Գործեր 2։1-47
2 Պենտեկոստեի տոնի+ ժամանակ աշակերտները հավաքված էին մեկտեղ:
2 Հանկարծ երկնքից սաստիկ հողմի ձայնի նման աղմուկ լսվեց, որով լցվեց ամբողջ տունը, որտեղ նրանք նստած էին:+
3 Նրանց երևացին կրակե լեզուների պես բաներ, որոնք բաժանվեցին իրարից, և նրանցից յուրաքանչյուրի վրա մի լեզու իջավ:
4 Բոլորը սուրբ ոգով լցվեցին+ ու ոգու զորության շնորհիվ սկսեցին տարբեր լեզուներով խոսել:+
5 Այդ ժամանակ Երուսաղեմում տարբեր երկրներից աստվածավախ հրեաներ կային:+
6 Երբ այդ աղմուկը լսվեց, մի բազմություն հավաքվեց: Բոլորը շփոթության մեջ ընկան, որովհետև յուրաքանչյուրը լսում էր, թե իր մայրենի լեզվով ինչպես էին աշակերտները խոսում:
7 Նրանք ապշահար ասում էին. «Չէ՞ որ այս մարդիկ գալիլեացիներ են:+
8 Այդ ինչպե՞ս է, որ մեզնից ամեն մեկը լսում է իր իսկ մայրենի լեզուն:
9 Մենք պարթևներ ենք, մարեր,+ էլամացիներ,+ Միջագետքի, Հրեաստանի, Կապադովկիայի, Պոնտոսի, Ասիայի,*+
10 Փռյուգիայի, Պամփյուլիայի, Եգիպտոսի, ինչպես նաև Լիբիայի՝ Կյուրենիայի մոտ գտնվող շրջանների բնակիչներ, Հռոմից եկած թե՛ հրեաներ, թե՛ պրոզելիտներ,*+
11 կրետացիներ ու արաբիացիներ և լսում ենք, որ նրանք մեր լեզուներով Աստծու մեծամեծ գործերի մասին են խոսում»:
12 Բոլորը ապշահար ու շփոթված հարցնում էին իրար. «Սա ի՞նչ է նշանակում»:
13 Սակայն ոմանք ծաղրանքով ասում էին. «Գինի* են խմել ու հարբել»:
14 Բայց Պետրոսը 11 առաքյալների+ հետ առաջ եկավ ու բարձրաձայն ասաց. «Ո՛վ հրեաստանցիներ և բոլո՛րդ, որ Երուսաղեմում եք ապրում, ուշադիր լսեք, թե ինչ եմ ասում:
15 Այս մարդիկ ամենևին էլ հարբած չեն, ինչպես դուք եք կարծում, որովհետև մոտավորապես ժամը ինն է:*
16 Ձեր աչքերի առաջ Հովել մարգարեի այս խոսքերն են կատարվում.
17 «Վերջին օրերում,– ասում է Աստված,– ես իմ ոգին կթափեմ ամեն տեսակ մարդկանց վրա, և ձեր որդիներն ու աղջիկները կմարգարեանան, ձեր երիտասարդները տեսիլքներ կտեսնեն, իսկ ձեր տարեցները՝ երազներ:+
18 Այդ օրերին իմ ոգին կթափեմ նույնիսկ իմ ծառաների ու աղախինների վրա, և նրանք կմարգարեանան:+
19 Ես հրաշքներ կանեմ վերևում՝ երկնքում, և նշաններ ցույց կտամ ներքևում՝ երկրի վրա՝ արյուն, կրակ ու ծխի ամպեր:
20 Նախքան Եհովայի* մեծ ու փառահեղ օրվա գալը արևը խավարի մեջ կընկղմվի, իսկ լուսինը՝ արյան:
21 Բայց ամեն ոք, ով կանչում է Եհովայի անունը, կփրկվի»:+
22 Ո՛վ իսրայելացիներ, լսե՛ք այս խոսքերը. Աստված նազարեթցի Հիսուսի միջոցով ձեր մեջ նշաններ, զարմանահրաշ գործեր և հրաշքներ արեց, ինչը դուք ինքներդ էլ գիտեք, և այդպիսով ցույց տվեց, որ ինքն է ուղարկել նրան:+
23 Այդ մարդուն, որը ձեր ձեռքը մատնվեց Աստծու որոշմամբ ու կանխագիտությամբ,+ դուք անօրենների ձեռքով սյանը գամեցիք ու սպանեցիք:+
24 Բայց Աստված հարություն տվեց նրան՝+ ազատելով մահվան իշխանությունից,* որովհետև անհնար էր, որ մահը պահեր նրան իր ճիրաններում:+
25 Դավիթը նրա մասին ասում է. «Եհովային միշտ իմ մտքում* եմ պահում: Նա իմ աջ կողմում է, որպեսզի ես երբեք չսասանվեմ:
26 Դրա համար սիրտս ուրախանում է, և շուրթերս ցնծությամբ են խոսում: Ես կապրեմ հույսով,*
27 որովհետև դու ինձ* չես թողնի գերեզմանում.* դու թույլ չես տա, որ քեզ նվիրվածը ապականություն տեսնի:*+
28 Դու սովորեցրիր ինձ կյանքի ճանապարհները: Քո ներկայությամբ ինձ ուրախությամբ կլցնես»:+
29 Եղբայրնե՛ր, ուղիղ խոսեմ ձեզ հետ. Դավիթ նահապետը մահացավ ու թաղվեց,+ և նրա գերեզմանը մինչ օրս էլ կա:
30 Նա մարգարե էր և գիտեր, որ Աստված երդվել էր, որ իր սերնդից* մեկին կնստեցնի իր գահին:+
31 Ուստի նախապես իմանալով Քրիստոսի հարության մասին՝ նա ասաց, որ Աստված նրան չթողեց գերեզմանում,* ու նրա մարմինը չապականվեց:+
32 Այս Հիսուսին Աստված հարություն տվեց, ինչի վկաներն ենք բոլորս:+
33 Նա բարձրացվեց ու նստեց Աստծու աջ կողմը+ և Հորից ստանալով խոստացված սուրբ ոգին՝ թափեց այն մեզ վրա:+ Եվ հենց դա եք դուք հիմա տեսնում ու լսում:
34 Դավիթը չի բարձրացել երկինք, բայց նա ասել է. «Եհովան ասաց իմ Տիրոջը. «Նստիր իմ աջ կողմում,
35 մինչև քո թշնամիներին ոտքերիդ տակ դնեմ որպես պատվանդան»»:+
36 Ուստի թող ողջ Իսրայելը հաստատ իմանա, որ Աստված Հիսուսին,+ որին դուք սյանը գամեցիք,+ և՛ Տեր, և՛ Քրիստոս դարձրեց»:
37 Երբ սա լսեցին, նրանք իրենց սրտի խորքում մեծ ցավ զգացին ու հարցրին Պետրոսին և մյուս առաքյալներին. «Եղբայրնե՛ր, ի՞նչ անենք»:
38 Պետրոսը պատասխանեց. «Զղջացեք,+ և ձեզանից ամեն մեկը թող մկրտվի+ Հիսուս Քրիստոսի անունով, որպեսզի ձեր մեղքերը ներվեն,+ և դուք պարգև կստանաք՝ սուրբ ոգին:
39 Այս խոստումը+ ձեզ և ձեր երեխաներին է տրված, ինչպես նաև բոլոր նրանց, ովքեր հեռու են, և ում մեր Աստված Եհովան իր մոտ է կանչելու»:+
40 Ուրիշ շատ բաներ ասելով՝ Պետրոսը հիմնովին վկայություն տվեց, ապա հորդորեց. «Փրկվե՛ք այս ապականված սերնդից»:+
41 Ովքեր սրտանց ընդունեցին նրա խոսքը, մկրտվեցին.+ այդ օրը մոտ 3 000 հոգի ավելացավ աշակերտների թվին:+
42 Նրանք շարունակ ջանադրաբար սովորում էին առաքյալներից, միասին ժամանակ էին անցկացնում,* հաց էին ուտում+ և աղոթում:+
43 Բոլորը Աստծու հանդեպ ակնածանքով* էին լցված. առաքյալները շատ հրաշքներ ու զորավոր գործեր էին անում:+
44 Նրանք, ովքեր հավատացյալներ դարձան, միասին էին, և իրենց ողջ ունեցածը ընդհանուր էր:
45 Նրանք վաճառում էին իրենց կալվածքներն+ ու մնացած ունեցվածքը և փողը բաժանում էին բոլորին՝ ըստ յուրաքանչյուրի կարիքի:+
46 Աշակերտները ամեն օր միասին հավաքվում էին տաճարում, միմյանց տներում ճաշում էին՝ մեծ ուրախությամբ ու սրտանց կիսելով իրենց ուտելիքը,
47 և գովաբանում Աստծուն: Նրանք վայելում էին ժողովրդի սերն ու հարգանքը: Եվ Եհովան օրեցօր ավելացնում էր փրկվողների թիվը:+
Ծանոթագրություններ
^ Այսինքն՝ հուդայականություն ընդունած մարդիկ: Բառարանում տես «Պրոզելիտ»:
^ Կամ՝ «Երիտասարդ գինի»:
^ Բռց.՝ «օրվա երրորդ ժամն է [արևածագից հաշված]»:
^ Տես հավելված Ա5:
^ Կամ հնարավոր է՝ «կապանքներից»: Բռց.՝ «ցավերից»:
^ Կամ՝ «աչքի առաջ»:
^ Կամ՝ «Մարմինս կհանգչի հույսով»:
^ Կամ՝ «նվիրվածի մարմինը չքայքայվի»:
^ Հուն.՝ հադես: Բառարանում տես «Գերեզման»:
^ Կամ՝ «իմ հոգին»:
^ Բռց.՝ «իր երանքի պտղից»:
^ Հուն.՝ հադես: Բառարանում տես «Գերեզման»:
^ Կամ՝ «կիսվում էին իրենց ունեցածով»:
^ Այսինքն՝ խոր հարգանքով: Բռց.՝ «վախով»:
