Երգերի երգը 7։1-13
7 «Որքա՜ն գեղեցիկ են ոտքերդ սանդալների մեջ,Ո՜վ ազնվազարմ դուստր:
Ազդրերիդ կորությունը նման է զարդերի՝Վարպետի ձեռքի գործի:
2 Պորտդ կլոր գավաթ է:
Թող համեմված գինին երբեք չպակասի դրանից:
Փորդ ցորենի կույտ է՝Շուշաններով շրջապատված:
3 Կրծքերդ երկու մատղաշ եղնիկի են նման՝Վիթի երկվորյակների:+
4 Պարանոցդ+ փղոսկրյա աշտարակի է նման,+Եվ աչքերդ՝+ Եսեբոնի+ ավազաններին,Որոնք Բաթ-Րաբբիմի դարպասի մոտ են:
Քիթդ ասես Լիբանանի աշտարակը լինի,Որ նայում է դեպի Դամասկոս:
5 Գլուխդ Կարմեղոսի+ նման է,Վարսերդ+ ասես մանուշակագույն ներկված բուրդ լինեն:+
Թագավորը գերվել է քո գանգուրներով:
6 Սե՛ր իմ, որքա՜ն գեղեցիկ ես, որքա՜ն հաճելի՝Մեծագույն հաճույքներից առավել:
7 Հասակդ արմավենու է նման,Կրծքերդ՝ արմավի ողկույզների:+
8 Ես ասացի. «Արմավենին կմագլցեմ,Որ դրա ողկույզները բռնեմ»:
Թող կրծքերդ խաղողենու ողկույզի պես դառնան,Շունչդ՝ խնձորի բույրի պես,
9 Եվ բերանդ՝ ամենալավ գինու պես»:
«Թող այն նրբորեն հոսի սիրեցյալիս քիմքով՝Քնքշորեն ծորալով նրա շուրթերով, և քուն իջեցնի աչքերին»:
10 «Ես իմ սիրեցյալինն եմ,+Եվ նա միայն ինձ է փափագում:
11 Արի, սիրելի՜ս,Արի դաշտեր գնանք,Արի հանգիստ առնենք հինաների մեջ:+
12 Վաղ կարթնանանք ու կգնանք խաղողի այգիներ,Որ տեսնենք՝ խաղողենին շիվեր չի՞ տվել,Ծաղիկները չե՞ն բացվել,+Նռնենիները չե՞ն ծաղկել:+
Այնտեղ ցույց կտամ, թե որքան եմ սիրում քեզ:+
13 Մանրագորները+ բուրում են,Եվ մեր դռների մոտ ամեն տեսակ ընտիր պտուղներ կան:+
Թե՛ հինը, թե՛ նորը քեզ համար եմ պահել, ո՜վ իմ սիրելի»:
