Եսթերը սպասեց, մինչև խոսելու հարմար պահը գար (Եսթ 7։2; ia, էջ 140, պրբ. 15-16)։

Նա նրբանկատորեն և հարգանքով խոսեց (Եսթ 7։3; ia, էջ 140, պրբ. 17)։

Նա անկեղծ էր ու ազնիվ (Եսթ 7։4; ia, էջ 141, պրբ. 18-19)։

ՀԱՐՑՐՈՒ ԻՆՔԴ ՔԵԶ. «Ինչպե՞ս կարող եմ ընդօրինակել Եսթերին, երբ հաղորդակցվում եմ ընտանիքիս անդամների հետ»։