Ռոման Բարանովսկի

• Ծնվել է 1974 թ. (Բալակովո, Սարատովի մարզ)

• Կենսագրություն։ Ռոմանը մոր հետ է ապրում և գումար է վաստակում՝ տներ վերանորոգելով։ Սիրում է կիթառ նվագել և շախմատ ու ֆուտբոլ խաղալ։

  Պատանի տարիքում մտածում էր, թե որն է կյանքի իմաստը։ Ռոմանը հիշում է. «Աստծուն խնդրում էի, որ ինձ ճիշտ ճանապարհը ցույց տա»։ 1993 թ.-ին սկսեց Աստվածաշունչ ուսումնասիրել Եհովայի վկաների հետ և 1997 թ.-ին մկրտվեց։

Վալենտինա Բարանովսկայա

• Ծնվել է 1951 թ. (Վանովկա, Ղազախստան)

• Կենսագրություն։ Նախքան 2006 թ.-ին թոշակի անցնելը աշխատել է որպես հաշվապահ և ֆինանսիստ։ Սիրում է պոեզիա, ինչպես նաև երգեր գրել և խոհարարությամբ զբաղվել։

  1995 թ.-ին նա և իր որդին սկսել են Աստվածաշունչ ուսումնասիրել Եհովայի վկաների հետ։ Նա շատ է զարմացել, երբ իմացել է, որ Աստված երբեք չի ստում։ 1996 թ.-ին մկրտվել է։

2019 թ. ապրիլի 10-ի գիշերը Աբականի իրավապահ համակարգի աշխատակիցները զինված ներխուժել են 4 տուն, այդ թվում՝ Ռոման Բարանովսկու և նրա մոր՝ Վալենտինայի տուն։ Իրավապահները բռնագրավել են նրանց Աստվածաշնչերը, էլեկտրոնային սարքերը և անձնական փաստաթղթերը։ Ռոմանի և Վալենտինայի դեմ քրեական գործ է հարուցվել։

Ռոմանը պատմում է. «Երբ ներխուժեցին մեր տուն, մենք մասնակցում էինք միջշաբաթյա հանդիպմանը և քիչ առաջ քննարկել էինք 1 Կորնթացիներ 10։13-ը։ Հետաքրքիր միտք էր հնչել, որ Եհովան նախապես չի որոշում, թե ինչ փորձություն ենք կրելու։ Նա չի մտածում. «Քանի որ դու ուժեղ ես, քեզ այս փորձությունն եմ տալիս։ Իսկ դու ավելի թույլ ես. քեզ ավելի հեշտ փորձություն կտամ»։ Եթե այդպես լիներ, ամեն ինչ կախված կլիներ մեր ուժերից։ Յուրաքանչյուրս էլ կարող ենք ամեն տեսակ փորձություն ունենալ։ Եթե ապավինենք Եհովայի զորությանը, բոլորս էլ կկարողանանք հաղթահարել»։

2020 թ. հուլիսին Վալենտինան ուղեղի կաթված ստացավ։ Նա պատմում է. «Որքան վատանում էր ֆիզիկական վիճակս, այնքան մոտ էի ինձ զգում Եհովային, քանի որ երբեք չեմ դադարել աղոթել։ Եվ այդ ժամանակ այնպիսի զգացողություն էի ունենում, որ Աստված ինձ իր թևերի մեջ է առել։ Չեմ կարող նկարագրել այն խաղաղությունն ու անդորրը, որ զգում էի այդ պահերին»:

Այս բոլոր դեպքերից Վալենտինան մի կարևոր եզրակացության է հանգել. «Ես վճռել եմ հավիտյան ծառայել մեր Հորը և հավատարիմ մնալ նրան՝ անկախ ամեն ինչից»։

Ռոմանն ասում է, որ թե՛ մեր, թե՛ աստվածաշնչյան ժամանակներում ապրած մարդկանց տոկունության օրինակների շուրջ խորհրդածելը ամրացրել է իր հավատը։ Այդ օրինակների մասին մտածելիս նա հաճախ հարցնում է ինքն իրեն. «Ի՞նչ իրավիճակներում էին նրանք հայտնվել։ Ինչո՞ւ։ Ի՞նչն օգնեց, որ նրանք հավատարիմ մնան։ Եհովան ինչպե՞ս օգնեց նրանց իր ոգու միջոցով»։ Այս հարցերի պատասխանները Ռոմանին ավելի շատ հավաստիացրին, որ «եթե գերմարդկային ուժի կարիք լինի, Եհովան դա էլ կտա»։

Մենք աղոթում ենք, որ Ռոմանի, Վալենտինայի և Ռուսաստանի մեր մյուս սիրելի հավատակիցների համար Եհովան շարունակի լինել ապավեն և զորություն (Սաղմոս 46։1)։