Երեմիա 14։1-22
14 Երաշտի մասին Եհովան սա ասաց Երեմիային:+
2 Հուդան սուգ է անում,+ նրա դարպասները տապալվել են,Դրանք վհատված ընկած են գետնին,Եվ Երուսաղեմից աղաղակ է վեր բարձրանում:
3 Տերերը իրենց ծառաներին ջրի են ուղարկում:
Նրանք գնում են ջրհորների մոտ, բայց ջուր չեն գտնում:
Նրանք դատարկ անոթներով հետ են դառնում,Ամաչում են, հիասթափվումԵվ իրենց գլուխը ծածկում:
4 Հողը ճաքճքել է,Քանի որ անձրև չի գալիս:+
Հողագործները շփոթահար ծածկել են իրենց գլուխները:
5 Անգամ եղնիկը լքում է իր նորածին ձագին,Որովհետև խոտ չկա:
6 Վայրի էշերը կանգնել են մերկ բլուրների վրա,Հևում են շնագայլերի պես:
Նրանց աչքերը խամրել են, որովհետև բուսականություն չկա:+
7 Թեև մեր մեղքերը մեր դեմ են վկայում,Ո՜վ Եհովա, գործի՛ր հանուն քո անվան:+
Մենք բազմիցս դավաճանել ենք քեզ,+Մենք քո դեմ ենք մեղք գործել:
8 Ո՜վ Իսրայելի հույս, նրա Փրկիչը+ նեղության ժամանակ,Ինչո՞ւ ես այս երկրում օտարի պես դարձել,Ինչպես մի ճամփորդ, որը կանգ է առել լոկ գիշերելու:
9 Ինչո՞ւ ես շփոթված մարդու պես դարձել,Մի զորավորի, որն անկարող է փրկել:
Չէ՞ որ դու մեր մեջ ես, ո՜վ Եհովա,+Եվ մենք քո անունն ենք կրում:+
Մի՛ թող մեզ:
10 Սա է ասում Եհովան այս ժողովրդի մասին. «Նրանք սիրում են թափառել.+ իրենց ոտքերին հանգիստ չեն տալիս:+ Ուստի Եհովան նրանց չի հավանում:+ Նա հիշելու է նրանց անօրենությունները և նրանց մեղքերի համար հաշիվ է պահանջելու»:+
11 Եհովան ասաց ինձ. «Մի՛ աղոթիր այս ժողովրդի բարօրության համար:+
12 Երբ այս մարդիկ ծոմ են պահում, նրանց աղերսանքը ես չեմ լսում,+ և երբ ողջակեզ ու հացի ընծա են մատուցում, դա ինձ հաճույք չի պատճառում:+ Սրով, սովով ու համաճարակով* բնաջնջելու եմ նրանց»:+
13 Այդ ժամանակ ես ասացի. «Ցավո՜ք, ո՛վ Գերիշխան Տեր Եհովա, մարգարեները նրանց ասում են. «Ո՛չ սուր և ո՛չ էլ սով եք տեսնելու, այլ ես* իրական խաղաղություն եմ ձեզ տալու այս վայրում»»:+
14 Ապա Եհովան ինձ ասաց. «Մարգարեները իմ անունով սուտ բաներ են մարգարեանում:+ Ես նրանց չեմ ուղարկել, պատվեր չեմ տվել և չեմ խոսել նրանց հետ:+ Նրանք սուտ տեսիլքներ են պատմում, փուչ գուշակություններ անում ու իրենց խորամանկ մտադրության* մասին են մարգարեանում:+
15 Դրա համար էլ Եհովան ասում է. «Այն մարգարեները, որոնք իմ անունով մարգարեանում են, թեպետ ես նրանց չեմ ուղարկել, և ասում են, թե ո՛չ սուր և ո՛չ էլ սով է լինելու այս երկրում, հենց սրով ու սովով են մեռնելու:+
16 Եվ այն մարդիկ, որոնց համար նրանք մարգարեանում են, սովից ու սրից կմեռնեն, ու նրանց դիերը կգցվեն Երուսաղեմի փողոցներում, և նրանց, նրանց կանանց, որդիներին ու դուստրերին թաղող չի լինի,+ որովհետև ես նրանց վրա աղետ կբերեմ, որին արժանի են»:+
17 Նրանց ասա.
«Թող աչքերիցս գիշեր ու ցերեկ անդադար արցունքներ թափվեն,+Որովհետև իմ ժողովրդի կույս աղջիկը ամբողջովին փշրված է ու ջախջախված.+
Նրան չափազանց խոր վերք է հասցվել:
18 Դաշտ եմ դուրս գալիս,Այնտեղ սրով սպանվածներ են,+Քաղաք եմ մտնում,Ամենուր սովահարներ են:+
Մարգարեն և քահանան թափառում են իրենց անծանոթ մի երկրում»»:+
19 Մի՞թե ամբողջովին մերժել ես Հուդային կամ մի՞թե զզվել ես Սիոնից:+
Ինչո՞ւ մեզ այնպես հարվածեցիր, որ այլևս չենք կարող բուժվել:+
Խաղաղության էինք սպասում, բայց ոչ մի լավ բան չեղավ,Բուժում էինք ակնկալում, բայց ահուդողի մեջ ենք:+
20 Ո՜վ Եհովա, մենք ընդունում ենք, որ չար գործեր ենք արել,Ընդունում ենք մեր նախահայրերի մեղքերը:
Մենք քո դեմ մեղք ենք գործել:+
21 Հանուն քո անվան՝ մի՛ մերժիր մեզ,+Մի՛ արհամարհիր քո փառավոր գահը:
Հիշիր ու մի՛ դրժիր մեզ հետ կապածդ ուխտը:+
22 Ազգերի փուչ կուռքերը կարո՞ղ են անձրև բերել,Կամ երկինքը կարո՞ղ է ինքն իրեն հեղեղ տեղալ:
Չէ՞ որ այս ամենը միայն դու կարող ես անել, ո՛վ մեր Աստված Եհովա:+
Մենք քեզ վրա ենք հույս դնում,Քանի որ միայն դու ես այս բոլորն անում:
Ծանոթագրություններ
^ Կամ՝ «հիվանդությունով»:
^ Այսինքն՝ Աստված:
^ Բռց.՝ «իրենց սրտի խորամանկության»:
