Ղևտական 27։1-34
27 Եհովան շարունակեց խոսել Մովսեսի հետ՝ ասելով.
2 «Խոսիր իսրայելացիների հետ ու ասա. «Եթե մի մարդ հատուկ երդում տա,+ որ որևէ մեկին կնվիրի Եհովային, այսինքն՝ դա կանի՝ վճարելով սահմանված արժեքը,
3 ապա 20-ից 60 տարեկան տղամարդու համար սահմանված արժեքը կլինի 50 սիկղ* արծաթ՝ սուրբ վայրի կշռաչափով,*
4 իսկ կնոջ համար սահմանված արժեքը կլինի 30 սիկղ:*
5 Հինգից 20 տարեկան տղայի համար սահմանված արժեքը կլինի 20 սիկղ,* աղջկա համար՝ 10 սիկղ:*
6 Մեկ ամսականից մինչև հինգ տարեկան տղայի համար սահմանված արժեքը կլինի հինգ սիկղ* արծաթ, աղջկա համար՝ երեք սիկղ:*
7 Վաթսուն տարեկան և ավելի բարձր տարիքի տղամարդու համար սահմանված արժեքը 15 սիկղ* կլինի, կնոջ համար՝ 10 սիկղ:
8 Բայց եթե երդում տվողը չափազանց աղքատ է և սահմանված արժեքը չի կարող տալ,+ ապա այն մարդը, ում մասին երդում է տրվել, պետք է կանգնի քահանայի առաջ, և քահանան նրա համար արժեք կսահմանի՝ հաշվի առնելով երդում տվողի հնարավորությունները:+
9 Եթե մարդը երդում է տալիս, որ զոհաբերության համար պիտանի կենդանի կնվիրաբերի Եհովային, ապա այդ կենդանին պետք է առանձնացվի որպես Եհովային պատկանող սուրբ մի բան:
10 Նա չի կարող դրա փոխարեն ուրիշ կենդանի բերել, ոչ էլ կարող է փոխանակել լավը վատով կամ վատը լավով: Բայց եթե, այնուամենայնիվ, մի կենդանին փոխանակի մյուսով, ապա թե՛ առաջին կենդանին, թե՛ դրա փոխարեն բերվածը կպատկանեն Աստծուն որպես սուրբ մի բան:
11 Եթե երդումով խոստացվածը անմաքուր կենդանի է,+ որը չի կարելի որպես զոհ մատուցել Եհովային, ապա այդ կենդանուն նա պետք է բերի քահանայի առաջ:
12 Քահանան կսահմանի դրա արժեքը՝ կախված այն բանից՝ կենդանին լավն է, թե վատը: Դրա արժեքը կլինի այնքան, որքան քահանան կսահմանի:
13 Եթե երդում տվողը երբևէ ցանկանա հետ գնել այն, ապա պետք է վճարի սահմանված արժեքը՝ ավելացնելով դրա հինգերորդ մասը:+
14 Եթե մարդն իր տունը նվիրի* Եհովային որպես սուրբ մի բան, քահանան կսահմանի դրա արժեքը՝ կախված այն բանից՝ տունը լավն է, թե վատը: Դրա արժեքը կլինի այնքան, որքան քահանան կսահմանի:+
15 Եթե նվիրողը ցանկանա հետ գնել իր տունը, ապա պետք է վճարի սահմանված արժեքը՝ ավելացնելով դրա հինգերորդ մասը: Այդ ժամանակ տունը իրենը կլինի:
16 Եթե մարդն իր արտի մի մասը նվիրի* Եհովային որպես սուրբ մի բան, դրա արժեքը պետք է որոշվի ըստ այն բանի, թե որքան սերմ կարելի է ցանել այնտեղ. մի խոմեր* գարու սերմի դիմաց՝ 50 սիկղ արծաթ:
17 Եթե նա իր արտը նվիրաբերի* Հոբելյանական տարում,+ դրա գինը կլինի այն, ինչ սահմանվել է:
18 Բայց եթե արտը նվիրաբերվի Հոբելյանական տարուց հետո, ապա քահանան դրա գինը կհաշվի ըստ այն տարիների թվի, որ մնացել են մինչև հաջորդ Հոբելյանը, և սահմանված արժեքը համապատասխանաբար կնվազեցվի:+
19 Եթե արտը նվիրողը երբևէ ցանկանա հետ գնել այն, ապա պետք է վճարի այդ արժեքը՝ ավելացնելով դրա հինգերորդ մասը: Դրանից հետո արտը իրենը կլինի:
20 Եթե նա արտը հետ չգնի, և այն վաճառվի ուրիշի, ապա այլևս հնարավոր չի լինի այն հետ գնել:
21 Երբ Հոբելյանական տարում արտը վերադարձվի, այն կպատկանի Եհովային որպես մեկընդմիշտ նրան նվիրված արտ և սուրբ կլինի: Այն կդառնա քահանաների սեփականությունը:+
22 Եթե մի մարդ որպես սուրբ բան Եհովային նվիրի* իր գնած արտը, որն իր ժառանգական սեփականության մի մասը չէ,+
23 քահանան դրա գինը կհաշվի ըստ այն տարիների թվի, որ մնացել են մինչև Հոբելյանը, և նվիրողը նույն օրը պետք է տա սահմանված գինը:+ Այդ նվիրաբերությունը կպատկանի Եհովային որպես սուրբ մի բան:
24 Հոբելյանական տարում արտը կվերադարձվի նրան, ումից գնվել էր, ում այն պատկանում էր:+
25 Բոլոր արժեքները պետք է սահմանվեն սիկղով՝ ըստ սուրբ վայրի կշռաչափի: Սիկղը պետք է 20 դանգ* լինի:
26 Ոչ ոք չպետք է կենդանիների առաջնեկներին նվիրաբերի* Եհովային որպես սուրբ մի բան, քանի որ առաջնեկն արդեն իսկ նրանն է: Լինի ցուլ, թե ոչխար՝ այն պատկանում է Եհովային:+
27 Եթե այն անմաքուր կենդանիներից է, և տերը ցանկանում է փրկագնել դրան, ապա պետք է տա սահմանված արժեքը և ավելացնի դրա հինգերորդ մասը:+ Սակայն եթե տերը հետ չգնի, քահանան այն կվաճառի ըստ սահմանված արժեքի:
28 Բայց մեկընդմիշտ նվիրվածը, այսինքն՝ այն, ինչ մարդն անվերապահորեն* նվիրում է Եհովային՝ լինի մարդ, կենդանի կամ սեփական արտ, չի կարող վաճառվել կամ հետ գնվել: Մեկընդմիշտ նվիրված ամեն բան Եհովային է պատկանում և անչափ սուրբ է:+
29 Մահվան դատապարտված* անձը չի կարող փրկագնվել:+ Նա անպատճառ պետք է մահվան մատնվի:+
30 Երկրի տված ամեն բերքի տասներորդ մասը՝+ լինի արտի տված բերքից, թե ծառերի պտղից, Եհովային է պատկանում: Այն Եհովային պատկանող սուրբ բան է:
31 Եթե մարդ ցանկանա հետ գնել բերքի տասներորդ մասը, ապա պետք է վճարի դրա արժեքը և ավելացնի նաև այդ արժեքի հինգերորդ մասը:
32 Ինչ վերաբերում է նախիրների ու հոտերի տասներորդ մասին, ապա հովիվը կենդանիներին հաշվելիս՝ դրանց իր ցուպի տակով անցկացնելիս, պետք է ամեն տասներորդին* առանձնացնի Եհովայի համար՝ որպես նրան պատկանող սուրբ մի բան:
33 Նա չպետք է զննի կենդանուն՝ տեսնելու՝ լավն է, թե վատը, ոչ էլ պետք է այն փոխարինի մեկ ուրիշով: Բայց եթե երբևիցե փորձի փոխանակել, ապա երկու կենդանին էլ կպատկանեն Աստծուն՝ որպես սուրբ մի բան:+ Դրանք չեն կարող հետ գնվել»»:
34 Սրանք այն պատվիրաններն են, որ Եհովան Սինա լեռան վրա տվեց Մովսեսին,+ որ նա փոխանցի իսրայելացիներին:
Ծանոթագրություններ
^ Կամ՝ «սուրբ նպատակով օգտագործվող սիկղով»:
^ Մոտ 570 գ: Տես հավելված Բ14:
^ Մոտ 342 գ:
^ Մոտ 228 գ:
^ Մոտ 114 գ:
^ Մոտ 57 գ:
^ Մոտ 34 գ:
^ Մոտ 171 գ:
^ Բռց.՝ «սրբագործի»: Բառարանում տես «Սրբագործել»:
^ Բռց.՝ «սրբագործի»: Բառարանում տես «Սրբագործել»:
^ Մոտ 220 լ: Տես հավելված Բ14:
^ Բռց.՝ «սրբագործի»: Բառարանում տես «Սրբագործել»:
^ Բռց.՝ «սրբագործի»: Բառարանում տես «Սրբագործել»:
^ Մոտ 11,4 գ: Տես հավելված Բ14:
^ Բռց.՝ «սրբագործի»: Բառարանում տես «Սրբագործել»:
^ Կամ՝ «որպես կործանման դատապարտված բան»: Բառարանում տես «Կործանման դատապարտված»:
^ Կամ՝ «Կործանման դատապարտված»:
^ Կամ՝ «տասներորդ գլուխը»:
