Դավիթը խորհում էր Աստծու լավ հատկությունների մասին, որոնք ակնհայտ երևում էին նրա ստեղծագործություններում։ Նա իր ողջ կյանքում վստահությամբ ծառայեց Եհովային։

139։14

• «Պիտի գովերգեմ քեզ, քանի որ զարմանալի կերպով եմ ստեղծված»։

139։15

• «Իմ ոսկորները չծածկվեցին քեզանից, երբ ես ծածուկ տեղը ստեղծվեցի, երբ ես երկրի խորունկ տեղերում հյուսվեցի»։

139։16

• «Քո աչքերը տեսան իմ սաղմը, և քո գրքում գրված էին այն օրերը, երբ նրա բոլոր մասերը կազմավորվեցին»։