Կարծիք։ Եհովայի վկաները չեն նշում Զատիկը, որովհետև նրանք քրիստոնյա չեն։

 Փաստ։ Մենք հավատում ենք, որ Հիսուսը մեր Փրկիչն է, և անում ենք մեր լավագույնը, որպեսզի «սերտորեն նրա հետքերին հետևենք» (1 Պետրոս 2:21; Ղուկաս 2:11)։

 Կարծիք։ Դուք չեք հավատում, որ Հիսուսը հարություն է առել։

 Փաստ։ Մենք հավատում ենք, որ Հիսուսը հարություն է առել։ Դեռ ավելին, մենք ընդունում ենք, որ դա քրիստոնեական հավատի հիմքն է և քարոզում ենք այդ մասին (1 Կորնթացիներ 15:3, 4, 12–15)։

 Կարծիք։ Ձեզ համար միևնույնն է, որ Զատիկին ձեր երեխաները զրկվում են ուրախանալուց։

 Փաստ։ Մենք սիրում ենք մեր երեխաներին և ամեն ինչ անում ենք, որ նրանք ոչ միայն դաստիարակված լինեն, այլև ուրախ ու երջանիկ (Տիտոս 2:4)։

•   Զատիկի տոնը հիմնված չէ Աստվածաշնչի վրա։

•   Հիսուսը պատվիրել է, որ նշենք նրա մահը, ոչ թե հարությունը։ Ու մենք ամեն տարի աստվածաշնչյան լուսնային օրացույցի նիսանի 14-ին համընկնող օրը նշում ենք նրա մահվան Հիշատակի երեկոն (Ղուկաս 22:19, 20)։

•   Քանի որ Զատիկի սովորությունները սկիզբ են առել հնում պտղաբերության հետ կապված ծեսերից, այդ տոնակատարությունն անընդունելի է Աստծու համար։ Աստված ուզում է, որ իր հանդեպ «բացարձակ նվիրվածություն» դրսևորենք, և նրան դուր չի գալիս, երբ իրեն երկրպագելիս անում ենք այն, ինչ նա չի հավանում (Ելք 20:5; 1 Թագավորներ 18:21)։

 Մենք համոզված ենք, որ Զատիկի տոնակատարություններին չմասնակցելու մեր որոշումը աստվածաշնչյան հիմք ունի, որտեղ խրախուսվում է ոչ թե պարզապես հետևել մարդկային ավանդույթներին, այլ դրսևորել իմաստություն և գործի դնել մեր խորհելու կարողությունը (Առակներ 3:21; Մատթեոս 15:3)։ Թեև մենք հայտնում ենք մարդկանց Զատիկի հետ կապված մեր համոզմունքների մասին, սակայն միևնույն ժամանակ հարգում ենք յուրաքանչյուրի իրավունքը՝ որոշելու ինչ անել կամ չանել (1 Պետրոս 3:15)։