոնք իր հետ էին, թաքնվեցին։
21 Դավիթը եկավ Օռնայի մոտ։ Երբ Օռնան տեսավ Դավթին+, իսկույն դուրս եկավ կալից ու երեսը մինչև գետին խոնարհեց Դավթի առաջ։
22 Դավիթն ասաց Օռնային. «Այս կալատեղը ինձ տուր, որ այստեղ Եհովայի համար զոհասեղան շինեմ։ Լրիվ գնով+ տուր+, որպեսզի ժողովրդի կոտորածը+ դադարեցվի»։
23 Օռնան էլ պատասխանեց Դավթին. «Վերցրու քեզ համար+, և թող իմ տեր թագավորն անի այն, ինչը հաճելի է իր աչքին։ Ես իմ եզները+ կտամ ողջակեզի համար, կամնասայլը+՝ ցախ անելու+ և ցորենը՝ հացի ընծայի համար։ Բոլորն էլ կտամ»+։
24 Սակայն թագավորն ասաց Օռնային. «Ո՛չ, քեզանից անպատճառ պետք է առնեմ այն գնով, ինչքան որ արժե+։ Ես չեմ վերցնի այն, ինչը քոնն է, և ձրի վերցրած ողջակեզներ չեմ մատուցի Եհովային»։
25 Ուստի Դավիթն այդ տեղի համար կշռով վեց հարյուր սիկղ* ոսկի տվեց Օռնային+։
26 Այնտեղ նա Եհովայի համար զոհասեղան+ շինեց և ողջակեզներ ու խաղաղության զոհեր մատուցեց, ապա Եհովային կանչեց+, և նա պատասխան տվեց Դավթին՝ երկնքից ողջակեզի սեղանի վրա կրակ իջեցնելով+։
27 Եհովան նաև հրամայեց հրեշտակին+, և նա իր սուրը պատյանը դրեց։
28 Երբ Դավիթը տեսավ, որ Եհովան պատասխան տվեց իրեն հեբուսացի Օռնայի կալում, շարունակեց այնտեղ զոհեր մատուցել+։
29 Իսկ Եհովայի խորանը, որ Մովսեսը պատրաստել էր անապատում, և ողջակեզի սեղանը այդ ժամանակ Գաբաոնի բարձունքի վրա էին+։
30 Դավիթը չէր կարողացել գնալ այնտեղ, որպեսզի Աստծուց խորհուրդ հարցներ, որովհետև Եհովայի հրեշտակի սրից սաստիկ վախեցել էր+։
