Ճնշումների ենթարկվելիս առաքյալներն ինչո՞ւ տեղի տվեցին վախին։

14։29, 31

• Նրանք չափազանց ինքնավստահ էին։ Պետրոսը նույնիսկ մտածում էր, որ անգամ եթե մյուս բոլոր առաքյալները դավաճանեին Հիսուսին, ինքը երբեք այդպես չէր վարվի։

14։32, 37–41

• Նրանք արթուն չմնացին ու չաղոթեցին։

Հիսուսի հարությունից հետո ի՞նչն օգնեց զղջացող առաքյալներին, որ այլևս մարդավախությանը տեղի չտան ու քարոզեն՝ չնայած հակառակությանը։

13։9–13

• Նրանք ամենայն լրջությամբ ուշադրություն դարձրին Հիսուսի տված նախազգուշացումներին, և դա օգնեց, որ ավելի նախապատրաստված լինեն սպասվող հակառակությանն ու հալածանքին։

• Նրանք ապավինում էին Եհովային և աղոթում էին (Գրծ 4։24, 29)։

Մեր քաջությունը ինչպիսի՞ իրավիճակներում գուցե փորձվի։