Գործեր 4։1-37
4 Մինչ Պետրոսն ու Հովհաննեսը խոսում էին ժողովրդի հետ, ավագ քահանաները, տաճարի վերահսկիչն ու սադուկեցիները+ մոտեցան նրանց:
2 Նրանք զայրացած էին, որովհետև առաքյալները ուսուցանում էին ժողովրդին և բացահայտ հռչակում էին Հիսուսի հարության մասին:*+
3 Ուստի նրանց ձերբակալեցին ու բանտում պահեցին+ մինչև հաջորդ օրը, որովհետև արդեն երեկո էր:
4 Սակայն խոսքը լսողներից շատերը հավատացին, և այդ մարդկանց թիվը շուրջ 5 000-ի հասավ:+
5 Հաջորդ օրը Երուսաղեմում հավաքվեցին ժողովրդի ղեկավարները, երեցներն ու Օրենքի ուսուցիչները,*
6 նաև ավագ քահանա Հաննան,+ Կայիափան,+ Հովհաննեսը, Ալեքսանդրոսը և ավագ քահանայի բոլոր ազգականները:
7 Նրանք Պետրոսին ու Հովհաննեսին կանգնեցրին իրենց մեջտեղը և հարցրին. «Ի՞նչ զորությամբ կամ ո՞ւմ անունով արեցիք դա»:
8 Այդ ժամանակ Պետրոսը, սուրբ ոգով լցված,+ ասաց.
«Ո՛վ ժողովրդի ղեկավարներ ու երեցներ,
9 եթե մեզ այսօր հարցաքննում եք այն պատճառով, որ մի հաշմանդամ մարդու համար բարի գործ ենք կատարել,+ և ուզում եք իմանալ, թե ով առողջացրեց այս մարդուն,
10 ապա թող հայտնի լինի ձեզ բոլորիդ և Իսրայելի ողջ ժողովրդին, որ այս մարդը առողջացավ նազարեթցի Հիսուս Քրիստոսի անունով,+ որին դուք սյանը գամեցիք,+ բայց որին Աստված հարություն տվեց:+ Այո՛, հենց Հիսուսի շնորհիվ է նա կանգնած ձեր առաջ:
11 Հիսուսն է «այն քարը, որին դուք՝ շինարարներդ, արհամարհեցիք, բայց որը դարձավ գլխավոր անկյունաքարը»:*+
12 Եվ նրանից բացի ուրիշ ոչ ոք չի կարող փրկել մեզ,+ որովհետև երկնքի տակ՝ մարդկանց մեջ, չկա մեկ ուրիշ անուն, որի շնորհիվ կարող ենք փրկվել»:+
13 Տեսնելով Պետրոսի ու Հովհաննեսի համարձակությունը ու հասկանալով, որ անուսում* և հասարակ մարդիկ են՝+ նրանք զարմանում էին: Բայց հետո գլխի ընկան, որ այս մարդիկ Հիսուսի հետ են եղել:+
14 Նրանք նայում էին բուժված մարդուն, որը կանգնած էր նրանց հետ,+ ու ոչինչ չէին կարողանում ասել ի պատասխան:+
15 Ուստի նրանց հրամայեցին Սինեդրիոնի* դահլիճից դուրս գալ ու սկսեցին խորհրդակցել իրար հետ.
16 «Ի՞նչ անենք այս մարդկանց.+ չէ՞ որ իրականում նրանք հրաշք են գործել, որը հայտնի է դարձել Երուսաղեմի բոլոր բնակիչներին,+ իսկ մենք չենք կարող ժխտել դա:
17 Որպեսզի ժողովրդի մեջ այս լուրը ավելի շատ չտարածվի, եկեք սպառնանք նրանց և հրամայենք, որ այլևս ոչ ոքի հետ այդ մարդու անունով չխոսեն»:+
18 Ապա առաքյալներին կանչեցին և հրամայեցին, որ մի բառ անգամ չխոսեն ու չսովորեցնեն Հիսուսի անունով:
19 Բայց Պետրոսն ու Հովհաննեսը պատասխանեցին նրանց. «Ինքներդ դատեք. Աստծու տեսանկյունից ո՞րն է ճիշտ՝ ձե՞զ հնազանդվել, թե՞ իրեն:
20 Ուստի մենք չենք կարող չխոսել մեր տեսածի ու լսածի մասին»:+
21 Նրանք մեկ անգամ էլ սպառնացին առաքյալներին, ինչից հետո ազատ արձակեցին, քանի որ նրանց պատժելու հիմք չգտան: Բացի այդ՝ ժողովրդից էլ էին վախենում,+ որովհետև բոլորը տեղի ունեցածի համար փառաբանում էին Աստծուն:
22 Այդ մարդը, որը հրաշքով բուժվել էր, 40-ն անց էր:
23 Ազատ արձակվելուց հետո առաքյալները գնացին հավատակիցների մոտ և պատմեցին այն ամենը, ինչ ավագ քահանաներն ու երեցները ասել էին իրենց:
24 Նրանց պատմածը լսելով՝ բոլորը միասնաբար աղոթեցին Աստծուն.
«Գերիշխա՛ն Տեր, դու ես ստեղծել երկինքը, երկիրը, ծովը և դրանցում եղող ամեն բան:+
25 Սուրբ ոգու միջոցով դու մեր նախահայր Դավթի՝ քո ծառայի շուրթերով ասել ես.+ «Ազգերն ինչո՞ւ իրարանցման մեջ ընկան, և ժողովուրդները փուչ բաների մասին խորհեցին:
26 Երկրի թագավորները վեր կացան, ղեկավարները համախմբվեցին և Եհովայի* ու նրա օծյալի* դեմ դուրս եկան»:+
27 Հերովդեսն ու Պոնտացի Պիղատոսը+ այլազգի մարդկանց և Իսրայելի ժողովրդի հետ այս քաղաքում համախմբվել են քո սուրբ ծառա Հիսուսի դեմ, որին դու օծել ես,+
28 որպեսզի անեն այն, ինչ քո զորությամբ* ու կամքով կանխորոշել էիր:+
29 Եվ հիմա, ո՛վ Եհովա, լսիր նրանց սպառնալիքները և օգնիր ծառաներիդ, որ համարձակությամբ քարոզեն քո խոսքը:
30 Թող քո ձեռքը շարունակի բուժել, և թող քո սուրբ ծառա Հիսուսի անունով+ զորավոր գործեր ու հրաշքներ կատարվեն»:+
31 Նրանց աղերսագին աղոթքից հետո այն տունը, որտեղ հավաքվել էին, ցնցվեց, ու բոլորը սուրբ ոգով լցվեցին,+ ինչից հետո սկսեցին համարձակությամբ Աստծու խոսքը քարոզել:+
32 Հավատացյալների բազմությունը միաբանված էր,* և մեկն անգամ չէր ասում, թե իր ունեցածը իր սեփականն է. նրանց ողջ ունեցածը ընդհանուր էր:+
33 Առաքյալները շարունակում էին արդյունավետորեն քարոզել Տեր Հիսուսի հարության մասին,+ և Աստված իր անզուգական բարությամբ առատորեն օրհնում էր նրանց:
34 Նրանց մեջ կարիքավոր մարդ չկար,+ որովհետև բոլորը, ովքեր ագարակներ ու տներ ունեին, վաճառում էին դրանք և փողը բերում
35 ու տալիս էին առաքյալներին,+ իսկ նրանք այն բաշխում էին բոլորին՝ ըստ յուրաքանչյուրի կարիքի:+
36 Հովսեփը, որը ղևտացի էր ու ծագումով՝ Կիպրոսից, և որին առաքյալները նաև կոչում էին Բառնաբաս+ (թարգմանաբար նշանակում է «մխիթարության որդի»),
37 մի հողակտոր ուներ, որը վաճառեց և փողը տվեց առաքյալներին:+
Ծանոթագրություններ
^ Կամ՝ «և Հիսուսի օրինակը բերելով՝ բացահայտ հռչակում էին մահացածների հարության մասին»:
^ Բռց.՝ «դպիրները»:
^ Խոսքը կառույցի ամենավերին քարի մասին է, որը տեղադրվում է անկյունային մասում՝ երկու պատերի հատման կետում:
^ Խոսքը անկիրթ լինելու մասին չէ, այլ ռաբբունական դպրոցներում կրթություն չստանալու մասին է:
^ Հրեական բարձրագույն դատարանը:
^ Տես հավելված Ա5:
^ Կամ՝ «նրա Քրիստոսի»:
^ Բռց.՝ «ձեռքով»:
^ Բռց.՝ «մեկ սիրտ ու մեկ հոգի էր»:
